Fiets.nl

Talent is VO2max denk ik.
Maar discipline is minstens net zo belangrijk. En het juiste milieu om in op te groeien.

En helemaal in het wielrennen dat laatste. Kijk naar Nederlandse top junioren en dan zijn er weinig die normaal naar school gaan.

Ik heb niet veel talenten, slechts éen nl dat ik kan trainen en kan blijven trainen tot ik tranen neerval. Daar ben ik een eind mee gekomen. Hulde aan TTT

Maar heb je ook het talent om te zorgen dat je juist traint ?

Fietsen?altijd schreef: ↑10 aug 2017 22:54 Talent is VO2max denk ik.
Maar discipline is minstens net zo belangrijk. En het juiste milieu om in op te groeien.

En helemaal in het wielrennen dat laatste. Kijk naar Nederlandse top junioren en dan zijn er weinig die normaal naar school gaan.

VO2Max is niet een heilige parameter, het verhoud zich niet 1 op 1 met hoeveel vermogen je kunt trappen. Met mijn bij een SMA gemeten VO2Max alleen zou je zeggen dat ik zonder twijfel prof had moeten worden, het vermogen komt alleen niet uit de benen en dat is toch wel een cruciaal puntje.

brutus schreef: ↑10 aug 2017 23:23 Maar heb je ook het talent om te zorgen dat je juist traint ?

Vroeger (zeg 10-20 jaar geleden) was dat inderdaad wel het geval. Tegenwoordig is informatie zo breed en makkelijk verkrijgbaar dat het voor iedereen toegankelijk is die er enige moeite in wilt stoppen.

VO2max is vooral een noodzakelijke of uitsluitende voorwaarde (onder een bepaald niveau 'geraak je er niet') maar ook als je profs onderling zou gaan vergelijken is de pikorde niet noodzakelijk in lijn met hun respectievelijke VO2max waarden.

Maar al die profs hebben die noodzakelijke voorwaarde "om er te geraken" al wel. Je kan in dat opzicht niet zeggen dat er profs zijn zonder "talent" (als we even talent beperken tot die VO2max waarde).

amclassic-fan schreef: ↑11 aug 2017 07:52

brutus schreef: ↑10 aug 2017 23:23 Maar heb je ook het talent om te zorgen dat je juist traint ?

Vroeger (zeg 10-20 jaar geleden) was dat inderdaad wel het geval. Tegenwoordig is informatie zo breed en makkelijk verkrijgbaar dat het voor iedereen toegankelijk is die er enige moeite in wilt stoppen.

Breed en makkelijk verkrijgbaar en tegelijkertijd erg uniform. Op 1000 verschillende manieren wordt overal min of meer hetzelfde aangeboden op het gebied van trainingen, en die zijn gemaakt voor wat ik maar even zal noemen "de gemiddelde sporter". Oftewel een jongere man met de middelen en mogelijkheden om een bepaalde intensiteit aan te kunnen en een bepaald aantal uren aan te kunnen ondanks of naast een baan. Ondanks dat vrouwensport op alle fronten in opkomst is is de gemiddelde sporter toch nog steeds een man.
Ook dat kun je als een talent zien; een gemiddelde voor sportverenigingen, trainers en commercie interessante sporter zijn. Dat bedoel ik niet cynisch, maar dat is wel een beetje zoals het is.

Er zijn heel veel niet zo voor de hand liggende sporters die niet beter worden van een schema dat is geschreven voor de ideale sportman. Ik heb mij de laatste tijd samen met Louise een beetje in trainingsleer verdiept en als er iets is dat ons duidelijk is geworden is dat trainen een zeer individuele bezigheid is en dat iedereen die niet gemiddeld is al beter gebaat is bij een persoonlijk trainingsschema. Tenminste als je iets verder wilt dan een rondje van 40 km fietsen of iets anders dat met een basisconditie nog wel lukt. Basisconditie opbouwen lukt inderdaad bijna iedereen wel Je weg hier in vinden kan ook weer een talent zijn.
Je kunt een heel eind komen met een "standaard" trainingsschema maar hoe verder jouw totaalplaatje van de gemiddelde sporter afligt hoe meer je dat schema moet tweaken om er ook beter van te worden ipv alleen maar geblesseerd of overtrained. Dat is echt lastiger dan je zou denken. En dáár vind ik dan weer geen informatie over behalve algemeenheden als "naar je lichaam luisteren" en "stoppen als het pijn doet".

Louise kan dat overigens nog veel beter uitleggen dan ik, die heeft zelf ook een cursus gevolgd als trainer.

@TTT Toch denk ik dat je eigen lichaam altijd het uitgangspunt is. Ook die gemiddelde man bestaat niet. Dus zul je, zeker als je het niet voor je brood hoeft te doen, zelf logisch na moeten denken en daar naar handelen. Voorbeelden genoeg van mensen die zo maar een schema pakken, doorgaan waar het niet kan en dan beginnen te jammeren, "maar het moest toch zo"?
Je hebt niets aan een schema dat niet bij jou hoort, of je nu een (gezonde) man van 18 bent of een vrouw van 60, of iemand met een handicap.
Naar je lichaam luisteren en daar naar handelen is misschien wel het grootste talent.
(Voor alle wetenschappers, ik weet het, dit is koude grond psychologie )

We moeten het ook weer niet te moeilijk maken voor recreatieve fietsers, als je 90-95% van je theoretisch mogelijke conditie bereikt is het mooi zat en je moet er ook lol in houden., het moet geen doel op zich worden.
Tegen heug en meug een strak schema volgen is nonsens voor de meesten.
De methodieken zijn overal te vinden, de dosering is individueel.
Als er 1 sport is waar je zonder trainers, schema's en interessant klinkende praat een redelijk niveau kan halen en houden is het wel fietsen.

Trainen is toch voor talentlozen

Is fiets en ren best veel maar ik vind het eigenlijk nooit een "training". Trainen doe je voor een doel of wedstrijd (=gericht). Ja ik doe ook wel eens een wedstrijd (hardlopen/triathlon of tijdrit) maar daar train ik eigenlijk nooit specifiek voor. Schema's e.d. Heb ik ook nooit gebruikt. Ik wissel wel af in intensiteit. Ene dag rustig andere dag knallen (bij wijze van)

Oftewel gewoon de 53x11 methode, lekker rustig fietsen en dat regelmatig afwisselen met een potje knallen. En als je wel een schema wilt hebben die tot op de minuut nauwkeurig bepaalt wat je moet doen, dan is er met behulp van het internet prima een schema te maken. Ook voor niet gemiddelde mensen.

tieky schreef: ↑08 aug 2017 09:56

EmPeHa schreef: ↑07 aug 2017 19:39 Dat armoe aspect is maar één ding. Je kunt als kind ook op andere manieren competitief worden.

Dit is wel een interessante, want als armoe zo'n grote drijfveer is om er (met topsport) uit te komen, waarom zijn er dan niet veel meer Afrikaanse topsporters, en waarom scoort een zo goed ontwikkeld land als Nederland dan standaard hoog op internationale topevenementen.

Juist omdat in Nederland de meerderheid van ons zich geen zorgen hoeft te maken hoe ze morgen aan eten moeten komen, of waar ze slapen kunnen we ons de luxe kunnen permitteren om naast het overleven andere dingen te doen. Dat biedt de mogelijkheid om ons te al vanaf jongs af aan te focussen op sporten en daarmee dus de talenten te kunnen ontplooien.

Ik denk dat gekeken naar de achtergrond van topsporters er maar heel weinig van echte armoede komen. Alleen bij degene op wie het van toepassing is, hoor je het altijd.

Ik kom zelf uit een voor Nederlandse begrippen erg arm milieu en wat ik vooral heb gezien is dat daar wordt aangenomen dat de makkelijkste manieren om je aan de armoede te ontworstelen drugshandel, muziek en sport zijn.

Veel jongeren, vooral van buitenlandse afkomst achten de kans om topsporter te worden realistischer in dan de kans dat ze ooit een fatsoenlijke opleiding afmaken en ook nog worden aangenomen bij een goede baan. De talenten komen daar dan ook eerder bovendrijven, vooral als het gaat om voetbal en vechtsport omdat andere sporten nauwelijks worden aangeboden aan kansarme jongeren in Nederland.

Bij wielrenners moet er sowieso al geld voor een fiets zijn dus ook als je het hebt over de renners uit een arm gezin is dat nog relatief. Alhoewel ik mij in kan denken dat in landen en vooral milieus waar wielrennen groter is je wat eerder op het oude barrel van een familielid wordt gezet om te te ontdekken of je talent hebt. Ik had thuis in ieder geval niet aan hoeven te komen om om een racefiets te zeuren. Gelukkig maar dat ik geen talent heb en te lui en eigenwijs ben om veel en juist te trainen. Daar kan ik geen traan om laten.