Fiets.nl

erikkie39 schreef: ↑08 aug 2017 10:36

Herman_N schreef: ↑08 aug 2017 09:53 Mensen zien mentaliteit vaak als iets ongrijpbaars, mystieks. Maar dat is het helemaal niet. Het ligt allemaal vast in je dna en je kunt er niks aan veranderen. Dat is wie je bent.

Als biomedisch wetenschapper vind ik het grappig om te zien hoe termen als DNA en genetisch worden mis/gebruikt in dit topic.

Het enige wat DNA doet, is coderen voor de eiwitten die in je lichaam gemaakt worden. Jij en ik hebben 99.9% gelijk DNA. En de verschillen die er wel zijn, zijn vaak variaties of mutaties op plekken in je DNA wat toch geen invloed heeft.

Het klopt wel dat lichamelijke variaties genetisch bepaald zijn. Oogkleur, haarkleur, lichaamsbouw. Maar juist de hersenen zijn wat minder gevoelig voor de 'invloed van DNA'. De hersenen zijn een extreem complex netwerk aan uitlopers van hersencellen (neuronen), die met behulp van neurotransmitters (signaalstoffen) met elkaar in contact staan. Dit hele netwerk wordt continu opnieuw gemodelleerd, dit heet neuroplasticiteit, en vooral bij jonge kinderen is dit nog zeer actief. Door ervaringen, gebeurtenissen, trauma's, beloningen, worden deze neuronale complexen, en daarmee dus ook zaken als persoonlijkheid, mentaliteit en gedrag bepaald. Zoals je zegt is er inderdaad niets ongrijpbaars of mystieks aan, het is gewoon neurobiologie.

De enige invloed die DNA heeft, is dat het de gevoeligheid voor neurotransmitters kan beinvloeden door variaties in de eiwitcodering van de neurotransmitter zelf, of de ontvanger (receptor). Hierdoor is er dus variatie tussen personen, qua gevoeligheid voor bepaalde prikkels (denk aan bijvoorbeeld verslaving). Dit speelt dus wel een rol in hoe makkelijk bepaalde ervaringen tot remodelling van de hersenen kunnen leiden, maar de remodelling zelf (en daarmee dus ook iets als 'mentaliteit') wordt voor het grootste deel bepaald door externe factoren.

bve schreef: ↑08 aug 2017 09:34

RVV schreef: ↑08 aug 2017 00:03 Wielrennen is een opportunisten sport. Profiteren van een ander en toeslaan als die ander er door heen zit. Om die reden wil ik ook geen koersen fietsen. Ik ben namelijk iemand die 30 ronden op kop zal fietsen en bij de 31e ronde door de sprinters en het hele peloton voorbij zal worden geraast. Ik maak het zo vaak op de weg mee. Wielrenners die ik op mijn TT fiets inhaal. En gelijk daarna haken ze aan in mijn wiel om soms tientallen kilometers in mijn kielzog te fietsen. Maar de kop overnemen? Ho maar dat gebeurd echt nooit. Ik stoor me er niet aan omdat ik principieel niet in iemands wiel wil fietsen. Past sowieso niet bij mijn disciplines (triathlon en tijdritten). Dus hoeveel talent moet je hebben om op het juiste moment toe slaan in het peloton tijdens de sprint naar de finish? Wielrennen is ook grotendeels kansberekening. Genoeg energie sparen om toe te slaan op het juiste moment. Echt fietstalent herken je pas in de meest zuivere vorm van competitie op de fiets. Namelijk tijdrijden.

Sprinten is ook een talent, daar zit positie kiezen bij, dat is echt lastig.
Ik ben geen sprinter maar ik ben helemaal tevreden als een ploeggenoot de sprint wint nadat ik ronden op kop heb gereden. Op kop fietsen kan ook solo of in een kopgroep, dan wil iedereen mee werken. Dus tijd om te gaan koersen.

RVV schreef: ↑08 aug 2017 12:32
Of ik moet gaan koersen? In mijn directe omgeving zijn meer mensen die zeggen dat ik moet gaan koersen want ik zou fietstalent hebben. Nu laat ik dat laatste een beetje in het midden maar om eerlijk te zijn durf ik niet te koersen. Met 30 tot 50 man op een kluitje 40 plus fietsen, daar voel ik me niet tussen thuis. Ik wil ook geen gevaar zijn voor anderen. Zelfs fietsen in een klein groepje op de openbare weg doe ik eigenlijk nooit. Het liefst fiets ik overal en altijd solo.

erikkie39 schreef: ↑08 aug 2017 10:36

Herman_N schreef: ↑08 aug 2017 09:53 Mensen zien mentaliteit vaak als iets ongrijpbaars, mystieks. Maar dat is het helemaal niet. Het ligt allemaal vast in je dna en je kunt er niks aan veranderen. Dat is wie je bent.

Als biomedisch wetenschapper vind ik het grappig om te zien hoe termen als DNA en genetisch worden mis/gebruikt in dit topic.

Het enige wat DNA doet, is coderen voor de eiwitten die in je lichaam gemaakt worden. Jij en ik hebben 99.9% gelijk DNA. En de verschillen die er wel zijn, zijn vaak variaties of mutaties op plekken in je DNA wat toch geen invloed heeft.

Het klopt wel dat lichamelijke variaties genetisch bepaald zijn. Oogkleur, haarkleur, lichaamsbouw. Maar juist de hersenen zijn wat minder gevoelig voor de 'invloed van DNA'. De hersenen zijn een extreem complex netwerk aan uitlopers van hersencellen (neuronen), die met behulp van neurotransmitters (signaalstoffen) met elkaar in contact staan. Dit hele netwerk wordt continu opnieuw gemodelleerd, dit heet neuroplasticiteit, en vooral bij jonge kinderen is dit nog zeer actief. Door ervaringen, gebeurtenissen, trauma's, beloningen, worden deze neuronale complexen, en daarmee dus ook zaken als persoonlijkheid, mentaliteit en gedrag bepaald. Zoals je zegt is er inderdaad niets ongrijpbaars of mystieks aan, het is gewoon neurobiologie.

De enige invloed die DNA heeft, is dat het de gevoeligheid voor neurotransmitters kan beinvloeden door variaties in de eiwitcodering van de neurotransmitter zelf, of de ontvanger (receptor). Hierdoor is er dus variatie tussen personen, qua gevoeligheid voor bepaalde prikkels (denk aan bijvoorbeeld verslaving). Dit speelt dus wel een rol in hoe makkelijk bepaalde ervaringen tot remodelling van de hersenen kunnen leiden, maar de remodelling zelf (en daarmee dus ook iets als 'mentaliteit') wordt voor het grootste deel bepaald door externe factoren.

MarkVeenstra schreef: ↑08 aug 2017 20:31 Wat schaatsles, waarschijnlijk ook een stel schaatsen (anders lukt dat niet), en ouders die beiden interesse hebben in schaatsen. Dan kan je niet ontkennen dat er - bewust dan wel onbewust - stimulans is geweest.

Schaatsers zijn vaak goede fietsers, zuuracceptatie, conditie, en fietsen is (technisch gezien) nog makkelijker ook. Wat ik bedoel, fysiologisch sluiten die beide sporten goed op elkaar aan. De fysiologische factoren in aanleg zijn talent (erfelijk), externe factoren zijn jou en je vrouw's enthousiasme in deze takken van sport en de mogelijkheden bieden voor het uitoefenen. Geluk? dan zou je jezelf tekort doen denk ik . Maar je mag jezelf wel gelukkig voelen.

fiedoo schreef: ↑08 aug 2017 22:22 Het punt is ook nog eens dat ze er zeker voor traint, maar in vergelijk met haar leeftijdsgenoten zelfs iets minder.

Als ik dan de posts van Herman en Erik lees, aanvullend met jouw opmerking over talent als in erfelijk, dan kan ik toch niet anders concluderen dat er met talent toch nog iets als een "x-factor" is. Dan bedoel ik zeker niet perse iets ongrijpbaars, maar wel er een aantal elementen bij elkaar dienen te komen. Dus bij de juiste persoon met de juiste motivatie die ook nog eens een bepaalde lichamelijke en mentale belasting aan kan zo dat het beste naar boven komen drijven na trainings arbeid en tijdens wedstrijdprikkels.