zweef
04 okt 2009 21:23
Er is niks op tegen dat TD de schade voor zichzelf probeert te beperken. En wat de waarheid betreft, die is al lang zoek in de wielersport, we wilden allemaal zo graag in sprookjes geloven, en de engelen moesten zo hard, zo ver en zo lang vliegen dat ze het zonder dope gewoon nooit meer redden. Ik probeer me alleen maar voor te stellen hoe het tegenwoordig als renner moet zijn.
Je gaat helemaal voor je sport, traint je helemaal suf, slaapt, eet en drinkt goed en denkt aan je vitamientjes. Maar komt maar niet verder dan goede middenmoot, hoe kan dat nou? Harder trainen helpt niet. Iedereen om je heen vertelt dat de "top dogs" allemaal pakken, en dat het een kwestie is van de dopinginstanties en controles te slim af zijn, ze net een stap voor te blijven.
Je staat voor jezelf en je gezondheid, je wilt eerlijk winnen, daar doe je het voor. Maar die andere jongens blijven je gewoon voorbijrijden, alsof je stilstaat. In jouw team wordt er ook wel over gesproken, en misschien is er wel een teammanager die bij een training bespreekt dat er mogelijkheden zijn, en dat de pakkans bijna nul is, en dat het uiteraard geen schade toebrengt aan je gezondheid.
Je wilde er nooit aan, maar de druk van de groep is goed, en weken, zelfs maandenlang praat men op elkaar in, de pakkans is klein, gezondheidsrisico's zijn er niet, je kunt gewoon 5% winnen en minstens met de groten mee... Het wordt gebagatelliseerd, als "normaal" verkocht, je bent gek als je het niet doet, de anderen doen het toch ook allemaal?
Sterke jongen van ergens voor in de twintig die dat trekt. (Waarmee ik het niet goed wil praten overigens)
You should see me go downhill...
