Afgelopen zondag was het dan zover, de Gran Fondo Barcelona. Van tevoren had ik wat twijfels of ik mee zou doen (ging naar de stad voor werk), maar uiteindelijk besloot ik om in te schrijven. In Barcelona heb ik een fiets gehuurd bij
Cuesta Bike Rental, een Bianchi Intenso in celeste met Campagnolo Athena, die door de Nederlandse eigenaar Jorrit goed op mijn maten was afgesteld. Van tevoren hadden we prima contact gehad over de afstelling en de gang van zaken tijdens de Gran Fondo. Hierdoor kreeg ik een goede indruk wat ik zondag mocht verwachten. Het was namelijk ook de eerste toertocht ooit waar ik aan deel zou nemen…
De Gran Fondo was goed georganiseerd. Op zaterdag was uitgifte van de startnummers, shirtjes en welkomstpakketten bij Piscines Picornell, waar op zondag ook de start van de tocht was. Na het ophalen van mijn spullen ben ik met de Bianchi nog even de Montjuic opgereden, om de fiets te leren kennen. Na een korte avond en een ruime nacht slaap stond ik om 7.30 aan de start bij het zwembad, in een voornamelijk Spaanstalig deelnemersveld.
Na het startschot reden we heuvelaf richting een snelweg die ons westwaarts Barcelona uit leidde. Een flink aantal politiemotoren begeleidde de tocht en zorgde voor de afsluiting van de snelweg, zodat we met een behoorlijk tempo uit Barcelona naar de kustweg richting Sitgès reden.
Onderweg had de organisatie de zaken goed voor elkaar. Tot het eerste rustpunt stonden op ieder kruispunt medewerkers de richting aan te geven. In totaal waren er vier rustpunten, waar in ruime mate water, sportdrank, cola, vers gesneden fruit en brood voor het pakken lag. Na het eerste rustpunt was er minder begeleiding door politie of vrijwilligers, maar de route was heel goed uitgepijld. Ik heb voor de route niet op m’n Garmin hoeven te kijken.
De tocht ging door een afwisselend landschap. Via de snelweg Barcelona uit, langs de zee westwaarts en vanaf Sitgès door heuvelachtig langbouwgebied, volgens mij wijn- en olijfgaarden. Vervolgens werd het wat meer bebost en nog heuvelachtiger, om vanaf Begues flink af te dalen terug richting Barcelona. Ondanks dat ik niet zo’n kamikaze ben qua dalen, heb ik me door de Bianchi aardig laten verleiden tot wat snelheid. Op Strava kwam ik er achter dat ik met 70,2 km/u de helling ben af gedenderd…
De finish van de tocht lag in een industriezone van Barcelona (lekker rustig op zondag), maar we konden doorrijden naar de startplek waar een pasta party was georganiseerd en waar de verdiende medaille lag te wachten. Ik ben zelf niet lang gebleven, ik wilde later die dag nog even Barcelona in voor wat sightseeing. Ondanks 140 kilometer en 1300 hoogtemeters voelde ik me nog best fris, waarschijnlijk het gevolg van een fijne fiets met comfortgeometrie en prima wegdek onderweg. Met lichte pijn in het hart gaf ik de Intenso maandagochtend weer terug aan Jorrit, en ging ik een tikje stram naar de conferentie voor het werk.
Was de Gran Fondo Barcelona een aanrader? Zeker. Geoefende rijders kunnen de ronde in hoog tempo rijden, daar is alle ruimte voor. Minder snelle asfaltridders kunnen in hun eigen tempo het afwisselende landschap te lijf gaan. De organisatie was dik in orde, ik voelde me de hele rit goed verzorgd. Zou ik volgend jaar weer mee doen? Misschien niet direct, want been there, done that. Echter, als m’n fietsgekke zwagers voor zouden stellen om de Gran Fondo Barcelona samen te rijden, doe ik zeker mee. Mocht het zover komen, dan kan Jorrit drie Bianchi’s prepareren, want Cuesta en de Intenso zijn mij goed bevallen.
Adéu, Barcelona!
