Het was eindelijk een geschikte dag voor mijn plannetje uit te voeren, niet te warm, niet te koud en vooral: droog. Eindeloze Ravels, oude spoorbanen, door België (ik ben er tenslotte niet voor eeuwig) die op sommige stukken van abominabele kwaliteit waren. Vooral rond Charleroi, wat een verassing. Kwam nog bij dat mijn rijpe bananen in mijn stuurtas tot smoothie waren getransformeerd door al het gerammel over de resten betonplaten, leverde mede door de matige fietspaden op sommige stukken toch de nodige scheldkanonnades op. Dat er geen wind was hielp wel goed. Het tweede deel van de tocht kende wel veel goede paden. Het viel me weer op hoe vriendelijk de mensen waren. Overal een bonjour of een wuivende hand, aan hen lag het niet. Voordeel van de Ravels was dat ik echt weinig autoverkeer ben tegengekomen. Verder waren de rijsttaartjes met frambozen in Covin echt geweldig. Afijn, voor het eerst 200 mijl gefietst, erg blij mee.
https://www.strava.com/activities/2765428177
Vandaag gefietst in 2019
-
thominator_cycling
- Forum-lid
- Berichten: 93
- Lid geworden op: 24 okt 2018 19:51
IG: _superver
Gisteravond laat ben ik teruggekomen vanuit Frankrijk. Twee goede vrienden hebben een eigen biermerk, A BLOC, en sponsoren de Haute Route. Twee weken geleden kwam de vraag of ik zin had om mee te doen aan de Haute Route Ventoux. Drie dagen rijden rond de Ventoux, om er iedere dag op te eindigen. Sinds afgelopen zomer heb ik voor mijn doen weinig gefietst, maar dat was geen reden om niet direct ja te zeggen.
Vrijdag was de eerste etappe: 113km ten zuiden van de Ventoux om daarna via Sault hoog te rijden. We staan achteraan bij de start, aangezien we weinig ambitie hebben een goed klassement te rijden (zelfs Frank Schleck rijd mee). Voor het startschot klinkt, loopt een maatje met zijn fiets te kloten. Zijn ketting zit klem tussen kettingvanger en kleine blad: we zien de groep met gestrekte draf wegrijden. Gelukkig weten de mecaniciens van Mavic binnen 5 minuten het euvel te verhelpen en kunnen we starten. Als een gek schieten we zijn 3-tjes weg uit Bedoin. Na een kilometer of 20 beuken hebben we de bezemwagen ingehaald, maar vraag ik mij ook af waar we mee bezig zijn. We kiezen er voor om rustiger door te rijden om niet gaar aan de voet van de Ventoux aan te komen. Op de col des Croix Termes besluiten we iedere voor zich te rijden. Ik kan flink opschuiven in het deelnemersveld. Ondanks dat ik weet geen enkele rol te kunnen spelen in het klassement, heeft het wedstrijd element wel degelijk vat op mij. Afgesloten wegen, motoren in koers, toeschouwers, het zorgt er allemaal voor dat ik een tandje harder rijd, dan de trainingskilometers van de afgelopen maanden verantwoorden.
Op de Col de Liguiere haal ik Daan in. Hij was wel met de kopgroep gestart, en ik heb de afgelopen 10 jaar Daan nooit ingehaald bergop. Is hij minder in vorm, of ik goed. Ik besluit met hem het restant van de klim te rijden om wat te sparen voor de Ventoux.
Onder aan de klim vanuit Sault geeft Daan aan dat hij iets rustiger gaat rijden. We zien elkaar boven. Zeker 80x heeft Daan mij bergop verslagen, wordt het vandaag 80-1? Ik rijd een Engels - Australisch stel voorbij, maar voordat ik het weet komt hij met haar in zijn slipstream weer langsgereden. Het eerste gedeelte van Sault is niet steil, dus ik ga in haar wiel zitten. Met windkracht 4 tegen is dit wel lekker. Maar hij blijft doorstampen en ogenschijnlijk zonder enige moeite volgt zij. Ik zit inmiddels stuk te gaan in haar wiel. Toch teveel gegeven in het begin? En dan hoor ik haar zeggen dat het een tandje minder mag, yes! Inmiddels zijn we bij Chalet Reynard en weten we dat het echte windbeuken gaat beginnen. Een sliert fietsers beweegt zich stapvoets naar de in de wolken gehulde top. Het windjack gaat dicht, de armstukken omhoog, aangezien het slechts een paar graden boven nul is. Gestaag rijd ik verder en na een laatste push rijd ik over de finish. Ik blijk 106e te zijn geworden van een deelnemersveld van 280. Snel haal ik mijn rugzak op en kleed ik mij dik aan. Bij de verzorgingspost is het ondanks de uitputtingsslag en kou een vrolijke boel. De worst, kaas en koffie smaken goed. Als Daan ook binnen komt besluiten we snel af te dalen voor een stevige lunch en massage in het finishdorp. Dat is allemaal picobello geregeld. Het staat 80 - 1
https://www.strava.com/activities/2762203557
Die avond horen we bij de rijdersbijeenkomst dat de volgende dag nog meer wind voorspeld is: tussen kracht 6 en 7 uit het noorden. De gevoelstemperatuur op de top zal onder 0 liggen. Gedurende de ochtend beslist de organisatie of we vanuit Malaucene naar de top gaan, of dat de finish ligt bij chalet Liotard.
Bij de start zitten we deze keer wel bij de eerste groep. De eerste 30km naar de voet van Gorges du Nesque is onrustig. Mensen proberen door het midden van het peloton op te schuiven, 2 kukkelen in een greppel, en je bent constant bezig je positie te verdedigen. Als grote Hollander lukt mij dat aardig. Aan de voet de klim/vals plat door de Gorges du Nesque (18km, 400hm) wordt een eerste snok gegeven. Ik laat hem lopen, en dan was een domme beslissing. Uiteindelijk zit ik in een groep van een mannetje of 10 de hele klim op 500 meter van de grote groep, en in plaats van rustig mee rijden, ben ik nu 1 van de 5 die wel wil werken. Na een korte afdaling beginnen we aan de lange gestage klim van col de l'Homme Mort. De harde koude wind staat nu vol op de kop. Met nog 2 anderen besluit ik wel de stoppen bij de verzorgingspost: ik had geen eten bij mij, dus grijp ik snel wat gelletjes, prop wat cakejes in mijn mond en vul mijn bidon. Wanneer we wegrijden worden we opgepikt door een groepje. Het snelste man-vrouw duo uit Rusland zit daarbij en zij hebben een pact gesloten met de anderen. Zij wordt constant uit de wind gehouden, en krijgt een vriendelijk duwtje wanneer nodig. Het gaat mij te hard en ik laat ze lopen: liever vol in de wind op eigen tempo, dan mijzelf over de kop te rijden.
We draaien na de afdaling naar de Vallee de Touroulenc. Ik rijd inmiddels in een groepje met het 2e duo in koers. Tijdens de beklimming van de Col des Aires bepaal ik het tempo, in de vlakke stukken maak ik lekker gebruik van de groep om uit te rusten en te eten en drinken. Bij de volgende verzorgingspost laat ik dit groepje gaan. Zij willen geen tijd verliezen, en ik heb weinig tijd te verliezen. Malaucene komt dichtbij en ik weet precies wat ons te wachten staat.
Eerst mogen we nog over de Col de Veaux. Die kende ik nog niet, maar ik heb het er best moeilijk mee. Dat belooft weinig goeds voor de Ventoux zelf. De kou begint effect te hebben, en mijn lichaam voelt al behoorlijk gesloopt. Ik kan nog aanklampen bij een groep. Bij het opdraaien van de Malaucene klim roepen de seingevers dat de finish bij Liotard ligt. Dat was te verwachten, maar overal om mij heen hoor ik mensen "blij" reageren. Ik ben klaarblijkelijk niet de enige die afziet. Tja, wat moet je zeggen over deze klim? Het is mijn minst favoriete beklimming van de Ventoux. De wisselde stijgingspercentages liggen mij minder. Maar omdat ik weet wat komen gaat, houd ik in het begin in. Iedereen rijdt weg en ik word van achteren ingehaald. Ik heb moeite om niet te versnellen, maar het blijkt een goede beslissing. Op het laatste steile stuk naar Liotard zijn de rollen weer omgedraaid. Na de finish komt een van de Denen mij nog feliciteren om mijn goed getimede jump. We lijken wel echt profs
Ik blijk een aardige sprong in het klassement gemaakt te hebben, en sta na 2 dagen op plek 89. Zit een plek bij de eerste 70 nog in het vat?
Wederom kleden we ons warm aan voor de afdaling voor een stevige maal en massage.
https://www.strava.com/activities/2764861121/
Bij thuiskomst geeft mijn reisgenoot aan dag 3 niet te willen starten. We eindigen namelijk met een klimtijdrit vanuit Bedoin naar de top. Vanwege onze klassering starten we later dan verwacht en daar zit hij mee in zijn maag. Maandag dient hij om 6.00 uit zijn nest te komen om de hele dag presentaties te geven aan cursisten. Dat wil hij goed en fit doen en dan is thuiskomen om 1/2 uur in de nacht niet fijn. Ik begrijp het. Een toptijd had ik er toch niet weten uit te persen.
Die avond besluiten we dat dit de snuffelstage was: volgend jaar rijden we de Haute Route Pyreneeën! In 6 dagen alle legendarisch cols, en dan willen we echt een gooi doen naar een top 10 klassering (..........in onze leeftijdsklasse).
En Frank Schleck? Die stond na dag 2 onder mij in het klassement. Wie had dat ooit gedacht.
Vrijdag was de eerste etappe: 113km ten zuiden van de Ventoux om daarna via Sault hoog te rijden. We staan achteraan bij de start, aangezien we weinig ambitie hebben een goed klassement te rijden (zelfs Frank Schleck rijd mee). Voor het startschot klinkt, loopt een maatje met zijn fiets te kloten. Zijn ketting zit klem tussen kettingvanger en kleine blad: we zien de groep met gestrekte draf wegrijden. Gelukkig weten de mecaniciens van Mavic binnen 5 minuten het euvel te verhelpen en kunnen we starten. Als een gek schieten we zijn 3-tjes weg uit Bedoin. Na een kilometer of 20 beuken hebben we de bezemwagen ingehaald, maar vraag ik mij ook af waar we mee bezig zijn. We kiezen er voor om rustiger door te rijden om niet gaar aan de voet van de Ventoux aan te komen. Op de col des Croix Termes besluiten we iedere voor zich te rijden. Ik kan flink opschuiven in het deelnemersveld. Ondanks dat ik weet geen enkele rol te kunnen spelen in het klassement, heeft het wedstrijd element wel degelijk vat op mij. Afgesloten wegen, motoren in koers, toeschouwers, het zorgt er allemaal voor dat ik een tandje harder rijd, dan de trainingskilometers van de afgelopen maanden verantwoorden.
Op de Col de Liguiere haal ik Daan in. Hij was wel met de kopgroep gestart, en ik heb de afgelopen 10 jaar Daan nooit ingehaald bergop. Is hij minder in vorm, of ik goed. Ik besluit met hem het restant van de klim te rijden om wat te sparen voor de Ventoux.
Onder aan de klim vanuit Sault geeft Daan aan dat hij iets rustiger gaat rijden. We zien elkaar boven. Zeker 80x heeft Daan mij bergop verslagen, wordt het vandaag 80-1? Ik rijd een Engels - Australisch stel voorbij, maar voordat ik het weet komt hij met haar in zijn slipstream weer langsgereden. Het eerste gedeelte van Sault is niet steil, dus ik ga in haar wiel zitten. Met windkracht 4 tegen is dit wel lekker. Maar hij blijft doorstampen en ogenschijnlijk zonder enige moeite volgt zij. Ik zit inmiddels stuk te gaan in haar wiel. Toch teveel gegeven in het begin? En dan hoor ik haar zeggen dat het een tandje minder mag, yes! Inmiddels zijn we bij Chalet Reynard en weten we dat het echte windbeuken gaat beginnen. Een sliert fietsers beweegt zich stapvoets naar de in de wolken gehulde top. Het windjack gaat dicht, de armstukken omhoog, aangezien het slechts een paar graden boven nul is. Gestaag rijd ik verder en na een laatste push rijd ik over de finish. Ik blijk 106e te zijn geworden van een deelnemersveld van 280. Snel haal ik mijn rugzak op en kleed ik mij dik aan. Bij de verzorgingspost is het ondanks de uitputtingsslag en kou een vrolijke boel. De worst, kaas en koffie smaken goed. Als Daan ook binnen komt besluiten we snel af te dalen voor een stevige lunch en massage in het finishdorp. Dat is allemaal picobello geregeld. Het staat 80 - 1
https://www.strava.com/activities/2762203557
Die avond horen we bij de rijdersbijeenkomst dat de volgende dag nog meer wind voorspeld is: tussen kracht 6 en 7 uit het noorden. De gevoelstemperatuur op de top zal onder 0 liggen. Gedurende de ochtend beslist de organisatie of we vanuit Malaucene naar de top gaan, of dat de finish ligt bij chalet Liotard.
Bij de start zitten we deze keer wel bij de eerste groep. De eerste 30km naar de voet van Gorges du Nesque is onrustig. Mensen proberen door het midden van het peloton op te schuiven, 2 kukkelen in een greppel, en je bent constant bezig je positie te verdedigen. Als grote Hollander lukt mij dat aardig. Aan de voet de klim/vals plat door de Gorges du Nesque (18km, 400hm) wordt een eerste snok gegeven. Ik laat hem lopen, en dan was een domme beslissing. Uiteindelijk zit ik in een groep van een mannetje of 10 de hele klim op 500 meter van de grote groep, en in plaats van rustig mee rijden, ben ik nu 1 van de 5 die wel wil werken. Na een korte afdaling beginnen we aan de lange gestage klim van col de l'Homme Mort. De harde koude wind staat nu vol op de kop. Met nog 2 anderen besluit ik wel de stoppen bij de verzorgingspost: ik had geen eten bij mij, dus grijp ik snel wat gelletjes, prop wat cakejes in mijn mond en vul mijn bidon. Wanneer we wegrijden worden we opgepikt door een groepje. Het snelste man-vrouw duo uit Rusland zit daarbij en zij hebben een pact gesloten met de anderen. Zij wordt constant uit de wind gehouden, en krijgt een vriendelijk duwtje wanneer nodig. Het gaat mij te hard en ik laat ze lopen: liever vol in de wind op eigen tempo, dan mijzelf over de kop te rijden.
We draaien na de afdaling naar de Vallee de Touroulenc. Ik rijd inmiddels in een groepje met het 2e duo in koers. Tijdens de beklimming van de Col des Aires bepaal ik het tempo, in de vlakke stukken maak ik lekker gebruik van de groep om uit te rusten en te eten en drinken. Bij de volgende verzorgingspost laat ik dit groepje gaan. Zij willen geen tijd verliezen, en ik heb weinig tijd te verliezen. Malaucene komt dichtbij en ik weet precies wat ons te wachten staat.
Eerst mogen we nog over de Col de Veaux. Die kende ik nog niet, maar ik heb het er best moeilijk mee. Dat belooft weinig goeds voor de Ventoux zelf. De kou begint effect te hebben, en mijn lichaam voelt al behoorlijk gesloopt. Ik kan nog aanklampen bij een groep. Bij het opdraaien van de Malaucene klim roepen de seingevers dat de finish bij Liotard ligt. Dat was te verwachten, maar overal om mij heen hoor ik mensen "blij" reageren. Ik ben klaarblijkelijk niet de enige die afziet. Tja, wat moet je zeggen over deze klim? Het is mijn minst favoriete beklimming van de Ventoux. De wisselde stijgingspercentages liggen mij minder. Maar omdat ik weet wat komen gaat, houd ik in het begin in. Iedereen rijdt weg en ik word van achteren ingehaald. Ik heb moeite om niet te versnellen, maar het blijkt een goede beslissing. Op het laatste steile stuk naar Liotard zijn de rollen weer omgedraaid. Na de finish komt een van de Denen mij nog feliciteren om mijn goed getimede jump. We lijken wel echt profs
Ik blijk een aardige sprong in het klassement gemaakt te hebben, en sta na 2 dagen op plek 89. Zit een plek bij de eerste 70 nog in het vat?
Wederom kleden we ons warm aan voor de afdaling voor een stevige maal en massage.
https://www.strava.com/activities/2764861121/
Bij thuiskomst geeft mijn reisgenoot aan dag 3 niet te willen starten. We eindigen namelijk met een klimtijdrit vanuit Bedoin naar de top. Vanwege onze klassering starten we later dan verwacht en daar zit hij mee in zijn maag. Maandag dient hij om 6.00 uit zijn nest te komen om de hele dag presentaties te geven aan cursisten. Dat wil hij goed en fit doen en dan is thuiskomen om 1/2 uur in de nacht niet fijn. Ik begrijp het. Een toptijd had ik er toch niet weten uit te persen.
Die avond besluiten we dat dit de snuffelstage was: volgend jaar rijden we de Haute Route Pyreneeën! In 6 dagen alle legendarisch cols, en dan willen we echt een gooi doen naar een top 10 klassering (..........in onze leeftijdsklasse).
En Frank Schleck? Die stond na dag 2 onder mij in het klassement. Wie had dat ooit gedacht.
insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
.
Gisteren spijt dat ik niet naar Limburg gegaan was, klein rondje in de regen gereden terwijl ik op buienradar zag dat het in het zuiden droog en warm was.
Vandaag dus lekker richting het zuiden, Pathfinder Giro gravel rit vanuit Eindhoven.
160km versie gedaan, zwaar dagje veel onverhard met hoop singletracks.
Voor mijn doen erg hoge hartslag. (en power gemiddeld erg laag, maar ging echt alle kanten op door steeds aanzetten en op rechte stukken ook flink doorgereden)
Mooie rit en hele dag lekker zon erbij, laatste keer kort/kort dit jaar ?
https://www.strava.com/activities/2786141778
Vandaag dus lekker richting het zuiden, Pathfinder Giro gravel rit vanuit Eindhoven.
160km versie gedaan, zwaar dagje veel onverhard met hoop singletracks.
Voor mijn doen erg hoge hartslag. (en power gemiddeld erg laag, maar ging echt alle kanten op door steeds aanzetten en op rechte stukken ook flink doorgereden)
Mooie rit en hele dag lekker zon erbij, laatste keer kort/kort dit jaar ?
https://www.strava.com/activities/2786141778
raven14
13 okt 2019 22:21
Hier ook Pathfinder Giro gereden, de 120km CX/gravel versie. Eerst wat hipsters spotten, dan een super mooi parcours voorgeschoteld gekregen waar de regen van de afgelopen tijd geen vat op had, verwend met het weer, en nog kunnen de marathon deelnemers aanmoedigen achteraf 
. Aanrader voor eenieder die graag offroad fietst met een koersstuur.
https://www.strava.com/activities/2785941657
. Aanrader voor eenieder die graag offroad fietst met een koersstuur. https://www.strava.com/activities/2785941657
- Bijlagen
-
Orlok
14 okt 2019 11:16
Zo te zien zonniger weer dan in de regio Hilversum/Breukelen waar ik gisteren een rondje heb gefietst. Op een paar zonnestralen na de gehele rit bewolkt met als pluspunt dat het tijdens mijn rit niet had geregend. De fietspaden daarentegen waren nat en vies, de fiets zag er uit alsof er mee was gecrost. s'Morgens nog op de buienradar gezien dat er een droge periode aan zat te komen toch maar besloten in de miezerige regen te starten voor een rondje van 88km vanuit Almere naar Breukelen en via Baarn weer terug.
https://www.strava.com/activities/2785598988
https://www.strava.com/activities/2785598988
Er komt een moment dat je wind mee hebt. Pinarello F10 - Ultegra 8050 Di2 - Carbonspeed C50 Tubeless
havana
24 okt 2019 18:06
Ongelofelijk wat een prachtig weer vandaag, en in mindere mate gisteren. Beide dagen met korte broek kunnen fietsen. Op zich niet heel uniek voor eind oktober. Wel uniek is hoe groen alles nog is op de Utrechtse Heuvelrug. Ja, de fietspaden door het bos liggen vol met bladeren maar de eiken en beuken staan nog volop in het groen.
Hoe het ook zij: genieten geblazen. Zeker nu de meeste elektrische bejaarden hun Stella weer in de berging geparkeerd lijken te hebben.
Gisteren 86 km, vandaag 75.
Hoe het ook zij: genieten geblazen. Zeker nu de meeste elektrische bejaarden hun Stella weer in de berging geparkeerd lijken te hebben.
Gisteren 86 km, vandaag 75.
Orlok
24 okt 2019 18:37
Het prachtige weer kwam bij mij pas in de middag te voorschijn. Rondom het middaguur vertrokken uit Almere, onder een dicht wolkendek met een temperatuur van 13°C en een stevige wind (3Bf) uit het zuiden, richting Muiden, Weesp, Driemond, Nigtevecht, Vreeland, Loenen aan de Vecht, Nigtevecht, Oud-Loosdrecht, Ankeveen en Muiderberg terug naar Almere. Tussen Weesp en Vreeland regen, niet veel maar toch om goed nat te worden. Pas bij Ankeveen kwam de zon te voorschijn en werd het merkbaar warmer. Bijna te warm in mijn dunne langebroek en regenjack, enfin ik was alweer bijna thuis na 69km.
https://www.strava.com/activities/2813265580
https://www.strava.com/activities/2813265580
Er komt een moment dat je wind mee hebt. Pinarello F10 - Ultegra 8050 Di2 - Carbonspeed C50 Tubeless
-
Sweety2008
- Forum-lid
- Berichten: 3098
- Lid geworden op: 26 sep 2014 23:11
Sweety2008
24 okt 2019 19:52
Vandaag ook maar weer eens de racefiets gepakt en 65 km gefietst.
Was heerlijk weer met de wind viel het ook reuze mee.
- Bijlagen
-
Ghost Nivolet 6LC