Fiets.nl

Uiteraard eens dat het beschikbaar komen van de testuitslagen sneller moet. Daarom is het voorrangsbeleid ook terecht voor bepaalde beroepsgroepen.

De risicoanalyse is moeilijk zoniet onmogelijk om te doen, want 1) een docent kan zo 20 leerlingen besmetten en vandaaruit kan het verder snowballen, 2) hoe weeg je het mee als een ouder immuungecompromitteerd is, of een buurman waar veel mee omgegaan wordt?

Dat is toch juist het hele probleem? Dat het hele beleid is gebaseerd op wat zou kunnen gebeuren? In het ergste geval? Op angst dus ? Terwijl de kans daarop, eventueel met een veel minder ingrijpende aanpassing van het gedrag dan dat nu geëist wordt, heel klein is.

Het Is maar hoe je het ziet, dat is het probleem, of dat is wat moet. Maatwerk zou heel mooi zijn, maar hoe ga je dat doen?
Net zoals jij wilt dat er rekening gehouden wordt met ouders met kinderen, wil die persoon met een zwakker gestel dat er ook met hem/haar rekening gehouden wordt. En dan weegt een overlijden of ernstig lichamelijk ongemak toch vele malen zwaarder dan dat je je kinderen thuis moet houden?
Het gaat om kans x ernst (van gevolg of maatregelen).
Ga jij aan die mensen vertellen dat je geen rekening met ze gaat houden, omdat je de kinderen niet thuis wil hebben? En dan echt persoonlijk vertellen he, niet via het journaal.

Je zou het bijna "samenleven" noemen.

Ah! Het emo argument waar de gehele discussie al vanaf het begin af aan door gegijzeld wordt. Rationeel gezien bullshit, want volgens mij is er weinig twijfel meer over dat het aantal verloren levensjaren door de maatregelen (die echt wel wat meer impliceren dan alleen je kindjes thuis moeten houden) het aantal gewonnen levensjaren door diezelfde maatregelen verre overtreft. Maar het is wel lekker makkelijk natuurlijk om critici in één klap weg te kunnen zetten als nietsontziende egoïstische aso's.

Daarnaast word ik er zolangzamerhand scheitziek van dat vrijwel uitsluitend (in de media, in de politiek) primair het narratief van de fysiek kwetsbare wordt gekozen, en dat het narratief van de mensen die het meeste last hebben van de maatregelen (en dat varieert van enig ongemak tot zeer ernstig) vrijwel automatisch als ondergeschikt wordt geacht. Terwijl er van die laatste groep toch een stuk meer zijn. En ja, ik sla het leven van een 20-er die nu een onzekere toekomst tegemoet gaat hoger aan dan dat van een 80+ er die misschien nog een paar jaar kan winnen. Net zoals ik het leven van mijn kinderen hoger aan sla dan het mijne. Sorry..

(Het argument dat ik makkelijk praten heb gaat, met een naaste in de risicogroep - gecompromitteerd immuunsysteem - ook maar ten dele op trouwens)

Mooie reactie van VICENCA.

Dat is volgens mij ook de essentie: iedereen wordt op zijn eigen manier geraakt door deze crisis. Dat het de afgelopen paar berichten alleen over kinderen en ouders gaat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet raakt aan al die andere bevolkingsgroepen!

Er zijn nog steeds mensen die in de eerste golf nooit afscheid hebben kunnen nemen van hun dierbaren. En dan heb ik het niet alleen over Nederland of België. Wat te denken van zuid Amerikaanse landen met massagraven waar ook slachtoffers uit de reguliere zorg in belanden? Wat met de humanitaire ramp in vluchtelingenkampen in Griekenland?
En binnen onze eigen welvaartsstaat: wat als je niet meer kunt sporten zoals je gewend bent?
Dit raakt de hele wereld op elk niveau!!
Ik heb evenveel begrip voor de mensen die hun leven op zijn kop zien vallen doordat ze hun kinderen niet meer het fatsoenlijk onderwijs kunnen bieden waar ze het verworven recht op hebben als diegenen die geen afscheid hebben kunnen nemen van hun dierbaren (en daar jaren lang last van gaan hebben)

Voor mij is er geen rangorde in persoonlijk lijden.

Waar ik wel moeite mee heb is het marginaliseren van deze crisis en het persoonlijk lijden van jezelf boven dat van de anderen plaatsen. Dat leidt mijnsinziens alleen maar tot verdere polarisatie en dat is het laatste wat je nodig hebt bij een wereldwijde crisis!!

Het cynische is juist dat er wel een rangorde in menselijk lijden is ontstaan. Het direct zichtbare, korte termijn, lijden gaat voor. Daar geef je zelf een aantal voorbeelden van.

Ik hoop trouwens dat je laatste alinea niet op mij slaat, want dan heb me écht niet begrepen.

Neen. Mijn opmerking was algemeen. Wat jij persoonlijk hiervan vindt is dus irrelevant binnen mijn betoog. (Zie wat ik schreef)

Sterker nog ik kan me deels goed vinden in je argumentatie. Wat nog niet wil zeggen dat ik het met je eens ben hè

Gelukkig! (x3 )

Uit het debat van gister toen de cijfers binnen kwamen: "Het aantal besmettingen stijgt flink, maar er kan niet voldoende getest worden. Levensgevaarlijk", zei SP-leider Lilian Marijnissen.

Levensgevaarlijk? Hoezo paniek zaaien? Ja, het aantal besmettingen schiet omhoog en het lijkt mij wijs daar iets aan te doen, maar feitelijk is de impact nu minimaal.
Het aantal slachtoffers is zeer beperkt en staat niet in verhouding tot de persoonlijke en economische gevolgen voor een heel land als je weer naar een lockdown achtige situatie zou gaan.
Die studenten zouden echt wel een beetje beter op mogen letten, maar ik ga straks echt geen extra maatregelen accepteren ivm een corona uitbraak in de groep 20-29jr.

Daniël, je gaat geen maatregelen accepteren. Wie of wat moeten dan nog wel maatregelen accepteren? Gewoon ieder voor zich? Maatregelen buiten corona gaan we met zijn allen ook niet meer accepteren? Ik zie de chaos al ontstaan.
Je accepteerde de mondkapjes in Frankrijk toch ook? Ik ook, met tegenzin. Als we met zijn allen toch gewoon, helemaal niet zulke moeilijke maatregelen hadden geaccepteerd, had het volgens mij niet zover hoeven komen.

Dat laatste is natuurlijk een aanname die maar al te graag gemaakt wordt. Objectief gezien is er maar heel weinig bewijs dat de maatregelen betekenisvol geholpen hebben het aantal ernstig zieken tegen te gaan. Laat staan dat helder is welke maatregelen wel iets bijdragen en welke niet.

Als er geen besmettingen meer zouden zijn, een utopie, omdat we ons aan bijv. de anderhalve meter zouden houden, dan zouden er geen ziekenhuisopnamen meer zijn.