Ben ik een slechte klimmer?+laatste voorbereiding op LBL. MISSIE VOLBRACHT!
-
bianchisl3
- Forum-lid
- Berichten: 2823
- Lid geworden op: 29 okt 2005 22:48
Gefeliciteerd Theo!! Knie komt goed.
-
pascal2323
- Forum-lid
- Berichten: 102
- Lid geworden op: 21 okt 2009 16:11
well done! Met je knie gewoon even een dag of 3 a 4 weinig tot niets doen lekker herstelen. Daarna de draad weer lekker rustig oppakken, en naar je lijf blijven luisteren.
Nogmaals well done!
Nogmaals well done!
Lapierre Xelius 200
Sweat is weakness leaving my body!
Sweat is weakness leaving my body!
-
thoughtless
- Forum-lid
- Berichten: 19
- Lid geworden op: 30 jul 2010 16:31
Zo te horen heb je een zware maar hele leuke dag gehad. Volgend jaar beter!
Theo V
15 aug 2010 23:23
Zo nu dan het beloofde verslag, helaas zonder foto’s want ik was de camera vergeten.
Na de eerder genoemde rotnacht was ik op tijd in Luik.
Ik was dus om 06:00 gelijk weg, het begon net licht te worden dus verlichting was niet nodig.
Het was wel koud, 11 graden, dus ik was blij dat ik een windstoppper had meegenomen.
Met de armstukken erbij was het goed uit te houden.
Na de eerste serieuze helling was de temperatuur al gestegen dus de armstukken gingen al snel weer uit.
De windstopper hield ik aan voor de afdalingen waarin het toch nog wel koud was.
Ik had hierdoor wel moeite om de lichaamstemperatuur te regulieren.
Ondanks dat ik het rustig van start ging had ik al snel door dat het een lange dag zou gaan worden.
Ik heb elke wat moeilijkere klim genomen met de 30 als voorblad zodat ik kon sparen voor later, ik denk een zeer goed besluit.
Genietend van de omgeving was Bastogne al snel bereikt.
Was wel nodig ook want de sanitaire stop was zeer welkom.
Daar even het thuisfront ingelicht hoe het ging. Lichamelijk ging het ook nog wel alleen had ik wat last van misselijkheid, waarschijnlijk door de ‘energy-repen’ want die boerde ik steeds op.
Na een heerlijk colaatje genomen te hebben en de drinkbussen gevuld ging de rit weer verder.
Het weer was nog mooier geworden dus de windstopper ging ook uit.
De misselijkheid was ook weg dus niets stond nog in de weg om nog verder te genieten.
Langzaam kwam de Wanne dichterbij en dat merkte je toch wel aan de mederijders.
Daar aangekomen had ik me toch vergist in de zwaarte dus ik kreeg het best wel zwaar.
Na een vlak stukje was de koek op, waarschijnlijk door de tempowisseling.
Even terug naar dat vlakke stukje om te herstellen en daarna weer verder in een rustig tempo.
Toen ging het ook goed en was ik zo boven.
Bij de stempelpost goed uitgerust want ik wist wat er nog zou komen vlak daarna aangezien ik daar 3 weken geleden op vakantie dezelfde afdaling en klim heb gedaan. (toen wist ik niet dat deze ook in LBL zaten)
Na die afdaling richting Stavelot was de Stockeu aan de beurt en ik had mij voorgenomen om deze goed op te rijden.
Helaas sneed ik de bocht verkeerd aan dus ik had geen profijt van mijn afdaalsnelheid.
Daarna was het gelijk 30x27 naar boven in een stapvoets tempo.
Maar in tegenstelling tot de vakantie reed ik nu wel in één keer naar boven.
Helaas was de vreugde van korte duur want op uitloper van de Stockeu kreeg ik steken in mijn rechter knie.
Toch wel een beetje geschrokken hiervan heb ik de fiets maar even aan de kant gezet en heb even wat gerekt en gestrekt.
En ik ben maar even verder omhoog gelopen want dat was niet zover meer.
Toen het wat beter ging ben ik maar weer verder gegaan.
Door dit akkefietje kreeg ik wel een grote mentale dip en besefte ik dat het lampje toch wel redelijk aan het uit gaan was.
Ik had lichamelijke klachten en ik moest nog 70 kilometer, dat ging toch wel in mijn kop zitten.
Maar ik moest door, alles op een licht verzet en we zien wel hoever ik kom dacht ik.
Op één van de volgende heuveltje werden de steken in mijn knie weer wat heviger dus deze heb ik ook maar opgelopen.
Langzaam kwam Remouchamps in zicht en daar lag de Redoute.
Ik was niet van plan om deze op te lopen al zou het een uur duren door steeds op en af te stappen.
Het moraal was weer helemaal terug dus ik had er zin in.
De aanloop ging goed maar bij het eerste steile stuk ging het gelijk mis.
Oef, wat een pijn.
Toch nog, na een beetje rust, geprobeerd op te stappen maar na een paar meter weer die verschrikkelijke pijn.
Dan toch maar lopend naar boven maar zelfs dat deed pijn.
Ik weet niet of ik er fietsend naar boven was gekomen maar ik vond het wel een teleurstelling dat ik niet echt de kans heb gehad.
Na de Redoute bleef de knie opspelen maar het voelde niet alsof er iets kapot was dus ging ik door.
Ik heb rustig de laatste grote helling opgefietst en daarna was het richting Luik.
Om 19:05 reed ik de parkeerplaats op en was klaar met de rit.
Totaal 252 kilometer en 11 uur en 19 minuten.
En toch wel trots dat ik het gehaald heb.
Vond ik het geweldig?
Ja.
Doe je het nog een keer?
Waarschijnlijk niet, maar wie weet.
Weet ik nu wat klimmen is?
Ja, en ik weet dat er wat kilo’s af moeten want 91 kg is toch teveel.
Ik heb deze rit gereden omdat ik wel eens een 200+ wou rijden en omdat ik niet in staat was om Parijs-Roubaix te rijden.
Nu ik weet dat ik dus 200+ kan verteren ga ik mijn zinnen zetten op P-R 2012.
Ik zit nog vol enthousiasme over deze rit maar dan wordt dit een onsamenhangend verhaal.
Nogmaals iedereen bedankt voor de tips en steun.
Na de eerder genoemde rotnacht was ik op tijd in Luik.
Ik was dus om 06:00 gelijk weg, het begon net licht te worden dus verlichting was niet nodig.
Het was wel koud, 11 graden, dus ik was blij dat ik een windstoppper had meegenomen.
Met de armstukken erbij was het goed uit te houden.
Na de eerste serieuze helling was de temperatuur al gestegen dus de armstukken gingen al snel weer uit.
De windstopper hield ik aan voor de afdalingen waarin het toch nog wel koud was.
Ik had hierdoor wel moeite om de lichaamstemperatuur te regulieren.
Ondanks dat ik het rustig van start ging had ik al snel door dat het een lange dag zou gaan worden.
Ik heb elke wat moeilijkere klim genomen met de 30 als voorblad zodat ik kon sparen voor later, ik denk een zeer goed besluit.
Genietend van de omgeving was Bastogne al snel bereikt.
Was wel nodig ook want de sanitaire stop was zeer welkom.
Daar even het thuisfront ingelicht hoe het ging. Lichamelijk ging het ook nog wel alleen had ik wat last van misselijkheid, waarschijnlijk door de ‘energy-repen’ want die boerde ik steeds op.
Na een heerlijk colaatje genomen te hebben en de drinkbussen gevuld ging de rit weer verder.
Het weer was nog mooier geworden dus de windstopper ging ook uit.
De misselijkheid was ook weg dus niets stond nog in de weg om nog verder te genieten.
Langzaam kwam de Wanne dichterbij en dat merkte je toch wel aan de mederijders.
Daar aangekomen had ik me toch vergist in de zwaarte dus ik kreeg het best wel zwaar.
Na een vlak stukje was de koek op, waarschijnlijk door de tempowisseling.
Even terug naar dat vlakke stukje om te herstellen en daarna weer verder in een rustig tempo.
Toen ging het ook goed en was ik zo boven.
Bij de stempelpost goed uitgerust want ik wist wat er nog zou komen vlak daarna aangezien ik daar 3 weken geleden op vakantie dezelfde afdaling en klim heb gedaan. (toen wist ik niet dat deze ook in LBL zaten)
Na die afdaling richting Stavelot was de Stockeu aan de beurt en ik had mij voorgenomen om deze goed op te rijden.
Helaas sneed ik de bocht verkeerd aan dus ik had geen profijt van mijn afdaalsnelheid.
Daarna was het gelijk 30x27 naar boven in een stapvoets tempo.
Maar in tegenstelling tot de vakantie reed ik nu wel in één keer naar boven.
Helaas was de vreugde van korte duur want op uitloper van de Stockeu kreeg ik steken in mijn rechter knie.
Toch wel een beetje geschrokken hiervan heb ik de fiets maar even aan de kant gezet en heb even wat gerekt en gestrekt.
En ik ben maar even verder omhoog gelopen want dat was niet zover meer.
Toen het wat beter ging ben ik maar weer verder gegaan.
Door dit akkefietje kreeg ik wel een grote mentale dip en besefte ik dat het lampje toch wel redelijk aan het uit gaan was.
Ik had lichamelijke klachten en ik moest nog 70 kilometer, dat ging toch wel in mijn kop zitten.
Maar ik moest door, alles op een licht verzet en we zien wel hoever ik kom dacht ik.
Op één van de volgende heuveltje werden de steken in mijn knie weer wat heviger dus deze heb ik ook maar opgelopen.
Langzaam kwam Remouchamps in zicht en daar lag de Redoute.
Ik was niet van plan om deze op te lopen al zou het een uur duren door steeds op en af te stappen.
Het moraal was weer helemaal terug dus ik had er zin in.
De aanloop ging goed maar bij het eerste steile stuk ging het gelijk mis.
Oef, wat een pijn.
Toch nog, na een beetje rust, geprobeerd op te stappen maar na een paar meter weer die verschrikkelijke pijn.
Dan toch maar lopend naar boven maar zelfs dat deed pijn.
Ik weet niet of ik er fietsend naar boven was gekomen maar ik vond het wel een teleurstelling dat ik niet echt de kans heb gehad.
Na de Redoute bleef de knie opspelen maar het voelde niet alsof er iets kapot was dus ging ik door.
Ik heb rustig de laatste grote helling opgefietst en daarna was het richting Luik.
Om 19:05 reed ik de parkeerplaats op en was klaar met de rit.
Totaal 252 kilometer en 11 uur en 19 minuten.
En toch wel trots dat ik het gehaald heb.
Vond ik het geweldig?
Ja.
Doe je het nog een keer?
Waarschijnlijk niet, maar wie weet.
Weet ik nu wat klimmen is?
Ja, en ik weet dat er wat kilo’s af moeten want 91 kg is toch teveel.
Ik heb deze rit gereden omdat ik wel eens een 200+ wou rijden en omdat ik niet in staat was om Parijs-Roubaix te rijden.
Nu ik weet dat ik dus 200+ kan verteren ga ik mijn zinnen zetten op P-R 2012.
Ik zit nog vol enthousiasme over deze rit maar dan wordt dit een onsamenhangend verhaal.
Nogmaals iedereen bedankt voor de tips en steun.
-
bottecchia
- Forum-lid
- Berichten: 3988
- Lid geworden op: 27 nov 2006 22:38
Goed om te lezen dat je er van genoten hebt Theo. Want daar gaat het uiteindelijk toch om?
Je hebt ervaren wat het is om een klassieker te rijden. De volgende keer dat je op tv naar Luik-Bastenaken-Luik zit te kijken is het ineens een andere ervaring. Je herkent stukken van het parcours en weet wat de heren meemaken en hoe knap het dus is dat ze daar zulke snelheden halen. Dat maakt het rijden van zo'n rit zo leuk.
En dan sluiten we af met goed nieuws. In Parijs-Roubaix zitten in ieder geval geen steile heuvels. Dus je kan gewoon lekker 'gezond' blijven eten en drinken.
Je hebt ervaren wat het is om een klassieker te rijden. De volgende keer dat je op tv naar Luik-Bastenaken-Luik zit te kijken is het ineens een andere ervaring. Je herkent stukken van het parcours en weet wat de heren meemaken en hoe knap het dus is dat ze daar zulke snelheden halen. Dat maakt het rijden van zo'n rit zo leuk.
En dan sluiten we af met goed nieuws. In Parijs-Roubaix zitten in ieder geval geen steile heuvels. Dus je kan gewoon lekker 'gezond' blijven eten en drinken.
Theo V
16 aug 2010 22:48
Bottecchia schreef:Dus je kan gewoon lekker 'gezond' blijven eten en drinken.
Ik heb gelezen hoe jij en Gerard het afgelopen weekend hebben gedaan (prachtige foto's trouwens) en ik was toch wel jaloers op dat ontbijt wat jullie onderweg hebben gegeten.
Daar kunnen die twee broodjes ei van de benzinepomp niet tegen op.