Fiets.nl

In de Cycling weekly van 6 augustus staat een mooi artikel over Bradley Wiggins.
Het gaat over zijn transformatie van Olympier tot Tourrenner en klimmer.

Kort samengevat:
Vooral verantwoord afvallen zonder spierkracht te verliezen.
Woog hij in 2008 in Peking nog 82 Kg.
In de tour was dat 72 Kg.
En dat helpt echt om sneller boven te komen, weet ik ook uit eigen ervaring.

Vooral een kwestie van vet en spiermassa verliezen op het bovenlichaam...

Klimliefhebber of klimgenieter vind ik een beter woord. Eergisteren op LBL (172 km) voelde ik me in de tweede helft weer klimgenieter. Ik ga niet heel snel (op de Wanne en de Redoute zakte ik door de 10 km/u), maar wel soepel en in een rechte lijn omhoog. Mijn 'probleem' is dat ik normaal tot zo'n 5 a 6% met de beteren meekan, daarboven tot de middenmoot behoor, en rond 20% weer ietsje beter dan de gemiddelde deelnemer ben. Ik weet natuurlijk dat ik daaraan kan werken, maar ik geef toch de voorkeur aan genieten i.p.v. gericht trainen (het blijft een hobby).

Ben ik een echte klimmer? Ik weet het niet, belangrijkste is dat ik het leuk vind om te doen. Zaterdag LBL gedaan, ging me na LM zo gemakkelijk af dat ik volgend jaar op m'n Prince maar thuislaat en op m'n Gazelle stadsfiets ga denk ik

Was overigens jammer dat we zaterdag van de omgeving weinig meekregen door het weer. Verder leuke tocht.

Alvast bedankt voor jullie zeer interessante reacties. Helaas lees ik nog niet de onthulling? Of je een zwarte sokken drager bent of een klimgenieter of je een Pantani type bent of een Armstrong type of je 85 kg weegt of 56 kg, allemaal leuk. Maar hoe train je voor dit onderdeel? Hoe bereid je voor? Waar moet je rekening houden? Wat is heel belangrijk? Wat moet je vooral niet doen?

Grtz, Sulai

Voor mijzelf is/was het veel doen. Trainen in Limburg (NL) bv. Zorgen dat mijn lichaam van te voren goed is voorzien van eten en drinken. Natuurlijk het juiste materieel en belangrijkste voor, me niet laten opjutten door het tempo van andere (lees; eigen tempo)

@Sulai: Vermogen kweken, en als je kilo's kan lozen, lozen...

Door veel omhoog te rijden kan je alleen leren waneer je uit het zadel moet en wat je een prettige cadans vindt. Dan is er nog zo iets als de beklimming 'lezen', wat vooral neerkomt op op het juiste moment terug en op schakelen. Maar hoe meer vermogen je 'over' hebt, hoe makkelijker het gaat.

Verder moet je je natuurlijk nooit laten imponeren/intimideren door de berg die je aanvalt.

Klimmen is vooral ook een mentale kwestie. Met alle respect voor heuvels in limburg en de ardennen, deze zijn veelal te kort om echt klimmen te 'leren'. 3 a 4 km heuvelop is altijd wel vol te houden, maar 15 of 20. Hoe dat vol te houden, in te delen etc, dat is vooral ook
iets wat tussen de oren zit.

Heb ook ergens gelezen dat de meeste wereldrecords (zwemmen, hardlopen, triathlon, tijdrijden) behaald worden met 'negative splits' Dwz tweede deel sneller dan het eerste deel.

Da's ook juist het mooiste, je niet gek laten maken, laat de stoempers maar gaan, kom je vanzelf weer tegen. En reken maar dat je harder fietst als je iemand binnenhengelt dan dat iemand je aan het binnenhengelen is....

En zitten of staan.... Gelezen dat een combinatie het beste werkt bij lange beklimmingen. Zitten is efficienter, staand kun je meer kracht leveren. Zelf zit ik het meest en ga ik alleen staan op steile stukken +10% of wanneer ik even wat andere spieren wil gebruiken.

En 61 kg op een maatje kinderfiets werkt ook wel mee idd...

Magro schreef:Klimmen is vooral ook een mentale kwestie.

Klopt. Als je voelt dat je tot de sterkste in een groepje behoort, rijdt dat idd ff anders. Een klimmer is mss wel degene die het langst zonder pijn een berg op kan fietsen t.o.v. de anderen. Dat die pijn komt is evident, maar je wilt het uitstellen.
Het mentale kan zich ook tegen je keren. Om iedere dag in de bergen te rijden/trainen is geen sinecure. Het vreet fysieke kracht (ook dalen!) en veel doorzettingsvermogen (mentale weerbaarheid) om je iedere keer weer naar boven te duwen. Daarbij komt dat het slecht zelden rondjes zijn van 60 km. Er zijn niet zoveel wegen in de bergen, dus een stuk afsnijden om snel thuis te zijn, ligt niet voor de hand. Wat ook geldt, is het feit dat als je iedere zaterdag en zondag je gaat meten met anderen, je geen kilo te veel mee wilt nemen naar boven. Mocht dat echter wel het geval zijn, ben je eigenlijk mentaal al geslagen.

Kan wel aardig meekomen bergop. Van het duivels genoegen van iedereen inhalen/achter me laten ga ik alleen maar harder fietsen . Tegelijk ben ik te lang om een echte klimmer te zijn. Lange klimmen <10% liggen me het best.

(1.88m-70kg)

kun je ook van klimmer - niet klimmer worden?

paar jaren terug was ik 168cm, 57 kg
nu 168cm, 63 kg

ineens gaat klimmen niet meer zo ;0)

ikweetutnietmeer schreef:kun je ook van klimmer - niet klimmer worden?

paar jaren terug was ik 168cm, 57 kg
nu 168cm, 63 kg

ineens gaat klimmen niet meer zo ;0)

Veel bourgondisch tafelen helpt echt.
En het verschil maak je in de afdaling weer goed.