Dit was mijn 2de cyclo na de DM van afgelopen jaar en ik moet zeggen, een nummer opspelden geeft mij toch een speciaal gevoel. Het doet wat met je
Ik mocht in het eerste startvak starten en probeerde tot aan de klim mee met de koplopers te gaan. Op de klim dan toch maar wat getemporiseerd, want zelfs in de afdaling zat ik nog rond mijn omslagpunt
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon_lol.gif)
Boven op het plateutje me wat laten doen waardoor ik achteraan de groep zat toen het peloton brak. Nog geprobeerd in de afdaling en in de vallei het toe te rijden, maar dat zat er echt niet in. Het stuk in de vallei me na een paar km dan maar laten terugvallen tot een groep van 5 man gevormd werd. Hier heb ik dus wel wat energie verloren (Leermomentje!). Juist voor de volgende klim kwam een volgend peloton ons voorbij waar ik tot aan km 80 ben bij gebleven.
Tot km 110 ging het goed waarna het met de benen wel echt bergaf ging. Vast voedsel eten zat er bij mij door de inspanning en warmte ook niet in. Dit had ik al door bij de eerste bar na 1,5 uur en dus tijdens het kauwen maar niet afgeslikt. De rest van de tocht het maar op gelletjes gehouden. Uiteindelijk kwam ik aan de finish met 33,5 km/h (zonder 2x te stoppen aan de bevoorrading), dus met nog heel wat verval na de snelle eerste uren.
Nerveus was het inderdaad wel! Na 1 km snijdt iemand me de pas af en neemt zo mijn voorwiel half mee, gelukkig wel niet gevallen. Na 5 km bij de eerste haarspeldbocht lagen ze al tegen de grond. En in de lange afdaling rond km 72 waren er een aantal met zelfmoordneigingen die hoewel ik daar goed rechts hield, toch nog rechts voorbij moesten komen.
Iig een mooie omgeving en goede organisatie. Bovendien zeer tevreden met mijn eigen prestatie. Dit geeft alleen nog maar meer motivatie om (harder/meer) te blijven trainen
![Wink ;-)](./images/smilies/icon_e_wink.gif)