uitrijden was geen optie, echt teveel pijn bij aan of krachtzettenErik1.0 schreef:@ beren 040: sterkte met je herstel. Heb je hem wel nog uitgereden?
@tracing_nl nee niet echt. Voor mij heel ongrijpbaar.
Trois Ballons 2015
beren040
18 jun 2015 17:04
@tracing_nl nee niet echt. Voor mij heel ongrijpbaar.
Allard
Hier mijn verslag van les trois ballons.
Vorig jaar voor het eerst l3b gereden in een zilveren tijd van 11:14:56.. Dit jaar wilde ik voor goud gaan en moest dus rijden onder de 9:40 (ingedeeld tussen de 40-49 terwijl ik 39 ben
)
Afgelopen woensdag met de familie naar Huanne Montmartin gereden. Donderdag klein ritje gemaakt met 600HM, deze vielen vrij zwaar door het warme weer.. Dit voorspelde niet veel goeds.
De avond voor de start was ik behoorlijk nerveus en kon niet slapen, nadat ik eindelijk in slaap was gevallen werd ik weer wakker van de regen en de wind... ik was van plan om gewoon niet te starten, te zenuwachtig door de druk om goud te halen... die ik mezelf had opgelegd..
Volgens mij vrouw en kids moest ik gewoon gaan. Zij hebben mij 's morgens om 06:45 bij de start afgeleverd waar het getwijfel over de kleding begon. Uiteindelijk gekozen voor overschoenen en armstukken omdat het er zwaarbewolkt uitzag.
Na het start signaal meteen snel van start gegaan (om bij de tweede rotonde al een renner onderuit te zien glijden... het was dus glad) dit in tegenstelling tot vorig jaar. Hierdoor kwam ik sneller aan bij de faucogney. Afdalen op weg naar de Chevreres was best link. Een hoop split op de natte weg. Door het split waren er een hoop renners al lek gereden alvorens ze goed en wel gestart waren... Wat ook opviel was het aantal klap banden en de geur van verbrand rubber... iets met carbon wielen en remmen...
Doordat ik een snellere start had dan vorig jaar kwam ik eerder aan bij de (door mij gevreesde) Chevreres.... Deze klim ging veel beter dan vorig jaar. Had nu geen heel langzame renners voor me of erger nog lopende renners die de doorgang versperren... Afdaling ging op een veilig manier en de bevoorrading heb ik maar over geslagen omdat ik nog 1,5 bidon over had. Na de afdaling in een mooie snelle groep terecht gekomen waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid nam en zo zijn we naar de voet van de Ballon d'Alsace gereden. Alsace op eigen tempo samen met een Zwitser omhoog gereden, tempo lag best goed denk ik want we gingen een hoop mensen voorbij..... voelde super! Op de top bidons gevuld met water en maltodextrine en een capsule tegen kramp naar binnen gegoten, jasje aangedaan voor de afdaling want het was inmiddels gaan miezeren en behoorlijk koud. Afdalen ging voor mij doen lekker(ben geen super held naar beneden en al helemaal niet als het nat is), nog wel een dop van een bidon moeten ontwijken die een renner voor mij verloor, dat was ff schrikken
Na de afdaling met (gelukkig alweer een goede groep) naar de
Col du hundsruck gereden, deze liep voor geen meter, ik kon niet in een ritme komen... slecht teken.. gelukkig lag ik nog mooi op koers voor goud.
Afdaling en de weg naar de voet van de grand Ballon gingen vrij aardig maar niet meer zo super... tot overmaat van ramp had ik ook nog maar een volle bidon toen ik aan de klim begon, gelukkig was het daar nog niet al te warm...
start van de klim van de Grand Ballon ging niet super maar ook niet heel slecht (vorig jaar ging deze klim heerlijk in een mooi constant tempo) tot aan Col Amic.. Daarna liep het niet meer (mijn super benen lagen nog op de top van de Alsace denk ik), het werd warm en ik kreeg beginnende kramp in mijn boven benen en staand klimmen lukte niet meer. Gelukkig was ik op dit moment zo ligt mogelijk omdat ook mijn laatste bidon leeg was
...
Ik dacht dat ik lek was gereden en in mijn oog hoek zag ik een Nederlandse camper staan... even gestopt, band gecheckt.. niks aan de hand. De eigenaresse van de camper heeft me nog wel voorzien van een volle bidon water (super!! had ik net nodig!!). Daarna door kunnen fietsen naar de top waar ik uiteindelijk nog twee minuten sneller over de klim had gedaan dan vorig jaar. Meteen afgedaald richting kruth, daar stond de familie te wachten en hebben de kids mijn bidons gevuld met water en maltodextrine. Ik heb mijn overschoenen uitgedaan en heb wat gelletjes in mijn zakken gestoken. Repen krijg ik op dit moment van de strijd toch niet meer naar binnen gewerkt en het uit de verpakking halen was ook een ramp..
Na deze stop van 10 minuten weer verder gereden.
Volgende was de Oderen (vorig jaar liep deze heerlijk, alsof ik een viaduct op reed) er leek geen eind aan te komen... In de afdaling in een leuke groep terecht gekomen en met zijn alle richting Col des Croix gereden. Dit ging weer in een goed tempo, ik denk dat iedereen voor goud wilde gaan en we lagen mooi op schema. Col des Croix niet op eigen tempo gereden omdat ik niet wilde lossen van de groep, ik wist dat ik zo een groep nog zou kunnen gebruiken in de laatste 20/25km. Daardoor wel weer opkomende kramp in mijn bovenbeen en Champs Jaillet moest nog komen
Met een uitgedunde groep (Er moesten toch wat renners lossen op Des Croix) naar servance gereden om daar aan Champs Jaillet te beginnen. Vorig jaar ging deze Redoutachtige vrij aardig, maar dit jaar leek er geen eind aan te komen. Ik had constant een stemmetje in mijn hoofd die zei: je kan ook gewoon gaan lopen, je ligt ruim op schema voor goud dus stap gewoon lekker af en doe jezelf niet zoveel pijn....
Kortom alle gedachte uit en door stoempen, pijn blijft het toch wel doen. Boven gekomen konden de oogjes voorzichtig weer open en kon ik nog net een kikker of een pad ontwijken ( kan ook een hallucinatie geweest zijn). Gelukkig kwam nu het stuk door de duizend meren met als toetje een klein klimmetje le Bachetey dit schijnt een heel mooie omgeving te zijn....... Ik bekijk het nog wel een keer op google earth want ik had alleen nog oog om bij een groep te komen die een paar honderd meter voor me reed. Dat was mission impossible ik kwam niet dichter bij. En zo een groepje kan je de laatste 20 km best gebruiken. Gelukkig werd ik bijgehaald door drie andere renners en konden we samen door rijden richting raddon. Samen met een andere renner het kopwerk gedaan, de andere twee van de groep ware op/stuk of gewoon heel goede acteurs. Laatste 5km werden we nog bijgehaald door een grote groep en eerlijk is eerlijk.... ik heb lekker uit zitten bollen in het wiel van een ander.
Uiteindelijk over de finish in 9:14:44 ruim binnen mijn gouden limiet van 9:40... of was het nu 9:20?? uiteindelijk geëindigd op plek 1240, dat is 1050 plekken hoger dan vorig jaar
Onderweg een hoop ongelukken gezien, ik hoop niet dat er heel veel lichamelijk letsel is bij deze renners.
Volgend jaar ben ik er weer bij hoop ik, dan weer iets sneller en zonder kramp
Groeten
Vorig jaar voor het eerst l3b gereden in een zilveren tijd van 11:14:56.. Dit jaar wilde ik voor goud gaan en moest dus rijden onder de 9:40 (ingedeeld tussen de 40-49 terwijl ik 39 ben
)Afgelopen woensdag met de familie naar Huanne Montmartin gereden. Donderdag klein ritje gemaakt met 600HM, deze vielen vrij zwaar door het warme weer.. Dit voorspelde niet veel goeds.
De avond voor de start was ik behoorlijk nerveus en kon niet slapen, nadat ik eindelijk in slaap was gevallen werd ik weer wakker van de regen en de wind... ik was van plan om gewoon niet te starten, te zenuwachtig door de druk om goud te halen... die ik mezelf had opgelegd..
Volgens mij vrouw en kids moest ik gewoon gaan. Zij hebben mij 's morgens om 06:45 bij de start afgeleverd waar het getwijfel over de kleding begon. Uiteindelijk gekozen voor overschoenen en armstukken omdat het er zwaarbewolkt uitzag.
Na het start signaal meteen snel van start gegaan (om bij de tweede rotonde al een renner onderuit te zien glijden... het was dus glad) dit in tegenstelling tot vorig jaar. Hierdoor kwam ik sneller aan bij de faucogney. Afdalen op weg naar de Chevreres was best link. Een hoop split op de natte weg. Door het split waren er een hoop renners al lek gereden alvorens ze goed en wel gestart waren... Wat ook opviel was het aantal klap banden en de geur van verbrand rubber... iets met carbon wielen en remmen...
Doordat ik een snellere start had dan vorig jaar kwam ik eerder aan bij de (door mij gevreesde) Chevreres.... Deze klim ging veel beter dan vorig jaar. Had nu geen heel langzame renners voor me of erger nog lopende renners die de doorgang versperren... Afdaling ging op een veilig manier en de bevoorrading heb ik maar over geslagen omdat ik nog 1,5 bidon over had. Na de afdaling in een mooie snelle groep terecht gekomen waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid nam en zo zijn we naar de voet van de Ballon d'Alsace gereden. Alsace op eigen tempo samen met een Zwitser omhoog gereden, tempo lag best goed denk ik want we gingen een hoop mensen voorbij..... voelde super! Op de top bidons gevuld met water en maltodextrine en een capsule tegen kramp naar binnen gegoten, jasje aangedaan voor de afdaling want het was inmiddels gaan miezeren en behoorlijk koud. Afdalen ging voor mij doen lekker(ben geen super held naar beneden en al helemaal niet als het nat is), nog wel een dop van een bidon moeten ontwijken die een renner voor mij verloor, dat was ff schrikken
Na de afdaling met (gelukkig alweer een goede groep) naar de
Col du hundsruck gereden, deze liep voor geen meter, ik kon niet in een ritme komen... slecht teken.. gelukkig lag ik nog mooi op koers voor goud.
Afdaling en de weg naar de voet van de grand Ballon gingen vrij aardig maar niet meer zo super... tot overmaat van ramp had ik ook nog maar een volle bidon toen ik aan de klim begon, gelukkig was het daar nog niet al te warm...
start van de klim van de Grand Ballon ging niet super maar ook niet heel slecht (vorig jaar ging deze klim heerlijk in een mooi constant tempo) tot aan Col Amic.. Daarna liep het niet meer (mijn super benen lagen nog op de top van de Alsace denk ik), het werd warm en ik kreeg beginnende kramp in mijn boven benen en staand klimmen lukte niet meer. Gelukkig was ik op dit moment zo ligt mogelijk omdat ook mijn laatste bidon leeg was
...Ik dacht dat ik lek was gereden en in mijn oog hoek zag ik een Nederlandse camper staan... even gestopt, band gecheckt.. niks aan de hand. De eigenaresse van de camper heeft me nog wel voorzien van een volle bidon water (super!! had ik net nodig!!). Daarna door kunnen fietsen naar de top waar ik uiteindelijk nog twee minuten sneller over de klim had gedaan dan vorig jaar. Meteen afgedaald richting kruth, daar stond de familie te wachten en hebben de kids mijn bidons gevuld met water en maltodextrine. Ik heb mijn overschoenen uitgedaan en heb wat gelletjes in mijn zakken gestoken. Repen krijg ik op dit moment van de strijd toch niet meer naar binnen gewerkt en het uit de verpakking halen was ook een ramp..
Na deze stop van 10 minuten weer verder gereden.
Volgende was de Oderen (vorig jaar liep deze heerlijk, alsof ik een viaduct op reed) er leek geen eind aan te komen... In de afdaling in een leuke groep terecht gekomen en met zijn alle richting Col des Croix gereden. Dit ging weer in een goed tempo, ik denk dat iedereen voor goud wilde gaan en we lagen mooi op schema. Col des Croix niet op eigen tempo gereden omdat ik niet wilde lossen van de groep, ik wist dat ik zo een groep nog zou kunnen gebruiken in de laatste 20/25km. Daardoor wel weer opkomende kramp in mijn bovenbeen en Champs Jaillet moest nog komen
Met een uitgedunde groep (Er moesten toch wat renners lossen op Des Croix) naar servance gereden om daar aan Champs Jaillet te beginnen. Vorig jaar ging deze Redoutachtige vrij aardig, maar dit jaar leek er geen eind aan te komen. Ik had constant een stemmetje in mijn hoofd die zei: je kan ook gewoon gaan lopen, je ligt ruim op schema voor goud dus stap gewoon lekker af en doe jezelf niet zoveel pijn....
Kortom alle gedachte uit en door stoempen, pijn blijft het toch wel doen. Boven gekomen konden de oogjes voorzichtig weer open en kon ik nog net een kikker of een pad ontwijken ( kan ook een hallucinatie geweest zijn). Gelukkig kwam nu het stuk door de duizend meren met als toetje een klein klimmetje le Bachetey dit schijnt een heel mooie omgeving te zijn....... Ik bekijk het nog wel een keer op google earth want ik had alleen nog oog om bij een groep te komen die een paar honderd meter voor me reed. Dat was mission impossible ik kwam niet dichter bij. En zo een groepje kan je de laatste 20 km best gebruiken. Gelukkig werd ik bijgehaald door drie andere renners en konden we samen door rijden richting raddon. Samen met een andere renner het kopwerk gedaan, de andere twee van de groep ware op/stuk of gewoon heel goede acteurs. Laatste 5km werden we nog bijgehaald door een grote groep en eerlijk is eerlijk.... ik heb lekker uit zitten bollen in het wiel van een ander.
Uiteindelijk over de finish in 9:14:44 ruim binnen mijn gouden limiet van 9:40... of was het nu 9:20?? uiteindelijk geëindigd op plek 1240, dat is 1050 plekken hoger dan vorig jaar
Onderweg een hoop ongelukken gezien, ik hoop niet dat er heel veel lichamelijk letsel is bij deze renners.
Volgend jaar ben ik er weer bij hoop ik, dan weer iets sneller en zonder kramp
Groeten
-
Tracing_NL
- Forum-lid
- Berichten: 655
- Lid geworden op: 28 nov 2013 16:32
Tracing_NL
22 jun 2015 09:00
@ Chinook,
Mooi verslag. Je had jezelf wel redelijk veel druk opgelegd.
mbt je limiet: Het gaat erom of je dit jaar nog 40 wordt. Dus als je ergens deze zomer of dit najaar nog 40 wordt klopt het (dan 20 min gratis erbij). Als je dit voorjaar 39 geworden bent klopt het niet.
Mooi verslag. Je had jezelf wel redelijk veel druk opgelegd.
mbt je limiet: Het gaat erom of je dit jaar nog 40 wordt. Dus als je ergens deze zomer of dit najaar nog 40 wordt klopt het (dan 20 min gratis erbij). Als je dit voorjaar 39 geworden bent klopt het niet.
Ouder worden is verplicht, volwassen worden is een keuze.