Re: Slimmer Fietsen
Geplaatst: 08 apr 2015 17:43
Ik denk dat veel te maken heeft met de (wedstrijd)mentaliteit.
Als er wat in groepen wordt ondernomen gaat men er standaard van uit de rest van de wereld daar rekening mee houd.Of dat nu fietsen,wandelen,auto groepevenement of wat voor processie dan ook.
Dat gaat automatisch.
O zo'n moment gaan we er blind van uit dat een ieder die in de minderheid is geen voorrang heeft.
Verder denk ik dat zaken als Strava ons ook doen denken dat de openbare weg dient als tijdcircuit.Daar doe je of je nu wil of niet toch aan mee.
Ik zit zelf meer op de mtb dan op de racefiets,maar merk nu ook dat waar ik vroeger een hekle aan had,de roadies die in de herfst de mtb gaan pakken ipv de racefiets nog steeds in de wedstrijd flow zitten, met de daaraan gekoppelde winners/verbeteringsmentaliteit.
Als ik nu op de snelle nieuwe typisch Nederlandse singletracks rij, van krap 90cm breed merk ik dat ik die zelfde mentaliteit ga krijgen door Strava.Als ik op mijn thuisroute rij de Utrechtse Heuvelrug.Ga je omdat je nu niet meer off piste gaat rijden vanwege de afspraak die we met elkaar hebben gemaakt een nieuwe uitdaging zoeken en dat is wat mij betreft;hoe hard kan ik over deze paadjes knallen.3weken achter elkaar is het als meer mellow mtber geen punt dat je door minder snelle bikers wordt opgehouden, maar na die tijd betrap ik me zelf wel eens op roepen dat deze collega's ff aan de kant moeten en als dat niet snel genoeg gaat toch redelijk kort kan reageren.Dit sluipt er dus toch stiekum in.
Ik heb zelf afgelopen zomer een confrontatie gehad met 2 wielrenners van een respectabele Veenendaalse fietsclub waarvan 1 ook nog eens een voorbeeld functie heeft binnen de club.Zij kwamen op een recht maar onoverzichtelijke (Stava stage)weg aan sprinten.Ik kwam van rechts en moest echt om de auto's kijken of er verkeer aan kwam.Ik ken deze straat goed en weet dus van het gevaar.Beide heren schrokken van mij en deze ogenschijnlijk nette heren(50+) maakte me zonder aarzelen uit voor kankerleier,aangezien dit een onpopulair familiekwaaltje is schoot mij dat echt in t verkeerde keelgat en liet me mee voeren in hun enthousiasme en ging verhaal halen ,even duidelijk maken dat ik ze hartstikke dood had kunnen rijden als ik niet was gestopt en of ze een beetje normaal konden doen tegen een collega biker.Dit liep nog meer uit de hand en we kwamen elkaar verderop tegen voor een verkeers drempel waar ik voor moest remmen,natuurlijk veel te hard.Wat veroorzaakte dat ik een schop tegen min auto kraag en bijna mijn spiegel er af en de andere mij niet meer kon ontwijken en vol met zijn gezicht op mij achterruit klapte.
Op dat moment vroeg ik me direct af waarom ik me zo liet mee slepen, maar natuurlijk te laat.Ik was geen haar beter nu!
Uiteindelijk probeerde de gehavende man mij ook een bloed neus te bezorgen wat ik overigens wel een beetje kon begrijpen, maar natuurlijk allemaal onacceptabel is.Het feit dat er weer wielrenners en de naam van je club op je shirt staat is gewoon dom.
Na goed overleg met de politie, die ons voor de keuze zette,of allemaal een strafblad of samen oplossen.We hebben elkaar maar een hand gegeven en toegegeven de verkeerde tegen te zijn gekomen,wat gelukkig niet erger was dan een bloedneus,gebroken wiel en een deuk in de auto.Erger is de uitstraling naar de omgeving.
Ik hoop hiermee duidelijk te maken dat we allemaal onze spiegelbeeld of nog erger tegen kunnen komen, wat een vervelend trauma aan je omgeving en misschien zelfs zo slecht voor je zelf af kan lopen dat je nooit meer op je fiets zult zitten.Of nog erger!
Als er wat in groepen wordt ondernomen gaat men er standaard van uit de rest van de wereld daar rekening mee houd.Of dat nu fietsen,wandelen,auto groepevenement of wat voor processie dan ook.
Dat gaat automatisch.
O zo'n moment gaan we er blind van uit dat een ieder die in de minderheid is geen voorrang heeft.
Verder denk ik dat zaken als Strava ons ook doen denken dat de openbare weg dient als tijdcircuit.Daar doe je of je nu wil of niet toch aan mee.
Ik zit zelf meer op de mtb dan op de racefiets,maar merk nu ook dat waar ik vroeger een hekle aan had,de roadies die in de herfst de mtb gaan pakken ipv de racefiets nog steeds in de wedstrijd flow zitten, met de daaraan gekoppelde winners/verbeteringsmentaliteit.
Als ik nu op de snelle nieuwe typisch Nederlandse singletracks rij, van krap 90cm breed merk ik dat ik die zelfde mentaliteit ga krijgen door Strava.Als ik op mijn thuisroute rij de Utrechtse Heuvelrug.Ga je omdat je nu niet meer off piste gaat rijden vanwege de afspraak die we met elkaar hebben gemaakt een nieuwe uitdaging zoeken en dat is wat mij betreft;hoe hard kan ik over deze paadjes knallen.3weken achter elkaar is het als meer mellow mtber geen punt dat je door minder snelle bikers wordt opgehouden, maar na die tijd betrap ik me zelf wel eens op roepen dat deze collega's ff aan de kant moeten en als dat niet snel genoeg gaat toch redelijk kort kan reageren.Dit sluipt er dus toch stiekum in.
Ik heb zelf afgelopen zomer een confrontatie gehad met 2 wielrenners van een respectabele Veenendaalse fietsclub waarvan 1 ook nog eens een voorbeeld functie heeft binnen de club.Zij kwamen op een recht maar onoverzichtelijke (Stava stage)weg aan sprinten.Ik kwam van rechts en moest echt om de auto's kijken of er verkeer aan kwam.Ik ken deze straat goed en weet dus van het gevaar.Beide heren schrokken van mij en deze ogenschijnlijk nette heren(50+) maakte me zonder aarzelen uit voor kankerleier,aangezien dit een onpopulair familiekwaaltje is schoot mij dat echt in t verkeerde keelgat en liet me mee voeren in hun enthousiasme en ging verhaal halen ,even duidelijk maken dat ik ze hartstikke dood had kunnen rijden als ik niet was gestopt en of ze een beetje normaal konden doen tegen een collega biker.Dit liep nog meer uit de hand en we kwamen elkaar verderop tegen voor een verkeers drempel waar ik voor moest remmen,natuurlijk veel te hard.Wat veroorzaakte dat ik een schop tegen min auto kraag en bijna mijn spiegel er af en de andere mij niet meer kon ontwijken en vol met zijn gezicht op mij achterruit klapte.
Op dat moment vroeg ik me direct af waarom ik me zo liet mee slepen, maar natuurlijk te laat.Ik was geen haar beter nu!
Uiteindelijk probeerde de gehavende man mij ook een bloed neus te bezorgen wat ik overigens wel een beetje kon begrijpen, maar natuurlijk allemaal onacceptabel is.Het feit dat er weer wielrenners en de naam van je club op je shirt staat is gewoon dom.
Na goed overleg met de politie, die ons voor de keuze zette,of allemaal een strafblad of samen oplossen.We hebben elkaar maar een hand gegeven en toegegeven de verkeerde tegen te zijn gekomen,wat gelukkig niet erger was dan een bloedneus,gebroken wiel en een deuk in de auto.Erger is de uitstraling naar de omgeving.
Ik hoop hiermee duidelijk te maken dat we allemaal onze spiegelbeeld of nog erger tegen kunnen komen, wat een vervelend trauma aan je omgeving en misschien zelfs zo slecht voor je zelf af kan lopen dat je nooit meer op je fiets zult zitten.Of nog erger!