Fiets.nl

robbey schreef:Waar ik me sterk aan irriteer is wanneer je op verre afstand iemand voor je ziet rijden, door het snelheidsverschil nader je 'm snel. Ik bljf dan altijd gewoon m'n eigen snelheid houden en blijft zo iemand dan de hele tijd in je wiel hangen, dan verwacht ik minimaal overnemen danwel aangeven dat ie net kan aanklampen.

nietwaar?

Niet waar!

Even de rug rechten, snelheid laten zakken en vragen wat de bedoeling is lijkt mij het beste..

ben net 2 maanden begonnen, puur om te toeren/conditie opbouw/behouden. dus ik train niet echt. dan fiets ik een bepaald tempo, net 1,5 km/h sneller dan iemand voor je. dan hou ik dat tempo vast en haal ik hem dus langzaam in. ik zeg dan altijd wel hoi, maar blijkbaar is dat een uitnodiging om aan te haken.. super irritant vind ik dat als ik alleen fiets wil ik het liefste ook alleen fietsen, genieten van het uitzicht en lekker m`n eigen ding doen. ik vind het niks dat er zo`n vreemde vent achter me zit zonder ook maar iets te zeggen. ik zou zelf ook niet aanhangen. daar heb je imo niks aan, want je was toch eerst ook alleen aan het fietsen?

als ik met vrienden rijd ervaar ik het wel anders, dan zou de hele wereld wel mee mogen rijden. weet niet waarom

Ik voel hetzelfde wel, maar wat minder militant. Ik fiets ook liever alleen maar als er iemand aanhaakt, c'est ca. Zelf doe ik het niet.

Wat ik wel doe is, als ik op vreemd terrein ben, een fietser volgen op afstand. Dit om niet zelf te hoeven zoeken en te kijken op anwb bordjes. Gaat vaak goed......soms niet zoals laatst in z-limburg reed ik achter iemand aan een gehucht in en zowat achter hem aan zijn garage in.

Ik zorg wel dat ik altijd een comfortabele afstand inachtneem, in polderlandschap kan dat oplopen tot een stipje aan de horizon maar in glooiend en bebost terrein tot een meter of 30 a 40 minimaal.

Mij kan het weinig schelen als er iemand aanhaakt. Als ik me daar al druk over moet maken.. het enige wat ik er wel eens ongemakkelijk aan vind is dat ik de verantwoordelijkheid voor zijn veiligheid niet wil nemen, dus dat ik het gevoel heb dat ik 'm eigenlijk moet waarschuwen voor paaltjes e.d. Maar soms hoor je niet of iemand nog achter je zit (bijv als het waait of als je met muziek op rijd) en als je dan om kijkt is het net alsof je 'm los probeert te rijden en dan blijft-ie natuurlijk helemaal plakken

Als ik iemand voor me dichterbij zie komen, probeer ik voordat ik hem inhaal flink te versnellen zodat hij niet in mn wiel kan blijven (de competitiedrang komt dan altijd in mij naar boven ).

Maar soms gebeurt het toch dat iemand in mn wiel hangt en dan heb ik daar geen problemen mee. Ik geef dan ook gewoon handsignalen en wijs op paaltjes e.d. Ik vind het altijd wel tof dat iemand dan ook wat kopwerk doet (probeer dat ook wel aan te geven door wat snelheid te minderen), maar hoeft niet per sé.

Wat ik wel irritant vind zijn die lui die constant in je wiel blijven zitten en er dan uit gaan demarreren...

En als ik ingehaald wordt probeer ik altijd aan te haken (dat doet elke wielrenner volgens mij ) en probeer ik altijd wel wat kopwerk te doen. En een praatje tijdens het fietsen is ook altijd wel mooi.

Globaal gezien 3 opties;
1. stoppen om te pissen (ik kan altijd wel)
2. met een (1) been gaan fietsen
3. ik rijd op mijn tijdritfiets tempoblokjes en aanhaken is geen optie

Ik groet altijd wel, maar heb er allerminst behoefte aan om samen te fietsen met iemand die ik niet ken en al helemaal niet om het trainingsdoel daarop aan te passen!

ik vind het niet erg, mits het niet iemand op een scooter is met een gezicht die psychische problemen uitstraalt.

Als ik iemand inhaal, groot ik en maakt het mij niets uit of hij in mijn wiel kruipt of niet. Ik blijf mijn eigen tempo rijden en of er dan iemand achter me rijdt, interesseert me niet. Ik wijs hem zo veel mogelijk op opstakels.

Als ik zelf ingehaald wordt door een groep of individu, haak ik aan. In een groep zal ik niet overnemen en achteraan blijven bungelen. Met een individu eigenlijk het afgelopen seizoen maar één keer meegemaakt. Ik was toen met de MTB en ben toen in het wiel van een racefiets gaan hangen. Bij 44 km/u moest ik lossen en hij wachte op mij om een praatje te maken. Bleek een predikant die dezelfde kant op moest............. Blijkt weer eens dat je niet ieder wiel moet willen pakken.

"Guilty of charge" hiero :rolleye: :p

Als ik sportief fiets (race/mtb) en ik word (niet te hard) ingehaald, kan ik me bijna nooit inhouden om ze proberen bij te houden :p
Soms kan ik slechts aanhaken, soms bouw ik wat reserve op om dan effe in te halen op dat ene klimmetje of vlak voor mijn afslag en soms gaat het me nog te hard en moet me laten afzakken om weer beetje op adem te komen, maar in alle gevallen is er een vriendelijke "Tjo" en handzwaai aan het eind.
(geeft iemand al eerder aan liever alleen te willen rijden, dan laat ik me zakken (denk ik) , maar dat is me nog niet overkomen)

Ook als ik iemand voor me zie rijden, zal ik altijd proberen die in te halen als deze ongeveer even hard lijkt te rijden als ik voor ik deze fietser zag.
Vaak genoeg overkomen om bij de beste man/vrouw te komen, om me dan gelijk weer te moeten laten zakken ivm te lang/ ver in het rood gereden te hebben :/

Op een of ander manier kan ik bij bovenstaande manieren toch nog wat krachten aanbreken/trainen, wat me niet lukt als ik alleen fiets. Daarnaast vind ik het ook leuker fietsen zo .....

en ik vind je een kansloze ***

fietsen doe je voor jezelf, niet om een of andere recreant in te halen en daarna huilend weer huiswaarts te gaan.

volgens mij heeft ted het prima naar zijn zin op zijn RACEfiets.

ben benieuwd hoe lang stoli het leuk vindt om alleen te fietsen, achter iemand rijden heeft wel degelijk voordelen en zoals Ted al aangeeft brengt het inhalen van anderen wel degelijk meer kracht (of moraal) naar boven.

maar goed, je rijdt al twee maanden, dus jij kunt wel inschatten dat Ted kansloos is.