Zo heb ik m'n klimtraining aangepakt voor de Stelvio dit jaar:
Klimmen in de Alpen is volgens mij vooral lange stukken net onder je overslagpols (D2) rijden. In D3 hou je het niet lang vol, en dat is ook de reden waarom je verkrampt.
De truuk is dus om je lichaam gewoon te maken aan het harde fietsen zoals in de bergen, maar ook te leren om niet te snel te rijden zodat je niet in het rood gaat in verkrampt.
Dus begonnen stukken D2 (tegen D3) te rijden (basisconditie was al in orde). In het begin 20-30 minuten afgewisseld met een kwartier D1 en stelselmatig verlengen.
Mijn idee was: Als je in 1 training 2 uur aan een stuk in D2 kunt rijden kan je ook een Alpencol van 20 km op. Cadans heb ik zowel snel als traag geoefend.
En dat lukte wondergoed: Stelvio opgereden en dat 2km/u sneller dan het jaar ervoor.
Zie zeker ook dit, waar min of meer hetzelfde wordt gezegd:
https://www.youtube.com/watch?v=kbrKH4QoaJA
Daarnaast is vermageren ook belangrijk uiteraard.
"Simuleren" kliminspanning op het vlakke
-
wasbeer2006
- Forum-lid HC
- Berichten: 13694
- Lid geworden op: 14 feb 2008 13:47
Mooi dat dit zo verschilt:TumTumTum schreef:Mijn persoonlijke horrorlijst, met de ergste beproeving bovenaan:
- lange klimmen
- harde tegenwind
- vrieskou
- hitte
- korte stijle klimmetjes (die vind ik dus het minst erg)
1 vrieskoud
2 regen
3 kou, onder de 10 graden
4 troosteloos weer in een troosteloze omgeving
5 een lange 10km + weg in bv friesland.
6 a 60km tegenwind, dat de windrichting draait als je er nog 60 naar huis moet
persoonlijk kan je mij op elk moment tegen een klim aanzetten, ik heb geen gewenning nodig, misschien komt het doordat ik eerst 12 jaar alleen mtb heb gereden, wat mij betreft is klimmen niet anders dan gewoon rijde , sterker ik vind 6 uur in het vlakke nederland lastiger en zwaarder dan in de alpen, omdat je daar afwisseling heb en in 6 uur ook lekker 45minuten niets aan het doen bent en kan uitrusten in de afdalingen op een hartslag onder de 100. Verteerd het eten tenminste wat beter.