Velgremmen zijn per definitie kut. Sure, je hebt de grootste arm (afstand centrum wiel naar remvlak) en daarmee in theorie de grootste remkracht. Je hebt echter maar een klein contactoppervlakte, veel kleiner dan bv. bij trommelremmen, EN het remoppervlakte is niet stabiel. Het zijn velgen. In het geval van deze fiets, relatief dunne velgen. Daarbij wordt het remoppervlakte nat als het regent, en vuil als je een keer door modder rijdt.
Op zichzelf, op papier, is magura de beste velgrem die er is. Dat geloof ik wel. Echter, in de praktijk blijkt dat, vooral door ontwerpfouten, fors tegen te vallen.
Wat er mis gaat op de fiets van mijn vrouw heb ik nu helemaal door. De fout is de bevestiging van de plunjer aan de remklauw. Bij magura is de plunjer een ronde buis, waar ribbels in zitten. Daar overheen gaat dan een rubber cirkeltje, en dat geheel wordt ingeklemd in de klauw.
Dus.. wat gebeurt er.. ik maak de velg schoon, plaats nieuwe blokken, op de juiste manier, goed gecentreerd, iets toe-in, enzovoort. Op dat moment remt de fiets redelijk goed, of in elk geval, maximaal voor wat je van velgremmen mag verwachten. Dan gaat mijn vrouw fietsen. Die knijpt remmen gewoon in, en als ze harder wil remmen, knijpt ze door.
Door de ontwerpfout bij magura krijg je dat er geen ruimte is, de blokken zitten dan al tegen de velg geklemd. Als je dan door-remt is er niets wat tegen overdruk werkt EN de plunjers zitten gewoon niet vast, maar ingeklemd. Die gaan dus schuiven in de zitting waar ze in zitten. Schuiven verder van het wiel af. Gevolg: geen remdruk, geen rem. 1 dag na correct afstellen en goed remmen.
Magura had dat vroeger ook anders zitten. Toen zat er aan de plastic bus tussen zuiger en klauw nog een uitsteeksel, waarmee je e.e.a kon draaien, het geheel viel in schroefdraad. Ook dat schuift uiteindelijk, maar is wel al marginaal beter.
Tegenwoordig verkopen ze dit:
En die dingen klemmen dus gewoon niet genoeg. Vroeger was het dit:
