Als echte Campa fan lees ik dit topic met grote interesse. Soms met een glimlach, soms met lichte ergernis. Omdat de vrouw vanavond toch buiten de deur is, ga ik eens lekker lang reageren…
Voor mij is fietsmateriaal direct gekoppeld aan emotie. Dit vormt per definitie mijn blik op de werkelijkheid. Wat voor mij niet klopt en waarmee ik nog niet dood gevonden wil worden, is voor een ander werkelijk totaal niet relevant (of zoals een vriend op mijn opmerkingen reageert; ‘No-name brakes op m’n duitse internet fiets? Who cares, het remt toch!’). Wil dus even wegblijven van smaak, gevoel (en zelfs van inschatting maken wat wel/niet objectief is). Gewoon ff wat commentaar op diverse ‘open deuren’ en andere makkelijke opmerkingen die altijd wel te maken zijn.
<off topic aan>
Roadmap van vernieuwingen, marktintroductie, massa fabricage, doorontwikkelen, etc.
Zelf werk ik al jaren in de productontwikkeling (voor toepassingen in telefoons en auto’s). Ook wij werken met een roadmap waarbij we de marktintroductie van bepaalde nieuwe dingen, features, technieken etc plannen over de komende 5 tot 10 jaar. Nieuwigheden liggen in de toekomst omdat ze nog niet volledig uitontwikkeld zijn, omdat fabricage proces nog niet volledig klaar is, kwaliteit nog niet helemaal okay, etc. etc. In sommige gevallen hebben we iets echter wel al helemaal klaar, maar wachten nog met introductie. Simpelweg omdat we anders een ouder product van ons zelf uit de markt drukken (en daarmee eerder gemaakte investeringen niet terug verdienen). Doen we dit te vaak als bedrijf, gaan we op de fles. Andere kant komt ook voor. Soms moeten we iets sneller (dan we eigenlijk kunnen/willen) introduceren om geen marktaandeel aan concurrent te verliezen of vanwege drang (dwang) klant.
Soms plannen we de introductie van bv 3 nieuwe features gelijktijdig omdat ze elkaar enorm aanvullen/versterken. Kan vervolgens zijn dat in praktijk we ze in massa fabricage toch qua timing uit elkaar moeten trekken (bv vanwege een issue t.a.v. marktprijs en werkelijke kosten).
Hoe goed ook nagedacht, getest, vrijgegeven, na marktintroductie bij grootschalig gebruik in het veld kan het altijd zijn dat iets anders werkt (beter/slechter) dan voor ogen gehad. Hoe vervelend dit ook is, het is praktisch niet te voorkomen (een paar honderd/duizend eindgebruikers vragen iets enkele maanden te testen en vervolgens de bevindingen aan te passen betekend al snel dat een ontwikkelproces een jaar langer gaat duren. Die tijd is er niet). Als eindgebruiker weet ik dit. Zelf zal ik bv nooit direct de nieuwste fietsnavigatie kopen. Ik wacht een paar kwartalen zodat achter de schermen een paar ‘running changes’ zijn doorgevoerd. Van de andere kant vind ik dat ‘early adapters’ juist wel de kans geboden moet worden om het nieuwste van het nieuwste zsm aan te schaffen. Vrije keus. En vaak essentieel en bepalend voor toekomst van een product of zelfs markt.
Product Ontwikkeling is geen taart bakken. Je hebt een plan maar niet altijd zekerheden. Je komt onvoorziene zaken tegen, zowel positief als negatief. Kort en goed, dynamisch spel waarbij je constant moet anticiperend (op je eigen bevindingen, op klant, op concurrent, etc).
Hier heeft elke producent mee te maken. Welke keuzes je ook maakt, er is altijd wel (terugkijkende) een bepaalde, negatieve, uitspraak op te plakken die je ook hier op het forum terug ziet komen:
‘Ze komen elk jaar met iets nieuws en willen alleen maar geld uit onze zak kloppen’ versus ‘Deze firma is dood want al 2 jaar niets nieuws onder de zon. Staan volledig stil’ versus ‘Dit bedrijf zet onvolwassen producten op de markt’.
Ik zelf kan dus niet zo veel met deze opmerkingen, je kunt ze als het ware (over de tijd) tegen elkaar wegstrepen en uiteindelijk heb je zelf, als eindgebruiker, nog altijd de vrije keus.
Het maken van (strategische) keuzes ten slotte is voor elk bedrijf lastig. Het gloedvolle betoog van de CEO om ‘vast te houden aan onze kracht, dicht bij genen te blijven en roots niet te vergeten’ wordt 2 jaar later door een beurs-analist uitgelegd als gebrek aan visie en vastgeroest oldtimer gedrag. De keuze van Blackberry om markt te vergroten door niet alleen te focussen op zakelijke markt resulteerde aantal jaren later in ‘schoenmaker blijf bij je leest’ opmerkingen. De aankondiging van Apple om de mobiele telefoon markt in te stappen werd met hoongelach ontvangen (ook door insiders).
Achteraf zeggen dat het niet goed was kan iedereen. Op voorhand aangeven of iets gaat lukken is voor vrijwel niemand weggelegd.
<off topic uit>
Kijk ik de afgelopen 8 jaar terug, heeft de productontwikkeling bij Campagnolo voor mij perfect gepast. De hartbeat van de introductie van grotere/kleinere aanpassingen liepen perfect in de pas met mijn behoefte/wens tot aanschaf van iets nieuws; op m’n eerste racefiets een Veloce groep in 2007, een Record groep (skeleton remmen) in 2008, een Super Record groep (11 speed) in 2011 en een Super Record EPS groep (nieuw vormgegeven crackstel) in 2015. Ook de introductie van de Bora Clinchers paste perfect (nou vooruit, een paar maanden te lang op moeten wachten).
Verder nog eens wat meer in detail naar de EPS ontwikkeling gekeken. Campagnolo is daar in 1992 mee begonnen en zijn behoorlijk wat obstakels tegen gekomen (
http://eps.campagnolo.com/en/history). Tussendoor denk ook bewust gekozen eerst de 11speed in de markt te zetten (in modeljaar 2011). Hoe je dit ook bekijkt, 11speed is een trendsetter geweest en nu 100% door markt overgenomen (voor hogere segmenten). Eerste generatie 11speed was lastig af te stellen en opgelost middels sterkere veer. Ken nog steeds mensen die met deze eerste 11speed versie met veel plezier en trots rondrijden.
Uiteindelijk modeljaar 2013 EPS op de markt gebracht met een bewuste keuze om de batterij buiten frame te houden (in 1 van de ontwikkelvarianten zat batterij al in zadelbuis). Persoonlijk niet mijn smaak, maar voor andere wellicht wel (sprak laatst iemand die dit aangaf).
In modeljaar 2014 is EPS v2 gekomen. Interne batterij en dus voor mij persoonlijk een grote stap vooruit. Gat voor oplaadpunt vind ik geen probleem. Veel frames hebben al een dergelijk gat en als je het niet wilt, zijn er andere oplossingen (bv via je zadelpen naar buiten of gewoon in zadelpen laten zitten. Batterij redt het bij mij, met veel schakelen zeker 2500km, dus opladen beperkt zich voor gros van ons tot paar maal per jaar). Over de oplaadconnector ben ik snel klaar: deze is niet foolproof! Met een beetje onhandigheid of ongeduld is hij snel beschadigd en molesteer je ook je oplader. Naar de reden waarom Campagnolo deze toch op de markt heeft gebracht (en risico’s heeft onderschat) kan ik alleen maar gissen. Vermoed (zeg vermoed) dat dit wellicht een kostenverhaal is geweest waarbij toeleverancier van kabelboom alleen ten kosten van een forse prijspenalty bereid was design op een dergelijk laat tijdstip aan te passen.
In de voor modeljaar 2016 gepresenteerde V3 versie is connectortype aangepast (terecht), batterij gedwongen smaller gemaakt (omdat sommige nieuwere airo frames hierom vragen) en ANT+ toegevoegd.
De vierde aanpassingen die hier in topic genoemd wordt, kan ik zelf niet zo 123 vinden, maar wellicht zie ik een ‘inbetween’ update over het hoofd.
Al met al, vind ik de EPS evolutie nogal logisch, zeker niet schokkend en vooral doorontwikkelen van ideeën. Vergelijkbaar met andere productontwikkelingen (zowel binnen als buiten de fietsindustrie). Opmerkingen als “4de generatie in korte tijd en dus ben je er duidelijk nog niet klaar voor” snap ik dan ook niet. Zeker ook als je meeneemt dat, voor zover als ik kan nagaan, de schifters en derailleurs forward compatible zijn en je, als je van de nieuwe features wilt genieten, alleen batterij, interface en oplader moet vervangen. Vrije keuze natuurlijk. Voorlopig blijf ik nog bij m’n V2. Wellicht over 1~2 jaar. (Op basis van m’n ervaring met bv laptops en telefoons, zie ik batterijen toch een beetje als een semi-slijtage onderdeel die tzt vervangen moet worden. Geen idee welke kant dit bij EPS opgaat. Vooralsnog erg onder de indruk van de lange gebruiksduur tussen twee opladingen.)
Op basis van de omzet verwacht ik dat het jaarlijkse R&D budget van Campagnole een kleine 5 miljoen is. Dit is erg weinig… In mijn industrie (met een product dat qua prijs voor eindgebruiker, complexiteit, omzetvolume, etc vergelijkbaar is) heb ik een dergelijk bedrag 3 jaar lang nodig om met een developmentteam van ongeveer 20 man een ‘medium nieuw’ product te ontwikkel (zeg maar qua nieuwigheid een variatie op thema en zeker geen grote stappen vooruit als 20% power- of footprint reductie).
De beperkte financiële middelen van Campagnole op dit vlak maken het weldegelijk noodzakelijk dat ze keuzes maken. Kunnen niet anders dan in sommige gevallen volgend te zijn en een bepaalde ontwikkeling pas in gang te zetten als de marktvraag heel duidelijk daar is (schijfremmen?).
De prijs van Campagnolo is zondermeer hoog. Te hoog (vanuit business oogpunt)? Weet ik niet. Als ze de prijs verlagen, zullen ze wellicht meer verkopen maar of aantal x marge daarmee zoveel hoger wordt? De hoge prijs creëert ook een zekere mate van exclusiviteit (en daarmee een specifieke klantengroep). Kan dus een bewuste keuze zijn. Mijn Super Record groep heb ik na 4 jaar gebruik voor een kleine 70% van nieuwwaarde verkocht (dat gaat je met een Iphone ook lukken, met een Huawei niet…).
Had nog wat willen zeggen over Italiaanse mentaliteit, OEM en Campa kleding, maar wordt ook mij te lang…
Is er toekomst voor Campagnolo? Ja, zeer zeker in mijn ogen. Persoonlijke mening vanaf hier: Niet als marktleider in het grote volume segment maar juist richting hogere/ exclusievere productrange. Hier zal altijd een markt voor zijn, waar juist een bedrijf als Campagnolo goed in past. Dit vraagt om focus en keuzes maken. (Zelf zou ik bv product-range verkleinen met wegsnijden van Veloce, Khamsin, etc.) Misschien is dit de strategie die Campagnolo nu al bewust volgt? Who knows. Mijn keuze (hoop) zou het idd wel zijn!
)