Fiets.nl

Mooie verslagen dito prestaties!

Goedemorgen,Hierbij het verslag van mijn reisje vogezen.

Vrijdagmorgenvroeg gaat de wekker om half zes en met gezwinde spoed rijden we een uurtje later richting noordoost Frankrijk. Onderweg komen we nog langs de afslag Waterloo. Klinkt toch een beetje onheilspellend . Rond de middag zijn we bij de inschrijving en dat is prima geregeld. De rij voor de daginschrijving is de helft kleiner dan die voor de reeds ingeschreven deelnemers . Snel door naar onze Gite. Daar wacht de rest van het gezelschap. Temperatuur is tropisch. Hoop dat het vannacht een beetje afkoelt. Om 10 uur ligt iedereen in bed. Dat het hier het land van de 1000 meren heet snap ik nu. Helaas krijg je daar per meer 100.000 muggen en 1000 kikkers gratis bij. Kortom ik kan de slaap niet vatten. Om 01.00 moet de eerste al pissen en om 02.00 uur knalt de volgende bij toiletbezoek tegen een kastdeur . Kortom de nachtrust is kort. Vijf uur opstaan. Als ik het raam open doe ruist de regen in de bomen. Hm dat geeft niet veel moed. Als we om even half zeven aan de start staan wordt het echter (bijna) droog en koud is het nog steeds niet, dus kort/kort vandaag. Het startschot klinkt en we kunnen vertrekken.

Zoals altijd vliegen we als een kudde wilde paarden weg. Na 15 km de eerste helling bij Faucogny. Een mooie om er een beetje in te komen. Gelukkig laat ik mij meevoeren door de rest van de meute en vlieg dus veel te hard naar boven . In de afdaling zit een steil stuk van 18%, daar ga ik op een haar na op mijn plaat, ik kan mijn fiets nog net onder controle krijgen maar de schrik zit er even goed in. De eerste valpartijen zijn er al en de eerste van volgens mij honderden lekke banden heb ik ook al gezien. Hup naar de col de Chevreres. Inderdaad is hier de laatste 3 km niet leuk. Ik heb veel last van de vochtige warmte en klim niet lekker. Ik moet me forceren om nog een beetje normaal naar boven te komen. Bovenop laat ik de bevoorrading rechts,.. euh links liggen. Op de Ballon d'alsace dwing ik mezelf rustig aan te doen. Ik word nu door redelijk wat mensen voorbij gereden maar laat me niet opjutten (ik leer het nog wel eens ). In redelijk goede staat kom ik boven. Bevoorrading is wat chaotisch, maar nog wel te doen. Snel de bidons vullen en naar beneden. De hundsruck stond op mijn schema als lastig, maar dat viel mij nogal mee. Had niet ergens het idee dat het heel lastig was.

Dan door naar de Grand Ballon. Voor mij geheel nieuw. Op oa dit forum gezien dat de laatste 4 km zwaar zijn dus rustig beginnen. Hellas begint mijn maag op te spelen. De repen of de sportdrank vallen niet goed. Ik ben beetje misselijk en heb kramp in mijn buik . Bovendien schiet mijn hartslag al snel boven het omslagpunt. Ik fiets niet lekker. Na de afslag (waar we naar links draaien) wordt het nog moeilijker. Ik kan mijn ritme niet vasthouden en (excuzes le mot) heb het idee dat ik, of moet kotsen, of in mijn broek moet s….. . Wat een martelgang dit. Ik denk terug aan de afslag Waterloo van gister en heb het idee dat ik die nu maar moet nemen. Lang verhaal kort; als ik bij de bevoorrading kom neem ik bewust even rust. Neem een paar gelletjes van de organisatie (ja,ja ze leren het nog wel) en een paar glazen cola. Laat een paar flinke boeren alsof ik op een waldhoorn aan’t spelen ben en kan nu even gecontroleerd wat laten vliegen .

Ik stort mezelf de afdaling in. Wel koud nu. Tot mijn verbazing zijn ineens alle groepen verdwenen. Ik rijd gecontroleerd naar benee en ondertussen komt alles binnenin weer een beetje tot rust, Gelukkig. De col d’oderen loopt lekker en de menil op mijn schema is meer vals plat. Daar rijden we in een keurig groepje en kop over kop rijden we naar de croix nord. Hoewel dit niet echt een zware helling is spaar ik me toch een beetje, (ben de Grand Ballon nog niet vergeten!) want de Champ moet nog komen. Daar aangekomen is het zonnetje flink gaan schijnen. Lekker warm op de helling. Het is zwaar, maar ik weet dat dit de laatste serieuze hindernis van de dag is. De eersten langs de weg met kramp in de benen geven me weer een beetje moraal, want ik kan wel op de fiets blijven (sorry collega fietsers, negatieve motivatie, ik weet het ).

Boven aangekomen zie ik het bord van 20 km tot de finish en ga rekenen. Nog 40 min ongeveer om binnen 8.30 uur te blijven, kraak, kraak mijn brein is niet zo fris meer, maar als de weg een beetje wil aflopen moet het kunnen. Eerste stuk is nog een beetje op en af maar daarna gaan de sokken er in. Ik haal twee jonge kerels in. Ik roep dat we nog even kop over kop moeten rijden. Één van de twee “zijn nek is er af”, maar de andere is enthousiaster en gezamenlijk gaan we dik in de 40. Als we echt op het vlakke komen zien we iets verder een groep van een man of vijftien rijden. Met een laatste krachtinspanning rijden we het gat dicht. Ziezo nu kunnen we (met 45 per uur ) uitbollen naar de finish. Na 08.26 rij ik over de mat. Officiele doel (09.00 uur) gehaald, Doel in mijn achterhoofd (08.30) ook. Kan echter nog wel wat sneller bij betere voorbereiding.

Samenvatting:
* Zware tocht, ik vond hem net zo zwaar als de marmotte, met name de combinatie van ardennen achtige klimmen met bijbehorende percentages en ook een paar lange klimmen en natuurlijk de 217 km zorgen er voor dat dit geen kattepis is.
* Limieten voor goud liggen veel te hoog. Ik had nu een uur en kwartier over zonder dat ik echt goed gefietst heb.
* Bevoorrading was al beter als andere jaren bij Sportcommunication.
* Volgende keer proberen weer een paar dagen van te voren er naar toe, vrijdag er naar toe racen en volgende dag koers is niet ideaal.

Groet,

Al die mooie verhalen nodigen uit om ook de mijne met jullie te delen. Na deelname aan LM (2012, 7.21) en de Crique (2013, 5.41) wordt dit m'n derde 'echte' cyclo. De ambitie vooraf was ten minste goud, maar liever nog om binnen 8 uur te finishen (zonder enig idee te hebben of dit reëel was dit jaar...).

Na een klamme nacht in ons hotel in Épinal stap ik rond 05.45 in de auto richting de start. Het regent nog als ik vertrek, maar met de gedachte dat ik regen over het algemeen goed verteer maak ik me daar nog weinig zorgen over. Op de parkeerplaats bij de plaatselijke motordealer kruipen net een paar Belgen uit hun koepeltentje die 's nachts op het asfalt hebben gekampeerd. Gelukkig is het bij aankomst droog!

Net voor 7.00 uur schuif ik aan in het startvak. Ergens zo halverwege gok ik, maar aangezien ik alleen ben én geen podiumaspiraties heb, maakt dat niet zo gek veel uit. Om 07.20 rol ik over de start en is m'n eerste deelname een feit! Als er na een paar honderd meter een groepje van zo'n 15 man voorbij komt met een Nederlander op kop, laat ik me verleiden. De eerste 18 km gaan met 40 km/u gemiddeld en voor we het weten zijn we in Faucogny. De eerste echte hoogtemeters wachten en dat valt niet tegen. Gestaag peddel ik omhoog, nog enigszins vertwijfeld of de 39/53 met een 28 als grootste achter wel de optimale keuze waren. Vorig jaar was ik nog met dat verzet boven gekomen op de Ventoux, maar ergens knaagt het dan toch voor zo'n 200 km+ rit...

De Chevreres kan ik kort over zijn. Wat. Een. Kreng. Ik kom trappend boven, maar of het voor anderen er nog als fietsen uit zag: geen idee... De benen voelen echter goed en ook de temperatuur begint op te lopen. Het zou een wisselende dag blijken. De afdaling verloopt vlotjes en ondanks de voorgaande verhalen, zie ik onderweg geen gekke dingen gebeuren of mensen in de berm zitten/liggen. Het 'regent' wel lekke banden in het eerste deel. De eerste bevoorrading laat ik voor wat het is, aangezien ik genoeg sportdrank over had tot de volgende en uiteraard afdoende repen en gelletjes meegenomen had.

Onderweg valt het niveau me op. Er wordt echt door gereden, al ben ik daar natuurlijk zelf onderdeel van. De samenstelling van de groepjes wisselt nog wel eens. De één rijdt iets harder bergop, terwijl de ander wat beter daalt. Er wordt over het algemeen redelijk samengewerkt. De eerste uren kom ik steevast twee mannen van het Belgische Granfondoteam.be tegen, die hun bevoorrading goed op orde hebben. Het zorgt altijd een beetje voor gemengde gevoelens. Natuurlijk, het is lekker als je door kunt blijven rijden en er op iedere noemenswaardige bult iemand staat met bidons en eten. Maar aan de andere kant, als je niet goed genoeg bent om hier bij de eerste 75 te rijden, is het dan echt nodig?

De klim van de Col du Hundsruck loopt lekker en vervolgens door naar de Grand Ballon. Onderweg wordt het groepje waarin ik mee fiets nog staande gehouden bij een stoplicht, wat toch weer even tijd scheelt. In mijn beleving vloog ik de Grand Ballon tijdens Tour for Life in 2012 op, maar vandaag was het andere koek. Het eerste deel liep nog wel lekker, maar zodra we in de wolken belanden viel het me niet mee. Wind, koud en miezierig. Het café op de top was nauwelijks te zien! Ik was blij met m'n 28 achter, want er was even een fase van 'pap in de benen'. Toch de fanatieke start moeten bekopen... Bij de bevoorrading daarna tank ik vlug water en twee gelletjes bij voordat ik door rijd. In de afdaling blijkt dat de berg een veldslag is geworden. Solo daal ik af richting de Col d'Oderen en erger de Champ Jaillet. Het zonnetje was er inmiddels wel weer bij en dus kon bergop het shirt weer open... Het fietsen begon steeds meer op harken te lijken, maar uiteindelijk kom ik staand achter een andere eenling toch redelijk goed boven.

Het laatste stuk glooiende komt er een klein groepje voorbij suizen, waarbij het waarschijnlijk leek alsof ik net EUR 10,- in de parkeermeter had gegooid. Het volgende groepje van zes kan ik echter aan pikken en toch ook weer gewoon mee draaien. De kopbeurten worden wel steeds korter, maar dat geldt ook voor de andere renners in de clubje. In een redelijk tempo rijden we naar de finish, waar ik uiteindelijk 7.33.09 klok. Goed voor een 202e plek overall en vooral goed voor een groot gevoel van tevredenheid. Leeg, maar met een grijns van oor tot oor stap ik weer in de auto naar Épinal: mission accomplished.

Na 2 jaar afwezigheid (en blessures) van deze cyclo was het voor mij voor de eerste keer op het nieuwe parcours. Persoonlijk vond ik het jammer dat de planche eruit is gehaald, maar met de col de chevreres is er wel weer een nieuwe echte hufter opgenomen in het parcours. Vooraan gestart en op chevreres ging het inderdaad helemaal los! Door de inspanning en de vochtige omstandigheden besloeg mijn bril en moest alle zeilen bijzetten om me te handhaven. Op de Alsace ging de gaskraan weer helemaal open en ik voelde al dat een echte top notering er niet inzat en toen in de afdaling iemand voor mij onderuit ging en ik vol in de ankers moest reed een groep van 30-40 man weg. Ik wist dat ik flink in het rood zou moeten gaan om dat gat te dichten en de dag was nog lang; ik besloot om in deze groep van ongeveer 15 man te blijven en als ik me daarin kon handhaven top 100 wel haalbaar zou zijn. Mijn grootste zorg was dat ik zou moeten stoppen bij een bevoorrading om mijn water bij te vullen en het was duidelijk dat in mijn groep iedereen eigen mensen langs de kant had staan... Mijn plan was om op de Grand Ballon een keer te stoppen voor een refill. 5 km onder de top ben ik weggereden uit mijn groep om extra marge te hebben bij het vullen van de bidons, helaas werd ik 2 km voor de top weer ingerekend... Na een korte afdaling gestopt bij de bevoorrading van SC en dan lijkt het een uur te duren voordat die bidons weer vol zitten. Aan de afdaling begonnen en beneden aan de voet toch weer kunnen aansluiten bij mijn groepje. Toen wist ik dat het wel goed zat en kon relatief gemakkelijk de cyclo uitrijden op een 45ste plek in 6u 57 min... Tevreden.

Grtz

Goeie prestatie en leuk verslag mannen! Kan er ook nog iemand reageren die langzamer rijdt, dat geeft me dan weer een beter gevoel over mijn prestatie

Een minder mooi verhaal dan maar....
Met nog twee uur en drie kwartier te gaan voor goud, bij begin klim Cote de Oderon, een behoorlijke pijnscheut in mijn linker knieholte. Echt onmogelijk om kracht te zetten op de pedalen. Het was dus over. Blijkt scheurtje te hebben opgelopen in een spier.

Ik zag hier boven staan dat limieten veel te hoog liggen voor goud. Dat kan, maar met mijn 55 jaar is 10 uur te doen maar zeker niet overdreven ruim.

Erik1.0 schreef:...Mijn grootste zorg was dat ik zou moeten stoppen bij een bevoorrading om mijn water bij te vullen... Mijn plan was om op de Grand Ballon een keer te stoppen voor een refill. 5 km onder de top ben ik weggereden uit mijn groep om extra marge te hebben bij het vullen van de bidons, helaas werd ik 2 km voor de top weer ingerekend... Na een korte afdaling gestopt bij de bevoorrading van SC en dan lijkt het een uur te duren voordat die bidons weer vol zitten. ..

Knappe prestatie!
Wat ik me vooral afvraag is wat je tijdens zo'n cyclo nu drinkt en eet?
Uit je verhaal is op te maken dat je maar 1x je bidons aanvult.

@ beren 040: sterkte met je herstel. Heb je hem wel nog uitgereden?
@Vincent: Tijdens deze cyclo heb ik inderdaad maar 1 keer mijn 2 x 750ml bidons bijgevuld; na de finish had ik nog een half bidonnetje over. Dus in totaal iets van 2,5 liter gedronken. De eerste 130 km was ik dus op rantsoen en had geluk dat het niet heel warm was. Qua eten is wat mij betreft het belangrijkste de voorbereiding, eten tijdens de cyslo gaat toch maar in beperkte mate. Ik ben om 5 uur opgestaan en heb toen 8 boterhammen gegeten met licht beleg, een groot glas optimel en een kop koffie. Avond van tevoren een bord pasta, maar niet overdreven veel. Tijdens de cyclo probeer ik elk uur wat te eten, had ik nu in totaal 3 bars op, een snelle jelle en 2 gelletjes. That's it.


grtz

Eten en drinken - zoveel wat je eet als hoeveelheid - is heel persoonlijk en afhankelijk van je getrainedheid. Zelf merk ik dat ik normaliter altijd moest eten, rondjes van 50 a 60km ging al een fruitreepje mee - en op. Laatste maanden veel op lage intensiteit gereden en ook veel met weinig eten en beperkt drinken. Dat zijn geen hele leuke ritten, maar ik kan nu op lage intensiteit prima een uur of 5 fietsen op maar 2 reepjes en 2 bidons (1 water 1 sportdrank). Na een normaal ontbijtje. Mijn lichaam kan nu dus veel beter op zijn vetverbranding leveren.

Tijdens zo'n cyclo is mijn inspanning een stukje hoger (hf gem 148 in tegenstelling tot <135 van die lange ritten met weinig voedsel). Dus er moet ook wel meer energie in. Persoonlijk is dat over het algemeen 1 reep (energyreep maar kan ook simpel fruitreep van de Jumbo zijn), of 1 gelletje per uur. En later in de cyclo misschien per 3 kwartier. Daarnaast 1 bidon water en 1 bidon sportdrank, mee. die ik 2x heb bijgevuld. dus 6x 750ml in totaal. bij een fietstijd van een kleine 8u.

Maar volgens mij moet je niet te moeilijk nadenken.., eet frequent en voldoende, maar niet overdreven veel (kan je lichaam toch niet opnemen). En drink ook frequent, maar zeker als je dorst hebt (is toch een lichamelijke indicatie).

@ Beren, Ik was al benieuwd naar je resultaat. Wat vervelend voor je, je had je goed voorbereid, dan is dit wel een enorme afknapper. Heb je een idee wat het veroorzaakt kan hebben? spierscheuring bij fietsen komt niet zo vaak voor.

@ de rest: Eten drinken ligt ook een beetje aan de persoon. Ik drink over het algemeen zo'n 4 a 5 bidons (750) leeg. dus een goede drie liter. Qua eten: Dit keer ging het mis (zie verslag). Ik denk achteraf dat het aan de oplostabletten lag die ik bij me had voor de bidons. Normaal eet ik vanaf een uur na de start tot +/- een uur voor de finish één reep per uur + een gelletje of twee. Dus bij deze tocht zou dat 7 repen zijn. Aangezien de repen deze keer er niet meer in gingen ben ik overgestapt op een paar gelletjes van de organisatie. Dat ging ook wel. Dus voor mij dit keer 4 repen en 4 gelletjes.
Ontbijten doe ik niet bijzonder. Wel gewoon goed (bord havermout met druiven/banaan), maar niet extra veel want daar krijg ik gedurende de koers last van.

Tracing_NL schreef: Dit keer ging het mis (zie verslag). Ik denk achteraf dat het aan de oplostabletten lag die ik bij me had voor de bidons.

Toevallig die van Isostar? Heb deze ervaring ook met de tabs van Isostar, die van GU verdraag ik beter.

nee van SIS. Deze heb ik dit voorjaar gekocht omdat mijn normale ( Maxim) net op waren bij winkel. Had ze al wel geprobeerd bij normale training, toen niet echt iets gemerkt, maar nu was de inspanning ook iets groter.

En bovendien, ik moet het toch ergens op steken