Marmotte Pyrenees 2017
Mooi Herman! 2 week geleden heb ik al mogen ervaren hoe mooi de omgeving is en heb ik de nodige klimmetjes links moeten laten liggen na mijn schuiver. Ik ga deze ook zeker een keer rijden.
insta #gravelgremmen
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Chesini ‘Peacock’ - Rodeo Labs Flaanimal 5.0
Mooi verslag Herman!
De omgeving is inderdaag super, ik vond vooral de Aubisque ook erg indrukwekkend!
Voor de rest vond ik Col des Tentes erg mooi. Tourmalet ook natuurlijk.
Luz Ardiden en de Hautacam iets minder mooi dan de rest, maar ook puur genieten!
De omgeving is inderdaag super, ik vond vooral de Aubisque ook erg indrukwekkend!
Voor de rest vond ik Col des Tentes erg mooi. Tourmalet ook natuurlijk.
Luz Ardiden en de Hautacam iets minder mooi dan de rest, maar ook puur genieten!
Herman_N
30 aug 2017 19:47
In navolging van Havana bij de ORM hier ook maar wat beeldmateriaal:
Goedkope startbewijzen voor gran fondo's, bezoek de CycloWorld SHOP
havana
30 aug 2017 20:23
Mooie foto's. En dat shirtje is ook best leuk. Dat doen ze bij Sportcom toch beter dan bij ORM/DM.
Bij deze ook mijn verslag van deze 'toertocht' door de Pyreneeën.
Voorbereiding
Toen ik vorig jaar november inschreef voor de 'gewone' Marmotte besloot mijn (fiets)maat om zich maar gelijk in te schrijven voor het drieluik 3Ballons, Marmotte en Marmotte Pyrenees. Opzich had ik ook wel oren naar een avontuurtje in de Pyreneeën en al snel was de afspraak gemaakt dat ik hem ook naar de Pyreneeën zou vergezellen, alwaar ik hem op de dag dan eventueel van drank en spijzen kon voorzien.
Vanaf november 2016 tot juli 2017 werd er driftig getraind voor de 'gewone' Marmotte (zie voor meer details mijn verslag in het gelijknamige topic). De 'gewone' Marmotte verliep boven verwachting goed en bij terugkomst constateerde ik dat de inschrijving voor de Pyreneen editie ook nog openstond. Aangezien ik toch die richting opging, besloot ik na mijn eerste cyclo er dan ook maar gelijk een tweede achteraan te plakken.
In de tussentijd werd in de maanden juli en augustus de conditie op peil gehouden met wat tochtjes in Z-Limburg, Ardennen en een kasseienrit door de Vlaamse Ardennen. De beentjes hadden de Alpen goed verteerd en met vertrouwen reisden we de dinsdag voor de Pyreneen-tocht af richting Argeles-Gazost.
De Trip
Als gezegd vertrokken we dinsdag om 4:30 richting ons logeeradresje in Saint-Savin, enkele hectometers buiten Argeles, waar we via Airbnb een onderkomen hadden gevonden. Door een sympatiek ouder Frans echtpaar werden we rond 16:00 hartelijk ontvangen in een gedateerd appartementencomplex, waarvan later bleek dat wij de enige bezoekers waren. Na een hoogdravend Frans onderonsje, waarin wij ons beperkten tot Oui, Oui, D'Accord en merci, ging het echtpaar weer op huis aan (slechts 2 uur rijden) en hadden wij het rijk voor ons alleen. Dit alles niet voordat wij nog even € 25 voor een 4-tal grootmoeders handdoeken hadden afgetikt, die niet standaard bij de prijs waren inbegrepen.
Ondanks de 12 uur durende autotrip en beperkte nachtrust moest er uiteraard die dag nog gefietst worden. Om die reden stond er al snel een pastaatje op tafel en werd koers gezet richting Hautacam en Col de Tramassel. In 2011 was ik al eens vanwege een fietstripje in deze contreien neergestreken en mijn beeld van een lastig en grillige klim werd ook die avond bevestigd. De benen voelden echter prima en in 57 minuutjes werd de top bereikt. Hoewel de zon al wat begon te zakken reden we als toegift ook nog maar even door naar Col de Tramassel, alwaar we een schitterend uitzicht hadden op dit natuurlijk verschijnsel.
De volgende dag (woensdag) op het gemakje uitslapen en boodschappen doen voor ontbijt en avondeten. Tegen 12en zaten we dan eindelijk op de fiets om beide kanten van de Tourmalet te verkennen. De zon deed flink zijn werk gezien de 35 graden en gutsend van het zweet werd de top van de Tourmalet na circa 1.23 bereikt. Mijn (fiets)maat had zijn beste klimmersbenen nog niet gevonden en kwam na ongeveer 20 minuutjes ook op de top aanzetten. De afdaling richting St-Marie-de-Campan begon zonnig, maar al snel kwamen we in de wolken terecht en zakte de temperatuur fors. Al rillend op de fiets kwamen we aan in St-Marie en deden ons bij de lokale 'supermarché' tegoed aan Aquarius en Snickers. De oostkant is 2 kilometer korter maar naar mijn mening aanzienlijk zwaarder. De eerste paar kilometers lopen vals plat omhoog tot circa 12/13 kilometer voor het einde. Omdat deze kant uiteindelijk toch 7.6% gemiddeld is rook ik hier al wat onraad en attendeerde mijn compagnon vriendelijk op mijn bevinding. Mijn donkerbruine vermoeden werd bevestigd; vanaf circa 12/13 kilometer voor het einde zakt het niet meer onder de 8%. Inmiddels had het wolkendek zich weer opengetrokken en streden we ons in de verzengende hitte naar boven. In de laatste kilometers kreeg ik lichte krampverschijnselen en behoorlijk uitgeput bereikte ik na 1.22 de top. Daarnaast had zich ook de pijnlijk kloppende grote teen, die bij tijd en wijle de indruk geeft te ontploffen, zich sinds tijden weer geopenbaard. Met een kleine deuk in het zelfvertrouwen werd vervolgens, na het laten passeren van een kleine regenbui, de afdaling richting Luz verkend. Op wat bochten bovenin na, leende deze zich uitstekend voor het betere neus-op-de-stuurpen-werk. Een mooi verkenningstochtje, maar toch wat twijfels achterlatend voor de zondag.
Nadat de verkenning van de Tourmalet er toch wel in had gehakt, reden we donderdag 'op het gemakje' richting Cirque de Troumouse. In 2011 was ik al eens richting Cirque de Gavarnie/Col des Tentes/Port Boucharo gefietst en was dan ook benieuwd naar dit afgelegen pad, wat volgens de overlevering wonderschoon zou moeten zijn. Ik had mezelf in het wiel van m'n fietsmaat genesteld en zonder al te veel 'lijden' reden we via de licht stijgende weg van Pierrefitte-Nestalas, langs Luz, waarna we net voorbij Gedre afsloegen richting Cirque. Vanaf de afslag kwamen we op een rustige weggetje en genoten we van de mooie en stille omgeving. De weg liep overigens bij momenten nog aardig steil omhoog en vanaf het tolpoortje werd het wegdek minder. Het mooie weer, dito vergezichten en afgelegen pad maakten het echter tot een hele mooie klim. Vlak voor de top lagen nog een paar gemeen steile kilometers waar de wind in het nadeel blief. Geheel in stijl werden de benen nog even gekieteld, waarna we op een parking uitkwamen met zicht op de Cirque. Een klim die ik iedereen van harte zou willen aanbevelen. Na de nodige kiekjes rustig afgedaald. Halverwege nog even de bidons gevuld met vers bergwater en in 'oh oh wat hebben we het hier fijn-modus' rustig terug gepeddeld naar ons appartementje. Al met al toch nog goed voor een ritje van 100km.
De vrijdag besloten om met het oog op zondag niet al te veel kilometers meer te maken. Hoewel ikzelf het liefst die dag richting Lac de Cap de Long / Lac d'Aumar was gefietst, zag mijn (fiets)maat het niet zitten om eerst met de auto die kant op te jakkeren. Als compromis besloten we dan maar richting Pont d'Espagne te fietsen, een klim die ook onderdeel uitmaakt van het bigcycling.eu klassement. Een kort ritje waarvan de eerste kilometers van Pierrefitfe-Nestalas tot het dorpje Cauterets goed te behappen zijn, op een paar steile kilometers vlakvoor Cauterets na. Die steile kilometers zijn overigens verwerkt in een zeer leuk stukje weg, waar een lokale wegenbouwer zijn creativiteit de vrije loop heeft gelaten. Vanaf de markt in Cauterets wachten dan nog een 7-tal steilere kilometers richting de parking vlak voor Pont d'Espagne. Op deze steilere stroken wilde ik nog even de beentjes testen en merkte dat de vorm van mijn compagnon inmiddels ook groeiende was. Na wat kiekjes weer afgedaald naar ons appartementje en vervolgens met de auto teruggekeerd om te voet wat van het natuurschoon rondom Pont d'Espagne te aanschouwen, inclusief kabelbaanritje richting Lac de Gaube.
Zaterdags stond in het teken van de tocht op zondag: op het gemakje ontbijten, het fietsje in orde brengen, startpakket ophalen, rondsnuffelen in Luz-St.-Saveur, de concurrentie bestuderen van op terras, boodschappen doen, koken en verorberen van pasta en bakken van pannenkoeken voor het ontbijt van de volgende ochtend. In de tussentijd jezelf volgieten met water, om te zorgen dat je de dag erna geen krampen krijgt, en discussiëren over de vraag of we de volgende dagop de fiets of met de auto naar de start in Luz rijden. Een discussie die ik met kreten als 'desnoods ga ik die auto morgen in m'n eentje wel halen op de fiets' en 'als het moet betaal ik de taxi wel' naar me toe wist te trekken, waarna we rond 22:00 te bedde gingen met het wekkertje op 5.30.
De 'Tocht'
Gezien 'de trip' al een iets langer verhaal is dan gepland, zal ik 'de tocht' bij voldoende animo maar in een nieuwe post plaatsen.
Tussenconclusie
Lekker weer in aanloop naar 'de tocht' en prima kunnen acclimatiseren met een paar mooie ritjes in de Pyreneeën. Daarnaast een goede indruk kunnen krijgen van het parcours, wat ons heeft doen beseffen dat dit zondag toch een aardige kluif gaat opleveren. Dit alles in fijn gezelschap; het lijkt wel vakantie.
To be continued.
Voorbereiding
Toen ik vorig jaar november inschreef voor de 'gewone' Marmotte besloot mijn (fiets)maat om zich maar gelijk in te schrijven voor het drieluik 3Ballons, Marmotte en Marmotte Pyrenees. Opzich had ik ook wel oren naar een avontuurtje in de Pyreneeën en al snel was de afspraak gemaakt dat ik hem ook naar de Pyreneeën zou vergezellen, alwaar ik hem op de dag dan eventueel van drank en spijzen kon voorzien.
Vanaf november 2016 tot juli 2017 werd er driftig getraind voor de 'gewone' Marmotte (zie voor meer details mijn verslag in het gelijknamige topic). De 'gewone' Marmotte verliep boven verwachting goed en bij terugkomst constateerde ik dat de inschrijving voor de Pyreneen editie ook nog openstond. Aangezien ik toch die richting opging, besloot ik na mijn eerste cyclo er dan ook maar gelijk een tweede achteraan te plakken.
In de tussentijd werd in de maanden juli en augustus de conditie op peil gehouden met wat tochtjes in Z-Limburg, Ardennen en een kasseienrit door de Vlaamse Ardennen. De beentjes hadden de Alpen goed verteerd en met vertrouwen reisden we de dinsdag voor de Pyreneen-tocht af richting Argeles-Gazost.
De Trip
Als gezegd vertrokken we dinsdag om 4:30 richting ons logeeradresje in Saint-Savin, enkele hectometers buiten Argeles, waar we via Airbnb een onderkomen hadden gevonden. Door een sympatiek ouder Frans echtpaar werden we rond 16:00 hartelijk ontvangen in een gedateerd appartementencomplex, waarvan later bleek dat wij de enige bezoekers waren. Na een hoogdravend Frans onderonsje, waarin wij ons beperkten tot Oui, Oui, D'Accord en merci, ging het echtpaar weer op huis aan (slechts 2 uur rijden) en hadden wij het rijk voor ons alleen. Dit alles niet voordat wij nog even € 25 voor een 4-tal grootmoeders handdoeken hadden afgetikt, die niet standaard bij de prijs waren inbegrepen.
Ondanks de 12 uur durende autotrip en beperkte nachtrust moest er uiteraard die dag nog gefietst worden. Om die reden stond er al snel een pastaatje op tafel en werd koers gezet richting Hautacam en Col de Tramassel. In 2011 was ik al eens vanwege een fietstripje in deze contreien neergestreken en mijn beeld van een lastig en grillige klim werd ook die avond bevestigd. De benen voelden echter prima en in 57 minuutjes werd de top bereikt. Hoewel de zon al wat begon te zakken reden we als toegift ook nog maar even door naar Col de Tramassel, alwaar we een schitterend uitzicht hadden op dit natuurlijk verschijnsel.
De volgende dag (woensdag) op het gemakje uitslapen en boodschappen doen voor ontbijt en avondeten. Tegen 12en zaten we dan eindelijk op de fiets om beide kanten van de Tourmalet te verkennen. De zon deed flink zijn werk gezien de 35 graden en gutsend van het zweet werd de top van de Tourmalet na circa 1.23 bereikt. Mijn (fiets)maat had zijn beste klimmersbenen nog niet gevonden en kwam na ongeveer 20 minuutjes ook op de top aanzetten. De afdaling richting St-Marie-de-Campan begon zonnig, maar al snel kwamen we in de wolken terecht en zakte de temperatuur fors. Al rillend op de fiets kwamen we aan in St-Marie en deden ons bij de lokale 'supermarché' tegoed aan Aquarius en Snickers. De oostkant is 2 kilometer korter maar naar mijn mening aanzienlijk zwaarder. De eerste paar kilometers lopen vals plat omhoog tot circa 12/13 kilometer voor het einde. Omdat deze kant uiteindelijk toch 7.6% gemiddeld is rook ik hier al wat onraad en attendeerde mijn compagnon vriendelijk op mijn bevinding. Mijn donkerbruine vermoeden werd bevestigd; vanaf circa 12/13 kilometer voor het einde zakt het niet meer onder de 8%. Inmiddels had het wolkendek zich weer opengetrokken en streden we ons in de verzengende hitte naar boven. In de laatste kilometers kreeg ik lichte krampverschijnselen en behoorlijk uitgeput bereikte ik na 1.22 de top. Daarnaast had zich ook de pijnlijk kloppende grote teen, die bij tijd en wijle de indruk geeft te ontploffen, zich sinds tijden weer geopenbaard. Met een kleine deuk in het zelfvertrouwen werd vervolgens, na het laten passeren van een kleine regenbui, de afdaling richting Luz verkend. Op wat bochten bovenin na, leende deze zich uitstekend voor het betere neus-op-de-stuurpen-werk. Een mooi verkenningstochtje, maar toch wat twijfels achterlatend voor de zondag.
Nadat de verkenning van de Tourmalet er toch wel in had gehakt, reden we donderdag 'op het gemakje' richting Cirque de Troumouse. In 2011 was ik al eens richting Cirque de Gavarnie/Col des Tentes/Port Boucharo gefietst en was dan ook benieuwd naar dit afgelegen pad, wat volgens de overlevering wonderschoon zou moeten zijn. Ik had mezelf in het wiel van m'n fietsmaat genesteld en zonder al te veel 'lijden' reden we via de licht stijgende weg van Pierrefitte-Nestalas, langs Luz, waarna we net voorbij Gedre afsloegen richting Cirque. Vanaf de afslag kwamen we op een rustige weggetje en genoten we van de mooie en stille omgeving. De weg liep overigens bij momenten nog aardig steil omhoog en vanaf het tolpoortje werd het wegdek minder. Het mooie weer, dito vergezichten en afgelegen pad maakten het echter tot een hele mooie klim. Vlak voor de top lagen nog een paar gemeen steile kilometers waar de wind in het nadeel blief. Geheel in stijl werden de benen nog even gekieteld, waarna we op een parking uitkwamen met zicht op de Cirque. Een klim die ik iedereen van harte zou willen aanbevelen. Na de nodige kiekjes rustig afgedaald. Halverwege nog even de bidons gevuld met vers bergwater en in 'oh oh wat hebben we het hier fijn-modus' rustig terug gepeddeld naar ons appartementje. Al met al toch nog goed voor een ritje van 100km.
De vrijdag besloten om met het oog op zondag niet al te veel kilometers meer te maken. Hoewel ikzelf het liefst die dag richting Lac de Cap de Long / Lac d'Aumar was gefietst, zag mijn (fiets)maat het niet zitten om eerst met de auto die kant op te jakkeren. Als compromis besloten we dan maar richting Pont d'Espagne te fietsen, een klim die ook onderdeel uitmaakt van het bigcycling.eu klassement. Een kort ritje waarvan de eerste kilometers van Pierrefitfe-Nestalas tot het dorpje Cauterets goed te behappen zijn, op een paar steile kilometers vlakvoor Cauterets na. Die steile kilometers zijn overigens verwerkt in een zeer leuk stukje weg, waar een lokale wegenbouwer zijn creativiteit de vrije loop heeft gelaten. Vanaf de markt in Cauterets wachten dan nog een 7-tal steilere kilometers richting de parking vlak voor Pont d'Espagne. Op deze steilere stroken wilde ik nog even de beentjes testen en merkte dat de vorm van mijn compagnon inmiddels ook groeiende was. Na wat kiekjes weer afgedaald naar ons appartementje en vervolgens met de auto teruggekeerd om te voet wat van het natuurschoon rondom Pont d'Espagne te aanschouwen, inclusief kabelbaanritje richting Lac de Gaube.
Zaterdags stond in het teken van de tocht op zondag: op het gemakje ontbijten, het fietsje in orde brengen, startpakket ophalen, rondsnuffelen in Luz-St.-Saveur, de concurrentie bestuderen van op terras, boodschappen doen, koken en verorberen van pasta en bakken van pannenkoeken voor het ontbijt van de volgende ochtend. In de tussentijd jezelf volgieten met water, om te zorgen dat je de dag erna geen krampen krijgt, en discussiëren over de vraag of we de volgende dagop de fiets of met de auto naar de start in Luz rijden. Een discussie die ik met kreten als 'desnoods ga ik die auto morgen in m'n eentje wel halen op de fiets' en 'als het moet betaal ik de taxi wel' naar me toe wist te trekken, waarna we rond 22:00 te bedde gingen met het wekkertje op 5.30.
De 'Tocht'
Gezien 'de trip' al een iets langer verhaal is dan gepland, zal ik 'de tocht' bij voldoende animo maar in een nieuwe post plaatsen.
Tussenconclusie
Lekker weer in aanloop naar 'de tocht' en prima kunnen acclimatiseren met een paar mooie ritjes in de Pyreneeën. Daarnaast een goede indruk kunnen krijgen van het parcours, wat ons heeft doen beseffen dat dit zondag toch een aardige kluif gaat opleveren. Dit alles in fijn gezelschap; het lijkt wel vakantie.
To be continued.
Gazelle Team TVM \'99
@Herman_N: heb je die foto's van cyclophoto-tourmalet.com / objectiftourmalet.com / photobreton.com / zoomphoto-tourmalet.com? Zoja, kon je die ook zonder creditcard bestellen? Op photobreton accepteren ze alleen creditcard meen ik, maar bij die ander kan ik het zo snel niet terugvinden op hun sites. Zag dat vooral de eerste 2 mij een paar keer mooi hadden vastgelegd.
Gazelle Team TVM \'99
Het is maandagavond laat, bijna middernacht, als we ons huurbusje op de parkeerplaats bij het appartement in Luz-Saint-Sauveur parkeren. We meeten de twee gasten die al eerder zijn gearriveerd, droppen onze tassen en andere meuk en gooien een koud biertje naar binnen. En nog eentje. Morgen gaat het beginnen!
Dinsdag
Dag 1. Waar ik zo'n week liever begin met een makkelijke klim (ik had eigenlijk Cauterets in gedachte), laat ik me door de anderen zonder moeite overhalen de Hautacam te doen. "En daarna doen we de Aubisque". Hmm, juist ja. Deze twee cols vanuit Luz is wel een beetje érg enthousiast voor een eerste dag, dus we parkeren de auto's in Argelès-Gazost.
Ik ben op fietsvakantie, maar heb geen fiets bij me. Een paar weken geleden blijkt dat het frame van m'n Cervélo z'n beste tijd heeft gehad: gescheurd. Ideale timing! Via Campo Bicicleta, die een arrangement aanbiedt voor deze week, huur ik een Bianchi. Een eenvoudig model, maar qua afmetingen/afstanden afgesteld zoals mijn eigen fiets. Ik haal de fiets op, monteer m'n Garmin en ben er klaar voor!
Goed, de Hautacam dus. Vorig jaar was ik hier eind mei. Toen reed ik op dag 2 dezelfde tocht: Hautacam + Soulor/Aubisque. Ik herinner me een paar lastige stukken van de Hautacam, maar over het algemeen ging het toen best prima. Vandaag niet. De rug wil niet, de benen blokkeren, ik kom niet vooruit. En het voelt aan alsof het 35 graden is. De Garmin vertelt me dat ik niet eens 10 km/h haal. Zo voelt het ook. Het loopt to-taal niet. Volgens Strava ben ik bijna 10 minuten trager dan vorig jaar. Tien minuten!
Vanaf de parkeerplaats op de Hautacam fietsen we uiteraard nog een stukje verder: Col de Tramassel. Bovenop aangekomen uitpuffen in de schaduw. Pff. Ik begin bijna te geloven dat die 35 graden wel eens kan kloppen. Wat is het warm!
We dalen met z'n allen af. Op het terras onderaan de Soulor nemen vijf van de zes mensen een tosti. Ik sla over, en kies voor een banaan. Zometeen fietsen we vanaf hier direct omhoog. Ik hoop maar dat het beter gaat dan net, maar veel vertrouwen heb ik er eigenlijk niet in.
Opmerkelijk genoeg gaan de eerste paar kilometers van de Soulor prima. Daarna weer hetzelfde geneuzel: rug doet pijn, benen willen niet. Ik ga zelfs een paar keer van de fiets om wat rekoefeningen te doen.
Vorig jaar was de Aubisque aan deze kant afgesloten. Besloot toen simpelweg onder de slagboom door te duiken en omhoog te fietsen. Schit-te-rende klim! Vandaag kom ik blijkbaar niet vooruit, maar wil deze kant van de Aubisque nóg wel een keer doen. Rijden dus! Eerst wat gratis kilometers (afdalinkje), daarna wat licht klimwerk. So far, so good. Daarna stijgt de weg ietsje meer en ik ga wederom enorm langzaam. Ik besluit maar wat om me heen te kijken, want daar heb ik nu helemaal alle tijd voor. Wat is dit toch een mooie klim! Ik hijs me omhoog, plof neer bij het restaurantje en eet een ijsje.
Daarna doe ik nog maar een aantal oefeningen, in de hoop dat dit wat oplevert, om vervolgens af te dalen. Bij het omhooglopende stuk van de Aubisque kan ik nu zowaar tempo rijden. Poeh, dit lijkt er meer op! Het eerste stuk van de Soulor gaat heerlijk. Mooie afdaling! Verderop, op de vlakke tussenstukken, besluit ik locomotief te gaan spelen en neem ons groepje op sleeptouw. We denderen naar beneden. Ik heb wel wat last van m'n rug, maar ik heb nu in ieder geval ook power! In sneltreinvaart staan we op een pleintje in Argelès-Gazost. Ik haal een mooi bosbessentaartje bij de patissier. Mmm. Dit zal zeker niet het laatste gebakje van deze week zijn.
97.3km/2,672m
Woensdag
Vandaag staan er twee klimmen op het programma die ik vorig jaar niet heb gedaan: Col des Tentes en Cirque du Troumouse. Schijnen heel mooi te zijn, en vanuit het appartement kunnen we ongeveer meteen beginnen met klimmen. Doen dus!
Gisteravond en vanochtend heb ik flink wat strekoefeningen gedaan. Daardoor ben ik nu wat soepeler en dat voelt goed.
Het klimmen gaat een stuk beter dan gister. Op deze manier is klimmen wél leuk. De omgeving is fantastisch en het is hier best rustig. Het wegdek is weliswaar niet heel goed, maar met klimmen maakt dat weinig uit. Afdalen blijkt iets lastiger, maar is uiteindelijk ook prima te doen. Bovenaan Col des Tentes loopt er nog een smal, geasfalteerd paadje verder. Tot deze abrupt stopt en overgaat in een pad met stenen. Verder fietsen met de racefiets richting richting Col de Especieres is geen optie. Jammer.
We keren om en dalen af naar de tweede klim: Cirque du Troumouse. Ik voel me best goed en rijd weg van de rest. Ik haal een jongen met een snelpak met lange mouwen in en vraag me af waarom hij daarin rijd. Enfin. De klim rijd ik steady omhoog, tot de laatste paar kilometer. Ik plafonneer een beetje en de rug begint nogal te trekken. Snelpak haalt me bij en rijd best vlot van me weg. Ach ja, tot hier ging het goed, dus dat biedt mogelijkheden. Ook deze klim is prachtig, misschien nog wel mooier dan Col des Tentes! Bovenop eindigt de klim op een parkeerplaats. Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Het begint te druppelen en ik besluit maar meteen af te dalen. Ik neem me voor hier nog eens terug te komen voor een mooie hike.
In Luz-Saint-Sauveur bemachtig ik bij een van de plaatselijke bakkers een brownie. Lekker!
91.9km/2,528m
Dinsdag
Dag 1. Waar ik zo'n week liever begin met een makkelijke klim (ik had eigenlijk Cauterets in gedachte), laat ik me door de anderen zonder moeite overhalen de Hautacam te doen. "En daarna doen we de Aubisque". Hmm, juist ja. Deze twee cols vanuit Luz is wel een beetje érg enthousiast voor een eerste dag, dus we parkeren de auto's in Argelès-Gazost.
Ik ben op fietsvakantie, maar heb geen fiets bij me. Een paar weken geleden blijkt dat het frame van m'n Cervélo z'n beste tijd heeft gehad: gescheurd. Ideale timing! Via Campo Bicicleta, die een arrangement aanbiedt voor deze week, huur ik een Bianchi. Een eenvoudig model, maar qua afmetingen/afstanden afgesteld zoals mijn eigen fiets. Ik haal de fiets op, monteer m'n Garmin en ben er klaar voor!
Goed, de Hautacam dus. Vorig jaar was ik hier eind mei. Toen reed ik op dag 2 dezelfde tocht: Hautacam + Soulor/Aubisque. Ik herinner me een paar lastige stukken van de Hautacam, maar over het algemeen ging het toen best prima. Vandaag niet. De rug wil niet, de benen blokkeren, ik kom niet vooruit. En het voelt aan alsof het 35 graden is. De Garmin vertelt me dat ik niet eens 10 km/h haal. Zo voelt het ook. Het loopt to-taal niet. Volgens Strava ben ik bijna 10 minuten trager dan vorig jaar. Tien minuten!
Vanaf de parkeerplaats op de Hautacam fietsen we uiteraard nog een stukje verder: Col de Tramassel. Bovenop aangekomen uitpuffen in de schaduw. Pff. Ik begin bijna te geloven dat die 35 graden wel eens kan kloppen. Wat is het warm!
We dalen met z'n allen af. Op het terras onderaan de Soulor nemen vijf van de zes mensen een tosti. Ik sla over, en kies voor een banaan. Zometeen fietsen we vanaf hier direct omhoog. Ik hoop maar dat het beter gaat dan net, maar veel vertrouwen heb ik er eigenlijk niet in.
Opmerkelijk genoeg gaan de eerste paar kilometers van de Soulor prima. Daarna weer hetzelfde geneuzel: rug doet pijn, benen willen niet. Ik ga zelfs een paar keer van de fiets om wat rekoefeningen te doen.
Vorig jaar was de Aubisque aan deze kant afgesloten. Besloot toen simpelweg onder de slagboom door te duiken en omhoog te fietsen. Schit-te-rende klim! Vandaag kom ik blijkbaar niet vooruit, maar wil deze kant van de Aubisque nóg wel een keer doen. Rijden dus! Eerst wat gratis kilometers (afdalinkje), daarna wat licht klimwerk. So far, so good. Daarna stijgt de weg ietsje meer en ik ga wederom enorm langzaam. Ik besluit maar wat om me heen te kijken, want daar heb ik nu helemaal alle tijd voor. Wat is dit toch een mooie klim! Ik hijs me omhoog, plof neer bij het restaurantje en eet een ijsje.
Daarna doe ik nog maar een aantal oefeningen, in de hoop dat dit wat oplevert, om vervolgens af te dalen. Bij het omhooglopende stuk van de Aubisque kan ik nu zowaar tempo rijden. Poeh, dit lijkt er meer op! Het eerste stuk van de Soulor gaat heerlijk. Mooie afdaling! Verderop, op de vlakke tussenstukken, besluit ik locomotief te gaan spelen en neem ons groepje op sleeptouw. We denderen naar beneden. Ik heb wel wat last van m'n rug, maar ik heb nu in ieder geval ook power! In sneltreinvaart staan we op een pleintje in Argelès-Gazost. Ik haal een mooi bosbessentaartje bij de patissier. Mmm. Dit zal zeker niet het laatste gebakje van deze week zijn.
97.3km/2,672m
Woensdag
Vandaag staan er twee klimmen op het programma die ik vorig jaar niet heb gedaan: Col des Tentes en Cirque du Troumouse. Schijnen heel mooi te zijn, en vanuit het appartement kunnen we ongeveer meteen beginnen met klimmen. Doen dus!
Gisteravond en vanochtend heb ik flink wat strekoefeningen gedaan. Daardoor ben ik nu wat soepeler en dat voelt goed.
Het klimmen gaat een stuk beter dan gister. Op deze manier is klimmen wél leuk. De omgeving is fantastisch en het is hier best rustig. Het wegdek is weliswaar niet heel goed, maar met klimmen maakt dat weinig uit. Afdalen blijkt iets lastiger, maar is uiteindelijk ook prima te doen. Bovenaan Col des Tentes loopt er nog een smal, geasfalteerd paadje verder. Tot deze abrupt stopt en overgaat in een pad met stenen. Verder fietsen met de racefiets richting richting Col de Especieres is geen optie. Jammer.
We keren om en dalen af naar de tweede klim: Cirque du Troumouse. Ik voel me best goed en rijd weg van de rest. Ik haal een jongen met een snelpak met lange mouwen in en vraag me af waarom hij daarin rijd. Enfin. De klim rijd ik steady omhoog, tot de laatste paar kilometer. Ik plafonneer een beetje en de rug begint nogal te trekken. Snelpak haalt me bij en rijd best vlot van me weg. Ach ja, tot hier ging het goed, dus dat biedt mogelijkheden. Ook deze klim is prachtig, misschien nog wel mooier dan Col des Tentes! Bovenop eindigt de klim op een parkeerplaats. Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Het begint te druppelen en ik besluit maar meteen af te dalen. Ik neem me voor hier nog eens terug te komen voor een mooie hike.
In Luz-Saint-Sauveur bemachtig ik bij een van de plaatselijke bakkers een brownie. Lekker!
91.9km/2,528m