Het is geen kort verhaal dus ik hoop dat het boeiend blijft
. De afgelopen week op vakantie geweest. Eerst gestart met LBL op zaterdag (245km) en vervolgens op zondag doorgereden naar de Alpen. Het is mijn eerste wielerseizoen en omdat ik totaal geen idee had hoe goed ik kan klimmen de eerste dag (maandag) rust genomen om de benen te laten herstellen van LBL. Deze dag wel mooi kunnen gebruiken om met de auto alle beklimmingen in de buurt te verkennen. Alpe dHuez stond sowieso op het programma, maar ik wilde ernaast ook nog een andere beklimming doen met prachtige verzichten.
Dinsdag ging het dan echt beginnen... beetje zenuwachtig naar de start van de beklimming gereden...wat zou er mogelijk zijn....1:10 of sneller zou toch wel leuk zijn...
De eerste bocht, meteen flink stijl en dus niet te hard van start...
Ik koos ervoor om mijn hartslag zo lang mogelijk op of net boven mijn omslagpunt te houden. Zo wist ik dat ik niet ging verzuren en dus zou een uurtje klimmen vol te houden moeten zijn. Alles op de 34/26 en het beentempo wisselend tussen de 65 en 90owm afhankelijk van de stijlheid.
Steeds maar die bochten....geconcentreerd blijven....
Vlak na bocht nr. 2 (bijna boven dus) werd ik ingehaald...daar houd ik niet zo van dus dat was voor mij het startschot om de hartslag nu echt boven het omslagpunt te gaan brengen en er echt voor te gaan.
Bocht 1...nog een klein stukje, volke bak!
Vlak na bocht 1 uit het zadel en opschakelen, 34/23, 34/21, 34/19 en zelfs 34/17 in de sprint richting de (eerste) finnish. Onder het tunneltje de tijd gestopt en vol door richting Tour finnish....helaas een afslag te vroeg en dus mislukt....balen.....toen ik op de GPS keek en een tijd van 57:40 zag (tunneltje) was ik toch wel tevreden over mijn eerste beklimming...en een hoop nieuwe dingen geleerd over hoe te klimmen tijdens een lange beklimming.
Uiteindelijk de Tour finnish nog gevonden...voor een volgende keer.
De dag erop eens kijken hoe een langere beklimming werd verteerd door de benen. Omdat ik niet veel tijd had en ook nog wat fotos wilde maken (zie dit verslag
) ervoor gekozen om met de auto naar de voet van de Télegraph te rijden, daar uit te stappen, dan de Télegraph en Galibier te doen en dezelfde weg weer terug af te dalen.
De beklimming van de Télegraph vrij rustig gedaan en zonder al te veel moeite boven gekomen. Stukje afdalen en dan komen de mooie verzichten.
Voor wie het nog niet wist....fietsen in de Alpen is best heel mooi
Na Valloire nog een stukje wat vlakker, goed eten en drinken en dan gaat het echt beginnen.
Meteen straf omhoog en je weet dat de laatste 8km zijn begonnen. Ook deze beklimming ging vrij soepel en zonder echt kapot te gaan bij de tunnel aangekomen. Het laatste stukje nog even stijl de lucht in en meteen maar even aanzetten om de tijd nog een beetje krapper te houden...ook al wist ik dat deze niet spectaculair zou zijn, want daar had ik te rustig aan voor gedaan.
De laatste bocht voor de top...
En dan de top, met een werkelijk prachtig uitzicht, dat eigenlijk niet in een foto is vast te leggen.
De tijd was 2:23, dus zat ruimte voor verbetering...wel weer belangrijke nieuwe lessen voor de beklimming later die week -> Mont Ventoux moest nog worden vereerd met een bezoekje. Dat in de volgende post
.
.[/quote] 