Een paar uur onderin d1 rijden voelt soms idd aan alsof je niets hebt gedaan. Want, "vroeger" kwam je gewoon moe en kapot thuis van een paar uur hard rijden. Nu heb je getraint... Maar ook een paar uur d1 kan vermoeiend zijn, alleen is dat een heel andere vermoeidheid. Daar moet je aan wennen, als je gelooft dat het soort trainingen dat Alan doet de juiste zijn, zul je idd veel uren traag gaan. Maar het mooie is dat je vanzelf wat minder traag gaat op die ritten. En hij schrijft je ook wel degelijk serieuze tempo blokken voor hoor (ik ben 1 van zijn klanten). En het mooie daarvan is weer dat je zult merken dat die tempo blokken (soms D2, soms d3, soms weerstand) makkelijker worden: herstel gaat sneller, die blokken zelf voelen steeds beter aan (gevoel dat je dat goed aan kunt, en achteraf ook het gevoel dat dat echt lekker ging), en uiteindelijk ga je harder (hoewel mij dat niet veel boeit, al was ik wel blij met een 4e plek op strava als bevestiging dat m'n sprint ook echt lekker ging).
Maar het is echt een andere manier van fietsen en lullig gezegd: dat moet je mentaal echt kunnen. Gechickt worden? Prima. Scholieren? Toen ik op school zat wilde ik ook zsm naar huis
al komen die laatste me trouwens niet vaak voorbij, de meeste scholieren rijden geen 20 en ook onderin d1 rij ik wel harder dan dat.Zou wel graag een powermeter willen maar dan moet ik nog wat uurtjes bijbeunen (en dat kan niet, want dan fiets ik
)
