Top Drie mooiste beklimmingen

[JoostG]

Altijd leuk dit soort totaal subjectieve lijstjes
Denk ik aan de Stevio dan zou ik de Umbrail toch eerder verkiezen dan de Prato zijde. De Gavia vond ik misschien wel meer indrukwekkend gezien de rust en desolate landschap.
Col de Tentes is zeker gaaf. Om te wandelen vind ik het nog spectaculairder (zeker Cirque de Troumouse).
Niet moeilijk, maar wel spectaculair: San Boldo met zijn haarspeldbochten in tunnels.
Ver zou ik ook graag fietsen tussen Jasper en Banff in Canada over de Icefields Parkway.

[laurens87]

Er komen zoals verwacht veel bekende namen voorbij, maar ook kleinere namen die voor mij wel bekend zijn!

1. Passo dello Stelvio
Voor mij de mooiste de Passo dello Stelvio, en dan zowel vanuit Prato als vanuit Zwitserland. Vorig jaar vanuit Prate de mazzel gehad dat er een dag werkzaamheden waren en fietsers door mochten, heerlijk rustig! En bijna 2 jaar terug inmiddels was Prato nog afgesloten vanwege sneeuw. Toen via Zwitserland omhoog, eerst op vrijdag 7 juni, tweede dag dat de pas open was. En vanaf Bormio was dat alleen tot 12:00 op de dag. De afdaling naar Santa Maria terug was dan ook een feest! En het was echt uniek om tussen sneeuwmuren van 4 meter te fietsen.

2. Cime de la Bonette.
Die hoogte en ondanks een mooie dag relatief rustig, fantastisch!

3. Trollstigen
Geen mega hoge, maar vanaf zee-niveau is 1000 meter klimmen niet onaardig. Heel vroeg vertrokken op een mooie dag, en daarom kunnen genieten van de rust. Later op de dag vol met toeristen van een cruiseschip...

3 is echt te weinig...

4. Colle d'oggia
Nogal onbekende col in Italie. Wij zaten wegens autopech vast in Imperia (Ligurie) ongeveer 25km west van San Remo. De wegen het binnenland in zijn hier kwa wegdek niet altijd even geschikt voor de racefiets. Maar toch zijn er veel leuke weggetjes, smal mooie uitzichten. Colle d'Oggia kwam ik op de camping tegen en leek me wel wat. Beginnen in Taggia aan de zee en vervolgens een paar kilometer landinwaarts. Vanaf de echte start van de klim mooie uitzichten en een groene vallei over een prima weg! Onderweg nog 1 klein dorpje en toch 13km met 7%.

5. Col d'Agnel
Helaas alleen de Franse kant gedaan (de dag na mijn 1e Marmotte) en dat was gek genoeg een prima klim om uit te rijden. Gestart bij de afslag van de Col d'Izoard (ook fantastisch) en in mijn herinnering was de klim nergens megasteil, de hoogte is flink (2744m). Het was vooral genieten na een paar dagen matig weer en redelijk weer (droog) tijdens de marmotte van een overvloed aan zon. En dus na de top afgedaald en op 2500m bij refuge agnel een soepje genomen. Kreeg genoeg voor een weeshuis met topbrood erbij! En geserveerd door een leuke (helaas franse) meid die ook fietste. in de afdaling ook het dorp Saint Veran meegepakt. Dat schijnt het hoogste Franse dorpje te zijn.

[Baselga]

1 - Kayserjagerstrasse;
Zo smal en steil door de vele tunneltjes. Met een fantastisch uitzicht op de meren van Caldonazzo en Levico als beloning boven. Voelde me meer bergbeklimmer dan wielrenner.

2 - mont Ventoux vanuit Bedoin;
Tsja...

3 - Monte Bondone (Trento kant);
Sochtends vroeg gedaan met camping vrienden. De zon zien opkomen boven Trento in het dal en opvolgend de vele haarspelden. Op de top om 8.00 uut een appeltaartje met zicht op het Brenta massief. Was een topdag!

Leuk Topic!

[mugman]

Heb er onwijs veel beklommen, maar enkele die mij echt zijn bijgebleven:

1. Colle del Nivolet (met stip op 1)
2. Timmelsjoch (van beide kanten = Passo Rombo vanuit Italië)
3. Hourquette d'Ancizan (vanuit Payolle) met recht Teletubbie-land

3a. Col du Solude (vanuit Borg 'd Oisans)
3b. Col Cayolle
3c. Colle d'Agnel
3d. Umbrailpass
Etc. etc. etc. er zijn zoveel beklimmingen met elk een eigen verhaal.
In elk geval, veel plezier en enjoy

[wasbeer2006]

Ik heb niet zoveel beklommen maar:

1. Ventoux gewoon bijzonder 1 berg op het relatief platte land.

2. Madonna Di campiglio mtb klim, vanuit dimaro eerst langs een watervalletje/snel dalend bekje, dan een kronkel omhoog, houten bruggen, heel veel groen en dan het uitzicht op de Brenta groep.

3. Kaisersjagerweg. Heel bijzonder je hebt het idee dat je op een stuk van 50m breedte en een paar honderd omhoog alles hebt.

Daarnaast de vele verassingen als je een bocht om komt en een vergezicht hebt of iets wat je totaal niet verwacht, toch veel vaker op de mtb dan race omdat je echt op ongerepte stukken komt.

[martinbo]

Een top drie is heel subjectief....
Naast all bekende toch ook een paar minder bekende:

1, Splügen vanaf Chiavenna: desolaat, erg veel (korte) tunneltjes en galerijen, rustig en meer hairpins dan de Stelvio (volgens mij uit mijn hoofd 57)
2. San Marco (N) (ten oosten van Comomeer): vergelijkbaar met Ventoux, maar niet gehypet en daardoor veel rustiger...
3. Grosse Scheidegg vanaf Meiringen: zwaar, steil autovrij en wat een fantastisch landschap. Kies wel een dag met mooi weer uit.

[raven14]

3. Grosse Scheidegg vanaf Meiringen: zwaar, steil autovrij en wat een fantastisch landschap. Kies wel een dag met mooi weer uit.

Prachtig!

[MarkVeenstra]

+1

[i-mac]

1 : Télégraphe/Galibier. Ik fietste deze 2 ooit op tijdens een 4-daagse met een Belgische organisatie. Het was de laatste van de 4 dagen, en we fietsten de Marmotte. Niet op de GF dag, maar daarom niet minder mooi. Dus eerst de Croix de Fer, dan de 2 voornoemde beklimmingen en als afsluiter Alpe d'Huez.

2 : Teide. Het stuk tussen de lavavelden is indrukwekkend. En dit is best een zware en lange beklimming, zeker als het warm is.

3 : Platzerwaesel. De Vogezen waren mijn eerste ervaring wat klimmen betrof (en dat viel toen vies tegen). Maar de daarop volgende jaren had ik een veel betere fiets én vooral conditie (en was ik ook minder zwaar). En die klim lag me goed.

[slugbait]

Altijd een leuk topic en uiteraard erg subjectief. Mijn top 3:

1. Passo di Gavia vanuit Ponte di Legno

Tsja, ik hou van hoge Alpenpassen en dit is mijn favoriet (tot nu toe). Het heeft gewoon alles, eerst dat smalle en absurd steile weggetje door het bos. Boven de boomgrens, een prachtig ruig landschap. En een restaurant op de top voor een espresso en een apfelstrudel.

2. Salto del Perro vanuit Lomo Galeon (Gran Canaria)

De meeste winters zit ik wel een week op Gran Canaria. Af en toe stel je jezelf dan de vraag waarom ga ik elk jaar weer deze kant op? Deze klim is een van de redenen, zeker op een vroege ochtend in januari als je in je uppie naar boven fietst. Vanaf Lomo Galeon begin je met een lang stuk vals plat door een vallei die niet zou misstaan in een spaghettiwestern. Daarna kronkelt de weg gestaag omhoog naar Baranquillo Andrés (6km à 7%). Eenmaal in dat dorpje aangekomen is er een geitenpaadje naar links die nog steiler doorgaat tot je uitkomt bij het stuwmeertje Salto del Perro.

3. Great Dun Fell (Noord-Engeland)

Noord-Engeland is Ardennen in het kwadraat. Om elke hoek ligt wel een stuk weg die de Redoute doet verbleken. Maar naast vele gemene kuitenbuiters is ook serieus klimwerk te vinden. Great Dun Fell is de hoogste weg in Groot-Brittanië: de klim brengt je in 7,7km 637 meter omhoog (top op 846 meter). Bovenop heb je een geweldig uitzicht omdat de berg niet omgeven wordt door andere hoge toppen. Kortom: de Britse Mont Ventoux.

[Sulla]

Ik vind alle beklimmingen die ik niet op hoef te fietsen allemaal even mooi.

mvg " de slechtste klimmer van NL'

[Ernie C.]

1 Iedere klim hoger dan de Vaalserberg

2 iedere klim Niet in Nederland

3 iedere klim waar het aan de voet minimaal 25 graden is.

Hoe dat die klim heet of hoe het landschap eruit ziet, zal mij momenteel worst wezen.
Ik wil de bergen in