Hierbij mijn verslagje van de trois ballons 2016
Donderdagmiddag arriveren wij met onze groep van 5 bij onze gite. Gelegen in het landelijke le Fahys (nabij saint Bresson). 6 km van de finish en 17 km van de start dus perfect gelegen. Het blijkt dat le fahys een gehucht is (een hameau) 1,5 km van Saint Bresson heuvel op. De gite is enigszins basic
(vriendelijke uitdrukking). Bovendien blijkt dat de 6 persoons slaapgelegenheid slechts drie twijfelaars inhoudt
Maar het uitzicht vanuit de achtertuin maakt veel goed:
Donderdag gesettled, vrijdagmorgen om tien uur staan we bij de inschrijving. Deze gaat prima en dus na een bezoekje aan de hypercasino terug om een rondje warm te fietsen. Weer is prima, maar voor zaterdag geven ze echt slecht weer af. Als we richting faucogny rijden heb ik echt pap in mijn benen. Als dit morgen zo moet dan haal ik de chevevre niet eens. Ik was eerst niet van plan om mijn hartslag boven de 135 te laten komen maar kies er nu voor om de eerste helling bij faucogny eens flink gas te geven om de lammigheid er een beetje uit te fietsen. Dat gaat goed en via beulogny draaien we terug. mooi rondje van 54 km. 's avonds begint het grote wachten, iedereen wordt wat stiller en de weersvoorspellingen worden alleen maar slechter. Om tien uur gaan we naar bed maar het is wat onrustig. de een snurkt, de ander ademt of hij daar ieder moment mee kan stoppen, de derde laat scheten waar de muren van trillen enz. Om twee uur gaat de eerste al pissen, en dan regent het buiten echt pijpestelen, Kortom een beetje onrustige nacht.
.
Zaterdag de grote dag. Om 6.30 sta ik aan de start, wil graag een goede tijd rijden en heb nog steeds het idee dat je dan vooraan moet staan. Zeker gezien de ervaringen van fietsmaatjes andere jaren (wandelen/stilstaan bij faucogny). Target vandaag is sneller dan vorig jaar (08.26.00) en een wat betere klassering (227 in oude lullen 40-49 cat).
Het is nog niet druk en inderdaad sta ik bij de eerste 20 in het vak.
Om 07.24 rijden we eindelijk over de streep. De eerste km's rijden we kop over kop om bij de kopgroep te komen. na 5 km zijn we erbij en blijkt inderdaad dat daar het tempo erg laag ligt. Ik overweeg om te demarreren
, maar kom niet langs de hele meute. Het rijdt een beetje onrustig. Veel remmen en optrekken. Bij faucogny draaien we de eerste heuvel op en moet ik de snelle jongens laten gaan. De afdaling naar Servance kent een akelig steil stuk, maar ondertussen heb ik redelijk wat parcourskennis en laat me daar dus niet verrassen. Op de chevevre wil ik me niet teveel forceren en doe het relatief rustig aan.
De afdalingen liggen er nat bij maar dalen doe ik graag en haal zo regelmatig weer een aantal mensen in die mij bergop voorbijreden. Bovenin de afdaling van de Alsace regent het pijpestelen. Ik doe het even wat rustiger aan, met fietsbril zie je niks en zonder fietsbril slaat de regen met 70 per uur redelijk hard in je gezicht / ogen.
Als we aan de Grand Ballon beginnen voel ik me een stuk beter als vorig jaar (zie verslag) maar heb nog niet veel voorsprong op dat schema. In de afdaling verlies je andaag toch iedere keer weer wat tijd. Maar goed, de echt technische afdalingen (met name alsace) hebben we nu gehad, dus het is tijd om mijn voorsprong wat uit te bouwen. Ik klim rustig naar boven. Tot aan de col de amic gaat het goed, daarna begint het moeilijke gedeelte. Het weegt wel, maar in tegenstelling tot vorig jaar kan ik mijn versnelling redelijk ronddraaien en met 10 min voorsprong op 2015 kom ik boven. Ik ben dan net ingehaald door de ambulances. In de afdaling zie ik de eerder genoemde fiets op de linker weghelft volledig in puzzelstukjes liggen en er gaat een rilling door me heen als ik er (gelukkig!!) nog langs mag. Bij de bevoorrading vul ik één bidon met cola , neem een paar gelletjes (compliment voor de bevoorrading trouwens. Is echt veel verbeterd) en ON Y VA !
Op de Oderen rij ik heerlijk, op een hellinkje van 6 km 6 min sneller als vorig jaar! Mijn voorsprong tov 2015 loopt op naar het kwartier en in mijn achterhoofd rijst het plan om onder de 8 uur te finishen, een mooi streefgetal. Dan moet ik echter nog ergens 10 minuten winnen, wat best veel is. Eerst maar eens kijken hoe ik de champ Jaillet over kom. Deze gaat redelijk goed. Zwaar istie nou eenmaal altijd. Boven aangekomen bij het bord van 20 km zie ik dat mijn voorsprong is opgelopen tot 23 minuten. Dat gaat erg krap worden met een natte laatste afdaling en het laatste vlakke stuk waar het vorig jaar heel hard ging.
Op het laaste vlakke gedeelte rijden we met een groepje. Het gaat nu wel heel hard regenen! Helaas zijn we maar met drieen die echt willen fietsen (nog dank aan de twee "Tacx" renners). Kop over kop rijden we richting Raddon. Net voor het bord van de laatste km zie ik mijn horloge op 15.24 springen. GVD!, Helaas. Op 8 uur en 2 min. rijd ik over de mat. 24 min. sneller als vorig jaar in deze omstandigheden is voorwaar niet slecht. Dat blijkt ook uit mijn uitslag, want ik ben in één keer de eerste 100 in mijn categorie binnengedrongen.
Langzaam maar zeker druppelen de anderen ook binnen in de stromende regen. Ik rij alvast terug naar de gite want ik krijg het echt koud. De laatste 200hm van de dag doen vrij veel auw
.
's Avonds genieten we van de prestaties, sterke verhalen, veel bier en wijn en een laatste maaltijd in onze toch wel gezellige gite. Nog even bellen met het thuisfront over deze dag. Helaas alleen achter in de tuin bereik, dus bellen onder de paraplu
.
Thuisfront heeft deze dag The ride voor the roses gereden voor een zieke collega en dat plaatst onze prestatie toch ook weer even in het juiste perspectief.
Samenvatting: Een geslaagde vakantie met voor iedereen mooie prestaties.