Fiets.nl

Sieper schreef:lugosi, oprechte vraag (geen sarcasme) staat voor jouw het zijn van een klootzak gelijk aan het zijn van een winnaar?

Overigens kan ik ondanks als zijn (toch wel erg smerige) misdragingen Armstrong nog niet eens zien als een pure klootzaak, misschien heeft hij het juist daarom wel zo lang vol kunnen houden, hij lijkt (leek) wel "one of the good guys" of daar iig wel aspecten van te tonen.

Een klootzak is niet perse een winner. Een winner is vaak een klootzak. Gaat mijn voorkeur uit naar winners. Niet perse. Ik ben in sport meestal voor de underdog. Anderzijds kan je niet ontkennen dat het clichematige beeld dat de samenleving creëert over winners en losers vaak klopt. De normen die hiervoor gebruikt worden zijn de normen van onze (hedendaagse) samenleving, ze zijn niet de mijne.

Wat LA betreft, klootzak of niet? Niemand is 100% klootzak of 100% engel. Iedereen zit er ergens tussen. De een zal natuurlijk meer klootzak zijn dan een ander. En de perceptie hiervan zal dan weer verschillen afhankelijk van....

Ik wil op geen enkel moment de acties verdedigen die hier genoemd worden. Maar je hebt recht en je hebt moraliteit. Gelukkig leven we in een samenleving waar recht en moraliteit niet hetzelfde zijn. De overtredingen van het recht kunnen makkelijk via de rechtbank beoordeeld en gesanctioneerd worden. Moraliteit is zo moeilijk universeel beoordeelbaar dat ik daar zeer voorzichtig mee omga en zelden oordeel. (Als Belg sluit ik me hiermee aan bij, de bij jullie vast veel bekendere, Herman Philipse, die aantoont dat nuancering en voorzichtigheid hierin erg belangrijk zijn)

Ik kon bij LA genieten van zijn rijstijl; prachtig hoe hij de bergen op reed, en van zijn professionalisme. Dat hij dat laatste gebruikte voor illegale zaken kan ik alleen maar betreuren.

NicoNB schreef:Een dopinggebruiker die prijzen en sponsorgeld weet binnen te halen met prestaties die achteraf geen prestatie blijken te zijn is in mijn ogen niet anders dan een transportbedrijf dat onder de prijs duikt omdat hij zijn wagens standaard 20% overbelaad.

Als er echt serieuze bedragen door sponsoren worden betaald dan is er een gezamenlijk doel, beide willen zoveel mogelijk positieve publiciteit halen. Het zou me hier niet verbazen als een aantal sponsors hier (niet gepland) zelfs dubbel positieve publiciteit uit hebben gehaald. De eerste keer tijdens de "overeinningen" en de tweede keer omdat ze na bekennen onmiddellijk met veel tamtam het contract beëindigden.

Moraliteit, daar heeft hij mij nog het ergste in teleurgesteld moet ik zeggen, je vrienden en directe collega's op zo'n manier kapot maken, rampzalig. Met winnen verdien je respect maar iig in mijn ogen verlies je op deze wijze echt veel meer respect als je ooit kan winnen, zelfs met 7 tourzeges (maargoed ik behoor ook wel tot het gilde van losers vrees ik). Ergens blijft wel wat bewondering dat hij dat toch geflikt heeft daarin moet ik je wel gelijk geven, maar "held" zul je toch ook zelf moeten nuanceren.

lugosi schreef:Ik kon bij LA genieten van zijn rijstijl; prachtig hoe hij de bergen op reed, . . . .

Je bedoelt die enkele keer dat hij niet uit de wind achter zijn ploegmaten reed?

In vergelijking tot Froome is het een absoluut pareltje om te zien rijden

Dat Armstrong een klootzak was/is die over lijken ging staat vast, maar laten we nou niet doen alsof hij de eerste en/of de enige was. Als je de insiders (en outsiders) over Hinault hoort dan deed deze man kwa mafiapraktijken echt niet voor LA onder.
Het is allemaal zo makkelijk om iemand de schuld te geven van het hele gedoe maar in de big picture van `het wielrennen` door de jaren heen was Lance alleen een uitzondering door zijn grootse prestaties. Hij heeft de fout gemaakt trouwe knechten te laten vallen als een baksteen. Had hij (net als Merckx deed bijvoorbeeld) goed voor zijn trouwe helpers gezorgd in financieel opzicht, dan was het balletje nooit gaan rollen.

Uhn El Loco, tenzij Merckx of Hinault een "anti-kanker" beweging hebben gestart waarbij het grootste deel van het geld rechtstreeks in hun zakken vloeide krijg ik sterk het gevoel dat je toch echt even niet snapt hoe verkeerd Lance is.

wat dat betreft hebben de Lance appologeten toch even een bord voor hun kop. Lance is echt de enige top sporter die over de rug van ernstig zieken zich verrijkt. en dat heeft echt geen ene malle moer te maken met een winnaarsinstinct.

Sowieso, ik ken heel wat topsporters en geen van allen is een Lance achtige sociopaat. Het idee dat dat erbij hoort is volslagen kolder.

Hij heeft de fout gemaakt trouwe knechten te laten vallen als een baksteen. Had hij (net als Merckx deed bijvoorbeeld) goed voor zijn trouwe helpers gezorgd in financieel opzicht, dan was het balletje nooit gaan rollen.

Denk persoonlijk dat Merckx, Hinault en Armstrong op een flink aantal vlakken gewoon heel weinig voor elkaar onderdeden (en de eerste twee zeker op het gebied van doping nog wel een stapje verder zijn gegaan).
Armstrong heeft het echt op de "amerikaanse manier" aangepakt en heeft letterlijk alles aangegrepen om zich te verrijken (waarbij hij idd soms vergat dat anderen ook graag meedelen)
De "pech" van Armstrong was de de media veel modiger/opener is geworden en dat zaken steeds eerder op straat komen te liggen.
Enige die het echt goed voor elkaar had was Indurain, paar keer ontmoet en echt een aardige (redelijk gesloten) renner die een kring van mensen om zich heen had die het web goed gesloten hielden.

dc schreef: wat dat betreft hebben de Lance appologeten toch even een bord voor hun kop. Lance is echt de enige top sporter die over de rug van ernstig zieken zich verrijkt. en dat heeft echt geen ene malle moer te maken met een winnaarsinstinct.

Nou ja, als je van mening bent dat een absolute winnaar alles maar dan ook alles doet om zijn doel te bereiken. Als dat je definitie van succes en winnen is...

Het idee dat dat erbij hoort is volslagen kolder.

Dat is objectief natuurlijk, maar het soort mensen dat denkt dat dit er bij hoort is wel het soort mensen dat verantwoordelijke is voor grofweg 99% van al het door mensen veroorzaakt leed. En dat voor een armoedig beetje geld, status en aanzien, dat niet eens bevredigt want het is nooit genoeg. Losers eerste klas.

Denk persoonlijk dat Merckx, Hinault en Armstrong op een flink aantal vlakken gewoon heel weinig voor elkaar onderdeden (en de eerste twee zeker op het gebied van doping nog wel een stapje verder zijn gegaan).

Ik reageer niet vaak op dit soort uitingen maar je gaat nu wel vrij ver. Wil je beweren dat in een tijd waar nog geen bloedtransfusies, epo, etc. men "verder" ging dan LA? Werkelijk buiten alle proporties deze opmerking. eind jaren 70, begin 80 ging het niet verder dan amateuristisch gehobby van soigneurs en de lokale dierenarts. Als je dat wilt vergelijken met de systematische, allesomvattende en sekte achtige dopingpraktijken van de groep Armstrong en daar bovenop wil beweren dat men in die tijd nog verder ging is pure geschiedsvervalsing.

Ja, doping in de wielersport is van alle tijden, van de tijd dat ze een rauw ei met cognac in hun bidon deden tot de ijzersupplementen, amfetaminen, intralipid, epo en nu evt. ketonen. Renners en begeleiders zoeken altijd de grens op omdat profwielrennen (zeker historisch) veruit de zwaarste sport is. Maar blijf de historie aub wel in perspectief zien.

Ik denk dat "sharkman13" vooral bedoelde te zeggen dat binnen hun beperktere mogelijkheden Merckx en Hinault een zelfde bereidheid toonden om de grenzen op te zoeken als Armstrong en daar, juist doordat de wetenschap zich er nog niet mee bemoeide en het allemaal nog amateuristisch gedoe was, verder gingen dwz gevaarlijker bezig waren. Er zit qua risico's dat het helemaal mis gaat toch een wereld van verschil tussen medici die weten wat ze doen en soigneurs die renners cocktails toedienen van o.a. cocaïne, heroïne en amfetaminen.

Dat en ik denk dat het naief is om te denken dat Armstrong qua dopinggebruik zo extreem was, heb een mooie kijk in de oostblok opleidingsschool gehad (en de zeer doelgerichte / wetenschappelijk dopingpraktijken van jongs af aan) en durf gerust te stellen dat het er daar minimaal even doelgericht aan toeging. Van die opgedane kennis hebben ook anderen geprofiteerd om ook in het profpeloton zeer goed geprepareerd aan de start te komen.
Persoonlijk denk ik dat Armstrong (mede door zijn streven naar de beste te zijn) een van de eerste was die met wetenschappelijke ondersteuning het maximale uit de beschikbare doping haalde maar tevens de risico's op neveneffecten minimaliseerde.
Er zijn talloze voorbeelden bekend van renners die ver voor Armstrong door dopinggebruik hun loopbaan ernstig hebben bekort en ben er zelf getuige van geweest dat zelf op een nivo ver onder dat van prof het gebruik van allerlei groeihormonen / anabolen in zodanige hoeveelheden gebeurde dat de gemiddelde bodybuilder zich ervoor zou schamen (kijk ook eens hoeveel renners uit voormalige succesploegen voortijdig aan hun einde kwamen en dat past Armstrong gewoon prima in het plaatje en is het naief om te stellen dat hij uniek was (hooguit iemand die goed naar zijn voorgangers heeft gekeken en in een aantal zaken maar met name zijn streven naar perfectie en wil om alles koste wat kost te controleren nog een stukje extremer was).