Fiets.nl

[quote="amateurke"]

4. Mont Bouquet (Gard Zuid-Frankrijk) - Ik moet Pinarello bijvallen want dit is een gemene gluiperd met zeker 3 passages >20%. Pinarello, als je het plaatselijk profiel nog hebt houd ik me aanbevolen.

[/quote]


P.s je mailadres maar even dan stuur ik em vanavond.

Col de Chaudierre heb ik in september nog gedaan met 32 graden. Mooie klim!

[quote="Tinn"]@Buzz: Staat me bij dat jij ook eens in een topic je top 5 (verhard en onverhard) hebt gegeven. Kan het zo snel niet vinden maar dat is natuurlijk een onmisbaar aanvulling in dit topic![/quote]
Ja dat klopt, Tinn. Maar in dat topic werden je ‘mooiste’ beklimmingen gevraagd. Dus die passen helaas niet tussen de hier gevraagde ‘emotioneel zware’-cols. )

Mijn top 5 beklimmingen:

- Col de L'Iseran; wat begon als een mooie klim door een schitterende omgeving, eindigde op de top als een scène uit Lord of the Rings. Donderslagen, hagel, natte sneeuw, regen en harde wind maakten van de omgeving een desolaat landschap met surrealistische wolkenpartijen.

- Mont Ventoux; de klim vanuit Bedoin op de huurfiets met triple was een “eitje”, kippenvel bij het uitkomen van het bos met uitzicht op Chalet Reynard en het Observatoire. In de afdeling naar Malaucène ben ik echter 10 jaar ouder geworden….

- Alpe d’Huez; niet de mooiste, maar omdat je op deze berg altijd je PR wilt verbeteren elke keer zwaar.

- Mont Saxonnex; een stijl kreng waar geen eind aan lijkt te komen doordat je door een dicht beboste jungle alle kanten op wordt gestuurd en volledig de oriëntatie kwijtraakt. De mistflarden op deze dag maakten onderscheid tussen onder en boven zelfs moeilijk.

- Col de la Bonette; vanuit Barcelonnette eindeloos lang en eigenlijk best saai, met als toetje een steile en grauwe top. Het uitzicht bovenop vergoed veel.

[quote="alpe"]1 : Croix de Fer vanuit Rochetaille
2 : 1e keer Alpe d Huez(nogal onderschat en veel te hard gestart)
3 : Hiervan ben ik de naam helaas vergeten, ook geen foto's gemaakt. maar het was de klim vanuit Porlezza(meer van Lugano) richting Val Rezzo, de bloedheet,de weg zit vol met scheuren en gaten, continue zeer irritante vliegjes, en totaal geen parcourkennis
4 : Drolenval...gatverdamme! en toch dit jaar weer de SRC rijden.
5 : Vond de Galibier toch ook wel erg lastig na ruim 30 km klimmen.[/quote]

Ik denk dat het de valof colle di cavargna noemt. Verleden jaar opgereden zie link van bikely met de MTB. Best te doen tot je denkt dat je boven bent en er nog een paar kms van 8 a 10% bovenop krijgt.
http://www.bikely.com/maps/bike-path/co ... i-cavargna

IVM de vraagstelling:

't kan toch niet de bedoeling zijn van iedere puist van een paar meters hoogteverschil als de zwaarste col ( de vraagsteller vernoemde toch col dacht ik) te bestempelen?
Volgens mij gaat het over de zwaarste cols en ook waarom die zwaar waren: zoals bvb ventoux: steile kms bos, de harde tegenwind, de heersende warmte,de ijlte der lucht, zeer steile stukken,enz... en niet of je toevallig die dag 41 ° koorts had en de amsterdamse brug over de grachten als zeer zwaar daardoor ervaren hebt.
Vraagsteller: graag verduidelijking , please.

]

Ik denk dat het de valof colle di cavargna noemt. Verleden jaar opgereden zie link van bikely met de MTB. Best te doen tot je denkt dat je boven bent en er nog een paar kms van 8 a 10% bovenop krijgt.
http://www.bikely.com/maps/bike-path/co ... i-cavargna



that's the one...

- Mortirolo
- Giau
- Planche des belles filles
- Gavia (met mortirolo in de benen)
- Ferme Libert

Planche des belles filles, als het goed is, is dit La Planche in de Vogezen, if so, dan behoort deze zeker tot een van de meest slopende aldaar. Ken wel een aantal mensen incl. mijzelf die daar hun ego en/of lichaamssappen zijn verloren.

[quote="lancev7"]Planche des belles filles, als het goed is, is dit La Planche in de Vogezen, if so, dan behoort deze zeker tot een van de meest slopende aldaar. Ken wel een aantal mensen incl. mijzelf die daar hun ego en/of lichaamssappen zijn verloren.[/quote]

Heb ik verleden jaar aan het eind van les 3ballons opgereden en 't ging ( na een weekje alpentraining) nog redelijk. Er is mij in tegenstelling tot eerdere cols niemand nog voorbijgereden.
Toch wel een beest van een beklimming.
Er is één gelukje aan die klim: telkens je het je juist te veel aan het worden is zie je in de verte een minder steil stukje wat je weer wat nieuwe moed geeft.

1 Passo Manghen (Val Sugana, italie)...idioot lang ding...doordat ie langer was dan verwacht en ook nog eens heel steil aan het eind hier toch flink afgezien...Te weinig eten en drinken mee, nou dan weet je het wel....afzien....

2 Col de la Forclaz (Annecy).....zitten een paar hele steile bochten in....

3 Alpe D'Huez aan het eind van de Marmotte....gewoon als individuele berg makkelijk te doen maar na 160 km en 3 cols......

4 Stevio...ook weer vanwege de lengte maar prachtig....

5 Mont Ventoux....mijn eerste berg ooit dus om die reden al zwaar....ik voelde me toen geen Pantani, meer een Ulrich (zonder de (vermeende) doping, dat dan weer wel....)

[quote="jaapieo"]Het allersteilste stukjedat ik geklommen had was in belgie, nabij Coo
Een dorpje met een heel sleil zijweggetje een klein metertje of 70/80 meter lang en een waarschuwingsbordje met 20% er op!
Weer naar beneden liet iemand zijn rem in een mini haarspeldbochtje los en belandde bij een bankje dat daar in de berm stond.
Grappen zei ik beneden "moet je is aan je velgen voelen" ze trapten er nog in ook en dat hebben ze geweten![/quote]

Inderdaad. Deze helling heet Les Hezalles en is een waar beest. Vorig jaar zat deze klim na zo'n 100 km in Les Geants des Ardennes...De laatste 3,5 km van de klim gaan wel, maar de eerste 300?!? Vanuit stilstand op een drukke kruising lekker volle bak omhoog...

Ik geloof niet dat ik ooit stilgestaan heb, behalve in de eerste haarspeldbocht...

De foto op deze pagina zegt genoeg:
http://kuitenbijters.com/index.php?opti ... s&Itemid=6

Leuk artikel in de nieuwe magazine.

Een tijdje geleden heb ik in samenwerking met de site www.runsaturday.com een methode ontwikkelt om de zwaarte van beklimmingen via Google Maps in cijfers weer te geven. Het is ontwikkelt door te kijken hoe lang een 72kg zware jongeman met een 8kg zware fiets die gemiddeld 200 Watt trapt doet over een beklimming. Hoewel factoren als wind, regen, hitte etc niet meegenomen zijn, kun je op die manier goed kijken hoeveel moeite (=Watt=energie) het kost om een beklimming te rijden. De methode heet TBP (ontwerper Stuart houdt de betekenis van de afkorting strikt geheim) en je kunt hem zien door een map te "createn", het trainingsrondje/beklimming aan te klikken op Google Maps en dan verschijnt de TBP automatisch rechtsboven. In geval van de Alpe d'Huez 1:29 (=89punten) en Mont Ventoux 2:01 (121 punten), kortom de Mont Ventoux is objectief gezien zwaarder.

Natuurlijk zijn er nog duizenden andere (onmeetbare) factoren die meespelen, maar als je kijkt naar meetbare is bovenstaande methode, redelijk waterdicht.

1. Nebelhorn.
Toen ik daar in de buurt was heb ik geprobeerd deze met een racefiets op te rijden. Het eerste deel ging nog net met een gemiddelde van 14% of zoiets. Daarna een middenstuk als aanloop voor het toetje: 546 meter klimmen in 2,5 km. Dit ging als volgt. In de bochten kon ik in de pedalen gaan staat en dan racete ik keihard weg in de hoop de volgende bocht te halen. Meestal tevergeefs. Uiteindelijk boven gekomen, maar het gaf weinig voldoening.
Met een racefiets is het gewoon gekkenwerk. Ten eerste lopen er afwateringsgootjes over het wegdek, wat niet ongevaarlijk is als je wil trekken aan je fiets en ten tweede was het verzet gewoon niet toereikend. Mocht het ooit tot een volgende keer komen neem ik de mtb, dat lijkt me wel een aardige uitdaging.

2. Hirsch alpe.
Ook al zo'n vreselijke Duitse helling. Het is een piepkleine aftakking van de Oberjochpass die je nooit vindt als je het parcours niet vooraf hebt bestudeerd. Vol met wandelaars die me aankeken alsof ik van Mars kwam. Net te doen op een racefiets, maar o o wat was ik blij als de percentages onder de 15% kwamen.
Profiel:
[img=http://i434.photobucket.com/albums/qq69 ... 1267805768]

3. Zillertaler höhenstrasse.
In het Zillertal te beklimmen van 5 kanten. Ik heb er 3 geprobeerd en ze zijn allemaal even zwaar. Mijn avatar is de versie vanuit Kaltenbach.

4. Mortirolo.
Hoeft geen toelichting denk ik.

5. Mont Bouquet.
Deze neemt een aparte plaats in, want hier is mijn fietscarriere begonnen. Met een gehuurde rammelende camping mtb ben ik hiernaar toe gereden. Ik heb de beklimming genomen vanuit Bouquet en dat is een andere dan die van pinarello (hiervan is geen profiel te vinden op internet). Ik had geen conditie, was veel te zwaar en had dus slecht materiaal, maar met een keer of 4 afstappen en het hart in de keel kwam ik boven. Daarna was ik verkocht. Achteraf gezien denk ik dat er zeker heel wat stukken van 15-20% in hebben gezeten.