Fiets.nl

Enzzo schreef: ↑15 okt 2020 15:37
Of makkelijker; hoe verhoudt de huidige gezondheidszorg zich met die ten tijde van de pest?

Deze is echt makkelijk, er is geen verschil want de pest bestaat nog steeds in diverse ( ook de rijkere ) landen.

Op groepsniveau is dat inderdaad juist, mits het een effectievere samenleving voortbrengt. Maar een socioloog zou maar beter geen onderzoek aanvragen om het eens na te rekenen. Dat wordt vast als onethisch beoordeeld.

Maar er is ook een effect op individueel niveau. Zorg dragen voor je eventuele kleinkinderen is nuttig voor de eigen ~fitness~ van jouw doorgegeven genen. Ze dragen 25% van jouw genen. Dus het houd niet per se op bij kinderen. Help je jongere generaties vooral vooruit.

Er zijn computer modellen waarbij een onsterfelijke populatie wordt vergeleken met een sterfelijke. Volgens mij won de sterfelijke altijd in aanpassingsvermogen. Moet t eens opnieuw opzoeken. Dood is biologisch gezien een soort van noodzak.

Ik zou eerder stellen dat survival meer slaat op de mensen die blijven leven met een beetje meer ruimte en resources dan voor corona. Er blijven er genoeg met ervaring over, daar ga je ook geen verschil in merken.
Als je de zolder opruimt gooi je toch ook alle oude en kapotte zooi weg en behoud je de spullen die je nog nodig denkt te hebben?
Ik geloof niet dat zo'n virus moet zien als iets om de menselijke genen te verbeteren (het creëren van de übermensch?) Er zijn sowieso niet zoveel veelvoorkomende ziektes meer die mensen doodt voordat ze zich hebben voortgeplant.

Hoe corona mijn leven beïnvloedt de laatste tijd? De oom van mevrouw C. zit in dat verpleeghuis in Diemen waar heel veel besmettingen zijn. Ook hij is positief getest, had griepachtige klachten en at niet meer. Hij is zwaar dement en wordt nergens meer aan behandeld. Heel de familie had hem al meteen afgeschreven. Ik zei meteen: hij kan ook gewoon beter worden, fysiek is hij helemaal niet zo slecht. 3 dagen later was er al niks meer aan de hand met hem en kon hij gewoon weer ouderwets met zijn buurman op de vuist gaan o.i.d.

Verder wordt ik wel een beetje gestoord van al die blauw-groene, uitdrukkingsloze zombies overal. Het zal wel aan mijn autisme liggen maar ik krijg er een heel naar gevoel van.

Ja, zoiets had ik vanochtend in de supermarkt, ik was 1 van de zeer weinige (2 of 3) zonder bekvod, en werd getroffen door de , inderdaad, zombie uitstraling van de meerderheid.
Ik ben eigenlijk niet zo omgevingsgevoelig, maar dit trof me desondanks.

Daniel schreef:....Let wel: ik zeg NIET dat we dus iedereen maar moeten laten creperen!! Maar de positieve kans van onze kennissamenleving heeft gewoon ook een donkere keerzijde.
Alles IMHO natuurlijk.

Ik volg je gedachtengang grotendeels hoor! Ik heb ooit bewust besloten om geen donor te zijn omdat ik precies met deze gedachten aan het worstelen was; moet je iedereen kosten wat kost maar in leven houden en behouden van doodgaan?
Ik zou daar niet graag bewust over willen beslissen. Maar als ik op een of andere minuscule wijze via mijn organen daar een stem in heb dan zeg ik neen!

Gelukkig kan ik dat, in het geval van zo.n donorcodicil, anoniem doen en hoef ik dus niet de verantwoordelijkheid te nemen door op een IC te moeten beslissen welke; roker, diabeet, obese vethapper, anorexia hardloopster, functionele alcoholist, sporadische drugs gebruiker, brave burger, bankdirecteur, straatveger, of om het even wie dan ook een behandeling krijgt en wie niet....

En dus nogmaals; ik kan je gedachtengang heel goed volgen. En eigenlijk is dat ook wat we nu een beetje om ons heen zien gebeuren; mensen gaan wat meer in de "survival mode" en het letterlijke 'survival of the fittest' lijkt wel een beetje te gaan spelen in deze periode. Maar ik zal als individu toch altijd blijven zorgen voor mijn medemens. En ik doe dat primair door de regels te volgen en afstand te houden en handen wassen en vooral niet met velen bijeen te komen. Maar ook door het zorgen voor mensen die niet zo goed voor zichzelf kunnen zorgen en nu dus extra hulpbehoevend zijn.
Kortom; ik wil niet diegene zijn die besluit over wie wel en wie niet het recht heeft om te overleven in deze tijd! Niet direct, niet impliciet en niet zijdelings betrokken. gewoon helemaal niet!
En ik respecteer de mensen die deze beslissingen wel moeten nemen. Dus ik sta ook open voor kritiek op mijn passieve houding hierin.

Je moet met die mondkapjes gewoon een beetje omdenken. Al die mensen die zo'n ding opzetten zonder dat er een verplichting is zijn hoogstwaarschijnlijk geen mensen die lockdownparty's e.d. houden. Als je dan ziet dat het er zo veel zijn dan kan ik daar ook wel weer het mooie van inzien.

Als je en moppert op asocialen die zich niks van maatregelen aantrekken en je ergert aan mondkapjesdragers dan wordt het wel een heel negatieve boel...

Ik erger mij niet aan mondkapjesdrager, die zijn alleen maar de vraag van het kabinet aan het uitvoeren.
Maar net als voorgaande sprekers vind ik de uitdrukkingloosheid echt heel vervelend. De subtiele mimiek is weg uit iemands gezicht.

Enzzo schreef: ↑15 okt 2020 23:00 Ik heb ooit bewust besloten om geen donor te zijn omdat ik precies met deze gedachten aan het worstelen was; moet je iedereen kosten wat kost maar in leven houden en behouden van doodgaan?
Ik zou daar niet graag bewust over willen beslissen. Maar als ik op een of andere minuscule wijze via mijn organen daar een stem in heb dan zeg ik neen!

Off topic, maar ik vraag me af of je er nog zo over denkt als jij (of één van je naasten) ooit aan de andere kant van dit vraagstuk terechtkomt

Enzzo schreef: ↑15 okt 2020 23:00

Daniel schreef:....Let wel: ik zeg NIET dat we dus iedereen maar moeten laten creperen!! Maar de positieve kans van onze kennissamenleving heeft gewoon ook een donkere keerzijde.
Alles IMHO natuurlijk.

Ik volg je gedachtengang grotendeels hoor! Ik heb ooit bewust besloten om geen donor te zijn omdat ik precies met deze gedachten aan het worstelen was; moet je iedereen kosten wat kost maar in leven houden en behouden van doodgaan?
Ik zou daar niet graag bewust over willen beslissen. Maar als ik op een of andere minuscule wijze via mijn organen daar een stem in heb dan zeg ik neen!

Gelukkig kan ik dat, in het geval van zo.n donorcodicil, anoniem doen en hoef ik dus niet de verantwoordelijkheid te nemen door op een IC te moeten beslissen welke; roker, diabeet, obese vethapper, anorexia hardloopster, functionele alcoholist, sporadische drugs gebruiker, brave burger, bankdirecteur, straatveger, of om het even wie dan ook een behandeling krijgt en wie niet....

Ik ben wel donor, ,om de eenvoudige reden dat ik binnen mijn familie zie wat een verschil het maakt. Mijn schoonvader kreeg op "jonge" leeftijd (41 om precies te zijn) nierproblemen. De ene werkte amper, de andere niet meer. De lijdensweg genaamd "dialyse" wens je niemand toe. Toen hij een paar jaar later een donor nier kreeg, ging een nieuwe wereld voor hem open. Intussen zijn we al meer dan 30 jaar verder, en is hij nog steeds dankbaar voor iedere dag dat hij zonder al teveel problemen op deze aardbol mag zijn.

Je opmerking dat je blij bent die beslissing niet te moeten nemen heeft niets te maken met wie je bent of hoe je hebt geleefd. Al begrijp ik het wel. Er worden gelukkig andere maatstaven gebruikt.

Keezx schreef: ↑15 okt 2020 22:58 Ja, zoiets had ik vanochtend in de supermarkt, ik was 1 van de zeer weinige (2 of 3) zonder bekvod, en werd getroffen door de , inderdaad, zombie uitstraling van de meerderheid.
Ik ben eigenlijk niet zo omgevingsgevoelig, maar dit trof me desondanks.

Ik snap niet dat je een keer een knop om gaat zetten. Dat je geen mondkapje op doet is nu nog even een keuze, maar het gevoel dat je tegen zombies aan kijkt is denk ik toch echt jouw probleem. Gisteren zat ik bij radiologie in een klein Frans ziekenhuis. Jammer genoeg kon ik heel goed meemaken dat er mensen zaten met meer ellende dan ik, ondanks dat ze mondkapjes op hadden.
Toevoeging: In Frankrijk krijg je, als je niet direct vanuit het ziekenhuis naar radiologie gaat, de foto's en de bevindingen van de radioloog zelf mee. Daar ga je dan weer mee naar je huisarts of specialist. Bij een negatief scenario heb je dus niet een arts die je "opvangt".

Voor de mensen die geen donor willen zijn, dat is een keuze, maar ik denk dat je je wel laat opereren als je een hartprobleem zou krijgen? Wel met gillende de sirenes naar het ziekenhuis als je een aorta hebt die gescheurd is?

Het was in de jaren negentig dat ik die donor overweging moest maken. Ik had toen wat contact met artsen die me vertelden dat de toewijzing van organen verre van fair verliep. En dat er ook een levendige handel in organen was. Mede hierdoor heb ik destijds geweigerd.

Het zal vermoedelijk tegenwoordig wat beter georganiseerd zijn met donoren en organen maar helaas kom ik niet meer in aanmerking vanwege chronisch medicijngebruik.

daniel1975 schreef: ↑16 okt 2020 07:10 Ik erger mij niet aan mondkapjesdrager, die zijn alleen maar de vraag van het kabinet aan het uitvoeren.
Maar net als voorgaande sprekers vind ik de uitdrukkingloosheid echt heel vervelend. De subtiele mimiek is weg uit iemands gezicht.

Niemand zegt ook dat het leuk is. Mijn punt is dat ik het geen wonder vind dat mensen boos en/of verdrietig worden als je bij alles alleen de negatieve dingen benoemd en als een bok op de haverkist zit bij het zoveelste nieuwsbericht. Vandaar mijn voorstel voor een positievere insteek. Om in lijn te blijven met de vorige pagina's: neem verantwoordelijkheid, maak je eigen geluk.