Ach ja. Je kan er soms niets aan doen. als het lot je treft heb je het niet meer voor het zeggen.
Maar je kan er zelf natuurlijk alles aan doen.
Toen ik op met 18 de verjaardag een huis kocht verklaarde bijna iedereen me voor gek !
Nu ben ik 26 hebben we een twee jongens van 5 ( vandaag jarig ) en een dochter van 9 maanden.
Als ik 44 ben zijn hun 22. Dan hoop ik dat hun in mijn wiel hangen.
We sparen nu vooral voor later. Zodat we het dan wat rustiger aan kunnen doen hopen we.
Zodat we ook eens zulke tripjes kunnen doen.
En nee denken aan een pensioen doen wij niet. We weten toch niet of dat er van komt.
Daarom genieten we nu al van ons leven. elk jaar gaan we 4 weken naar oostenrijk om te fietsen.
Net zo mooi als de Pyreneeën.
Als je op de leeftijd van le grimeur nog zo mag fietsen ben je bevoorrecht
We weten nooit hoe het leven loopt dus.
Pluk de dag le grimeur
! En als je gezond blijft, niet onverstandig eet etc. etc. en er tegen de tijd dat jullie er aan toe zijn nog iets in de pensioenpotjes zit, hoeft het toch niet bij dromen alleen te blijven
:)8-)
