Dat je beter niet tegen zo'n paard kunt botsen, weet ik alles van. Althans, de vriend die vorig jaar (juni 2014) achter me reed. Wij reden (legaal) op een wandelpad in de duinen, toen er plots aan de linkerkant, vanaf een dichtbegroeid ruiterpad twee paarden (met ruiters) met hoge snelheid op ons af denderden. Ik kon er nog net voorlangs glippen, maar m'n fietsmaat werd vol door het voorste paard, ‘bestuurd’ door een jong meisje, omver gekegeld. Echt bizar, zo hard als zij reden.Karl66 schreef:[...]
Naast wielrenner ben ik ook nog ruiter en ik kan je vertellen dat het echt geen geintje is als je allerlei ongenode gasten op een ruiterpad tegenkomt. Als ik met een paard van 700kg met 30km/u over een pad galoppeer, dan praat je over serieus veel energie, die er bij een botsing vrij komt. Het is gewoon levensgevaarlijk en wees dus blij dat er geen grote incidenten zijn geweest, want dan delf je als mountainbiker echt wel het onderspit.
De andere ruiter bleek haar vader te zijn. Hij probeerde het in eerste instantie af te doen met “Tja, een ongelukkige samenloop van omstandigheden...”. Maar zijn dochter gaf ruiterlijk (!) toe dat zij allebei gewoon veel en veel te hard reden. Naderhand hebben ze de schade aan de mountainbike dan ook vergoed.
Het gevolg voor m'n fietsmaat was een gebroken sleutelbeen en... geen Dolomieten-marathon, 'n week later. Ook door de fietsweek in de Pyreneeën ('n maandje later) kon meteen een dikke streep gezet worden. Overigens kwam dat gebroken sleutelbeen niet door een valpartij maar louter door de impact van dat paard op zijn borst en schouder, hetgeen uiteraard veel erger had kunnen aflopen.