Fiets.nl

Samen met Willem de Z. heb ik de gewonde DDX opgevangen. Verder voldoe ik aan de gegeven persoonsbeschrijving, Edelachtbare. Ritten van 100km en meer onverhard schudden wij zo uit de mouw. De heer T. te A. aka JJ mag als een van de weinige FM'ers aan mijn fietsen sleutelen.

De heer De Z. en ik zijn samen in Scherpenzeel gestart.

BertL schreef:De heer De Z. en ik zijn samen in Scherpenzeel gestart.

Goh, jammer dat ik jullie gemist heb, was iets tegen zessen in Scherpenzeel. T'is dat ik alles zelf doe, maar voor junks als ik is JJ een prettige dealer.

Dit was voor ons ook een beetje de strijd in de strijd: proberen op de controleplaats te komen op het moment dat daar weer deelnemers van start gingen.

In Venray arriveerden we om 13:10 uur na 115 kilometer. Tien minuten te laat, hier waren 10 deelnemers van de 13 gestart, 2 hadden afgezegd en 1 no show.

In Scherpenzeel waren wij om 17:10 uur, weer tien minuten te laat. 15 (?) deelnemers gingen hier van start.

In Zwolle waren wij om 20:58 uur. Nu dus wel op tijd. Hier hebben we nog 6 deelnemers zien vertrekken, waaronder Jan E. uit B. en twee velomobielen.

Zo hebben we onderweg toch behoorlijk wat deelnemers gezien en gesproken.

Goed gedaan iedereen!
Sterkte ddx maar voordat je het weet zit je vast weer op de fiets!

Thnx all, kon even niet posten omdat ik laptop nog niet in ziekenhuis had.
Die heeft m'n vader vanavond gebracht, vandaag was ik beperkt tot internetten via telefoon.

Zaterdagmiddag in Scherpenzeel begonnen aan het rondje Startplaatsen van 400km.
In begin even ruzie met de garmin en route die ik had ingeladen en weinig zin om hele nacht alleen te gaan fietsen.
Dus besloten om groepje te vormen en daarbij merendeel van kopwerk te doen. (met lekker lage hartslag, dus lekker rustig tempo voor mij)
Na eerste stop in Zwolle merkte ik dat m'n voorband heel langzaam leeg liep.
Toen iemand anders van onze groep een echte lekke band had meteen maar even mijn band verwisseld.
De sallandse heuvelrug was erg leuk zo in het donker, moet ik maar eens naar terug als het licht is.
Stop in Boekelo was bij een van de organisatoren thuis, lekker soep en brood.
Daarna de nacht in door Duitsland, niet echt leuke route daar zo langs allemaal hoofdwegen, dat moet toch beter kunnen ?
Stop in Venray was bij een tankstation (stukje onverhard) en daarna toen de zon opkwam besloten om alleen verder te fietsen omdat tempo van (het inmiddels al uitgedune groepje) te laag werd voor mij.
Ook dat stuk was nou niet echt de mooiste route die je kan bedenken.
Bij Dodewaard ging het goed mis, net na een bochtje op de dijkweg was een wegversmalling.
Combinatie van hele nacht doorfietsen, even op garmin kijken/op automatische piloot rijden zag ik het veel te laat.
Voor ik het wist lag ik op de grond....
Volgens mij is m'n stuur nog tegen paaltje gekomen/ben ik gelanceerd over de stoeprand die om het paaltje stond.
Iig lag ik paar meter na het paaltje op de grond.
Eerst even gekeken hoe m'n lichaam eruit zag, alle kleding leek nog heel.
Ondertussen hoorde ik mijn achterband leeglopen, opgestaan en fiets van de weg afgehaald.
Even bijkomen en zag onder m'n rechterkniestuk (die nog heel was) een schaafwondje zitten.
Verder zo niets te zien.
Voorband was ook lek, dus 2 bandjes uit m'n tas gehaald en wilde beginnen met wisselen van bandjes.
Toen kwamen Willem en Bert aanrijden met wie ik in de nacht had gereden.
Gevraagd of die mijn achterband wilden wisselen, terwijl ik ondertussen mijn voorband aan het oppompen was.
Daarna wilde ik opstappen maar merkte dat m'n zaldelrail kapot was.
Goed plan om na de finish naar huis te fietsen ging dus niet door. (helaas want benen voelden prima)
Alleen opstappen lukte niet, kreeg m'n niet hoog genoeg.
Er werd nog een poging gedaan door fiets schuin te houden zodat ik kon opstappen en dan naar treinstation paar km verder kon gaan.
Inklikken lukte nog met linkerbeen maar daarna zadel op bewegen was onbegonnen plan.

Ondertussen was de man uit het huis naast de versmalling voor een 2e keer naar buiten gekomen en bood aan dat ik bij hun mocht zitten/plan bedenken.
Hij was al direct na val naar buiten gekomen, maar toen had ik nog idee dat ik verder kon gaan.
Daarbij gaf hij ook al aan dat dit de zoveelste keer was en hij mijn ongeval ook weer zou doorgeven aan contactpersoon bij gemeente zodat die onddingen eindelijk eens weggehaald zouden worden.
Net na een bocht en ook geen bordjes...

Goed wat dan, pijn werd heftiger en blij dat ik in een stoel zat.
Fietsned gebeld want die brengen je thuis met fiets, nou vandaag niet maximaal een straal van 30km was het antwoord.
Of we halen je fiets alleen op en dan brengen we hem naar een fietsenmaker in de buurt.
Dan maar m'n vader bellen, die direct aanbood om me op te halen.
Om 12u zat ik bij de huisartsenpost/eerste hulp in Zaandam.
Was nog wel heel werk, want auto instappen werd ik goed wit van de pijn. (met 3 man de auto in geholpen)
En eruit de rolstoel in duurde ook even....
Toen was het lange wachten aangebroken, met eerst een intake gesprek bij een assistent, daarna huisarts die mij weer doorverwijs naar de eerstehulp.
Daar mocht ik een rontgenfoto laten maken.
Kreeg de opdracht om uit de rolstoel op de rontgentafel te klimmen, hoe dan ?!
Met hulp en veel moeite op de tafel gekomen maar toen moest ik mijn been strekken, die stond nog in houding van rolstoel.
Niet dat ging echt niet lukken, dus krat eronder als ondersteuning en overgeschoven naar bed en terug voor pijnstiller.
Heel langzaam milimeter voor milimeter been laten zakken, tot krat schuin kon en dat laag genoeg was voor de foto.
Met krat en al overgeschoven naar rontgentafel en foto's gemaakt.
Toen weer wachten en ondertussen mijn been verder laten zakken tot ik hem plat op bed had liggen. (volgens mij heeft dat hele zakken half uur tot uur geduurd)
Daarna kwam een dokter(of assistent) die mij aangaf dat ik wel weer terug mocht in rolstoel.
Eh nee dat ga ik dus niet doen, wacht eerst wel op uitslag...
Het bleek dus gebroken te zijn, schaambeen en stukje heupkop en ik mocht blijven.
Ondertussen was het 18u en was ik moe en had best wel honger, want echt gegeten (en geslapen) had ik al enige tijd niet meer.
Dokter kwam nog bij mij langs en gaf aan dat ze maandagochtend gingen bespreken wat ze gingen doen.
Maandagochtend kwam dokter weer en gaf aan dat ze voor zekerheid een ct scan wilde maken.
Om 11:30 kreeg ik die en toen weer wachten in bed op vervolgstap.
Iets na 18u kreeg ik het te horen, wordt operatie.
Achterkant ziet er opzich prima uit, maar heupkop willen ze toch een plaatje plaatsen omdat het geen mooie breuk is.
Wel voordeel dat die plaat er nooit meer uit hoeft, dus geen 2e operatie nodig.
Die is besteld en woensdag wordt ik waarschijnlijk geopereerd.

Blijft maf dat je nog zoveel kan doen net na de val en je paar uur later vergaat van de pijn bij elke beweging.
Voorlopig even niet fietsen dus...

Ik wens je heel veel sterkte en een goed herstel DDX !

Wat een verhaal. Je hebt een hoop pijn gehad. Veel sterkte met het herstel.

Sterkte DDX! We zullen je ritverslagen even moeten missen. Ik hoop dat je snel weer op je fiets kan.

Sodeknetters DDX, dat is niet best. Hoop dat je er snel boven op komt. Sterkte en herstel spoedig !
Mijn eerste 200+ rit 2 weken geleden heb ik "een ddx-je" genoemd. Voor wat het waard is.
Nogmaals sterkte kerel !

Balen Stephan! Heel veel sterkte met het herstel! Niet alleen fysiek maar ook mentaal.

Pfft, pijnlijk verhaal. Veel sterkte met het herstel, DDX! En te hopen dat je binnen afzienbare tijd weer op je (eveneens herstelde) zadel kan springen.

En ja, die paaltjes met zo'n verhoogd betonnen eilandje rondom zijn inderdaad absolute ondingen. Wat een onbenul die dat ooit verzonnen heeft als de ultieme wegversmalling. Wellicht overigens dat het ongeval in Dodewaard op de Pluimenburgsestraat — zie Streetview-locatie — plaatsvond?

Edit: Verderop in die straat staan er nog meer van die fijne eilandpaaltjes.

Poe, dat is wel heftig DDX! In Scherpenzeel hoorden we dat je was uitgevallen door een ongeluk, maar niet dat het met zo'n klap was gebeurd.

Mijn eerste brevet liep op soepele GP4000's (letterlijk en figuurlijk...) Geen lekke banden (arme Willem, hij had er vier!), geen noemenswaardige pijntjes en met 19 uur was ik zelfs nog sneller dan de "20 uur zou mooi zijn" wat ik in m'n hoofd had.

Vijf opstappers in Zwolle, waaronder drie velomobielen, die waren dus binnen de kortste keren uit het zicht. Heb een kort stukje met Jan opgereden, maar hij kreeg problemen met z'n verlichting en zei dat ik maar door moest rijden. De Sallandse Heuvelrug was een geweldige ervaring: in je eentje in het pikkedonker (hier geen lichtvervuiling), klimmen en dalen in een tunnel van bomen over breed, glad asfalt, prachtig!

De controlepost in Boekelo was bij Gert thuis, met soep broodjes en andere versnaperingen. Ook tijd om de armstukken en lange broek aan te trekken; het is wel lekker weer, maar zo nu en dan wel fris en het is nog maar één uur.

Een uurtje of twee later begint de GPS te zeuren dat 'ie meer stroom wil. Geen probleem, ik heb drie accupacks bij me om de GPS en verlichting aan de praat te houden. Dacht ik. Alles netjes in een ziplock gedaan en vervolgens vergeten in de fietstas te doen Nou ja, ik heb de route ook nog in m'n telefoon en de routebeschrijving op papier als backups. Het is ergens op de 67 in Duitsland dat ik voor me een rood lampje ontwaar, zou dat een andere BRM rijder zijn? Ik loop langzaam op hem in en even na de Rijn maak ik kennis met Christiaan die even stil staat om te controleren of we hier inderdaad rechtsaf moeten.

We rijden samen verder en vormen een goed koppel: we rijden hetzelfde tempo en vullen elkaar mooi aan, Christiaan zijn GPS voor de route en mijn koplamp voor wat extra licht. Om 6:15 stappen we het tankstation bij Venray binnen waar de keuken net open is. We vertrekken even na zevenen als het licht is, want onze verlichting stelt inmiddels niet veel meer voor.

Tussen Venray en Scherpenzeel doen we een paar keer haasje over met Lennart en Willem, die wat minder rust hebben genomen in Venray. De N277 is lang, recht en lijkt gebouwd voor velomobielen, maar met de opgaande zon erbij is het toch minder saai dan we hadden gevreesd.

In Scherpenzeel zit het er voor Christiaan op, hij moet alleen nog beslissen of 'ie naar huis gaat fietsen of dat 400km wel genoeg is voor vandaag. Het is tegen half één dat ik het gezelschap en de vetpotten vaarwel zeg en richting Zwolle vertrek. Navigatie met een papieren routebeschrijving mag dan old-skool zijn, het werkt perfect! Het is warm en druk op de Veluwe en op een gegeven moment pak ik maar de rijbaan om van het laveren om e-bikes af te zijn (waarom hebben die dingen spiegels als de berijders ze toch niet gebruiken?)

Het is vier uur als ik bij Gerrit thuis aanbel voor het laatste stempeltje. Met een lekker bord macaroni en een medaille sluit ik m'n eerste brevet af.

Goed bevallen dus? Nou laat ik het zo zeggen: ik heb me zojuist ingeschreven voor de BRM300 in Bunnik