Vorige week een mooie "century" gereden vanuit Destin, Florida. Dit weekend nog steeds in de omgeving dus weer een mooie tocht in het weekend.
Ik had via Facebook een toertocht gevonden vanuit Milton, Florida. 160km vanuit een lokaal goed doel. Ik stond er mooi om op tijd aan de start. Ongeveer 07:00 kwam ik aan en kon ik mooi mijn startnummer ophalen, die moest je op vanwege "veiligheid". Zal wel met aansprakelijkheid te maken hebben gehad. Een kwartier voor de start stond ik klaar. Ik zag een man in een shirtje van de Maratona, dus daar een praatje mee begonnen. Hij en zijn zoon kwamen redelijk uit de buurt en hij had in Duitsland gewoond een aantal jaar. Ze waarschuwden dat dit soort ritten vaak heel snel gingen en er vaak niet gestopt wordt. Er waren best veel verzorgingsposten onderweg, waarbij een aantal meerdere keren aangedaan konden worden. Maar daar zou volgens de ingewijden dus niet gestopt worden.
Ik moest hier wel even mijn mindset veranderen, want ik had me voorbereid op 160km in ruim 5 uur (zeker gezien toch bijna 1000hm). Maar niet op een soort van Cyclo... Ik had ook niet genoeg vloeibaar voedsel om op hogere intensiteit makkelijk bij te kunnen eten. Dus we zien waar wel het schip strand. Bij de start is het ongeveer 11 graden en best vochtig dus het voelt best fris aan.
De start was nog rustig, ik rij samen met Kyle over de Blackwater River Trail. Na ongeveer 4km komt de toch redelijke grote groep aansluiten. Het zijn zeker 40 mannen en vrouwen die langszij komen. Ik heb inmiddels besloten om mee te gaan in de flow en dus wordt het "racen". Vrij snel rijden er 4 man vooraan weg, maar dat gaat me iets te ver. Ik laat me liever meevoeren in een groep van 40. Na ongeveer 11km draaien we van de Trail af en vanaf nu rijden we op de "gewone" openbare weg. Oftewel er is wel auto verkeer en het zal mij benieuwen hoe goed dat hier te doen is. Het eerste stuk is een vrij grote weg maar zo vroeg op de dag is dat prima. Er is geen verkeer dus we gebruiken regelmatig de hele weg. Op deze Highway loopt de weg iets omhoog en vanaf nu blijft het de hele dag kleine stukken op en af gaan. Kleine stukken is maximaal 40 meter maar meestal minder. De route is goed uitgepijld en ik heb ook een GPX kunnen vinden. Daar zie ik al snel op dat we bepaalde stukken nog een keer gaan rijden, maar dan de andere kant op. Na ongeveer 15km begin ik ook te merken dat mijn bril beslaat. Door de hoge luchtvochtigheid is daar helaas niet zoveel aan te doen. Gelukkig trekt het weg als het warmer wordt anders is het als brildrager toch minder ideaal. Na ongeveer 36km is de grootste heuvel van de dag aan de beurt, welgeteld 43 meter klimmen. Naar boven, omdraaien en weer naar beneden. Dit is ook het moment dat de groep van inmiddels nog ongeveer 30 mannen/vrouwen uit elkaar valt. Ik moet een kleine gaatje laten maar in de afdaling zit ik er snel weer bij en zo rijden we als tweede groep rond. Daarbij fietsen we lekker door, 37 gemiddeld zitten we makkelijk aan en af en toe twijfel ik af dit verstandig is. Maar stiekem, het is ook wel leuk! Ik blijf er dus aanhangen, pak af en toe een kopbeurtje van 50 meter en zoek dan weer een plek uit de wind.
Na ongeveer 60km is de voorste groep ineens dichtbij, zo groeit onze groep weer iets. Hebben we er een paar sterke motoren bij, maar vanaf dit moment wordt het tempo wel beter. Niet langzamer, vooral heel veel constanter. Omhoog wordt er soms iets ingehouden om de wat zwaardere lijven er niet gelijk af te rijden (en nee niemand had een "Amerikaans" postuur). Op kilometer 75 komen we voor de vierde keer langs een verzorgingspost en ik weet dat ik een volgende post moet stoppen omdat mijn water dan echt op is. Ik weet dat deze post nog een keer gepasseerd worden omdat we hier een rondje rijden waarbij we net niet de staat Alabama in rijden. Onderweg in het rondje begint een andere renner mensen te ronselen om te stoppen. Er zijn er dus meer die hun bidons al leeg hebben en willen stoppen. Dit komt mij natuurlijk goed uit! Zo kom ik niet alleen te zitten! En na een rondje van 16km komen we bij de verzorgingspost waar inderdaad ruim de helft van de groep stopt. De rest rijdt wel door, maar ach ze doen maar! Met ongeveer 13 man en 1 vrouw rijden we een aantal minuten later verder. Voorzien van vers water en Gatorade. Dat is mooi, want dat spul (gemaakt uit poeder) ken ik en dat verdraagt mijn lichaam prima. De volgende 20km gaan zoals eerder, er wordt hard gereden en het blijft op en af gaan door dit enorme bos. Na 110km rijden we op een highway die gelukkig een brede "shoulder" heeft zodat er fietsen prima gaat met het verkeer wat er rijdt. Hier zit echter na een afdaling een pittig klimmetje in wat voor mij het teken is de groep te laten gaan. Op dit moment hebben we ruim 37 gemiddeld gereden, en omdat ik de dagen ervoor ook lekker gefietst heb merk ik dat het een beetje leeg begint te raken.
Gelukkig ben ik niet de enige en we rijden de volgende 10km met 3 man nog lekker door. Dit duurt tot een volgend wat langer klimmetje en we nog met twee man over zijn. Met zijn tweeën rijden we nog steeds prima door en halen we zelf het groepje van drie wat voor ons rijdt weer bij. Nu zijn we dus met vijf om te rouleren. Op dit moment is het tempo nog steeds hoog en ik begin hier te merken dat ik wat tegen kramp aan zit. Ik verwacht dan ook ergens af te gaan haken maar zolang het niet echt klimmen betreft gaat het prima. Na 140km komt er 5km die 40 meter klimmen maar dat wel heel erg onregelmatig, soms ook kleine stukjes afdalen. Hier ga ik echt mijn eigen tempo rijden. Aan het begin van dit stuk is de gemiddelde snelheid nog steeds 37km/h... Op dit stuk drink ik voor de vierde keer een bidon leeg en heb ik dus geen drinken meer. Ik verwacht dat er nog een verzorgingspost komt dus ik denk dat het wel goed komt. Op dit stuk haal ik ook meerdere deelnemers van kortere afstanden in en gelukkig na 145km kom ik boven en is er inderdaad lekker in de schaduw een verzorgingspost. Inmiddels is het 30 graden dus dorstig weer! Bij de verzorgingspost twee bidons gevuld en gelijk een paar goede slokken koud drinken tot me genomen. Dat voelt direct goed! Ik krijg de vraag of ik Pickle-juice wil. Augurken sap? Ja dus, uit de pot met augurken het sap. Dit schijnt te werken tegen kramp, en omdat ik daar nog steeds wel tegenaan zit toch maar genomen. Gek genoeg best lekker... De laatste lootjes mag ik alleen doen. Omdat de weg hier eerst naar beneden loopt zit het tempo er prima in. Vervolgens blijkt dit de Highway te zijn waar we vanochtend op draaiden vanaf de trail. Helaas nu een stuk drukker en zonder shoulder. Niet ideaal fietsen, zeker niet alleen en als de weg weer iets op loopt. Gelukkig gaat het verder prima en houden de auto's wel prima rekening met de fietser. Als ik de trail opdraai voelt het toch wel heel fijn. De trail is niet helemaal vlak maar soms vals plat omhoog of omlaag. Dus soms lekker voor de moeie benen, soms een verschrikking. Iets meer dan 160km gehad draai ik de trail af en het laatste stuk terug naar de start. Gefinisht!
Uiteindelijk een goede generale repetitie voor de Tour de Tucson over 4 weken. Die is ook 160km met 1200hm en wil ik binnen 4,5 uur rijden. Maar dan ben ik beter voorbereid kwa voeding. Rij ik wel op mijn eigen (veel lichtere) fiets, en zal ik de week ervoor niet zoveel fietsen om zo fris mogelijk te zijn!
Mooie route door de bossen van noord-west Florida, ook duidelijk moeras her en der. Maar dat minder zichtbaar doordat het in de herfst hier vaak droog is.
https://www.strava.com/activities/12750973837
) 
