Le Grimpeur schreef:Jans schreef:Gisteren, dus op 12 mei op mijn 60e verjaardag, voor het eerst de Mont Ventoux gereden...
Dat is dus wel een dubbele felicitatie waard
!
Ja inderdaad, wat stoer! En dubbel gefeliciteerd!
Ik had vandaag ook een leuke fietservaring. Vorige week zijn de trainingen bij de fietsclub gestart. Heel bescheiden niveau hoor, conditie- en techniektrainingen. Op een wielerbaantje en op zo'n manier gegeven dat iedereen op zijn eigen niveau mee kan doen. Vorige week begonnen we met een tijdritje van één ronde over dat baantje om te kijken waar we nu staan qua conditie/snelheid en hoe dat dan over een paar weken is, zodat je kan zien of je progressie maakt. Ook deden we toen een bochten oefening, met een stuk of 7 man/vrouw moesten we in een vierkant met pionnetjes blijven en een lint uit iemands zak proberen te stelen...ik moet zeggen, dat is niet zo mijn sterkste kant maar leuk was het wel en ik merk toch dat ik er héééél langzaam iets beter in wordt. Toen ik ooit begon met die trainingen was ik de enige die doorlopend in de berm belandde omdat ik die bochten gewoon niet kon nemen.
Vandaag hadden we remoefeningen en de conditietraining was 20 minuten zo hard mogelijk rondjes fietsen en dan werd bijgehouden hoeveel rondjes we allemaal hadden gedaan. Individueel.
"maar jullie moeten er geen wedstrijdje van maken hoor"...
tja...wat onrealistisch, wat denk je dat er gebeurd.
We waren in twee groepjes ingedeeld en het viel mij al op dat ik bij de mannen zat. Nou, lekker dan. Vanaf seconde 1 was het natuurlijk gelijk keihard koers.
Er vormde zich een soort kopgroepje en ik besloot er zo lang mogelijk bij te blijven...dat lukte. In het begin was ik wel een beetje te hard van stapel gelopen en besloot een beetje te sparen. Dat lukte ook redelijk, want ondanks dat de heren een beetje uit liepen hield ik genoeg over om toch weer terug te komen. Bovendien was mijn inschatting dat ze zich op ging branden op het klimmetje...en dat klopte ook. Nummer vier en drie die nog voor me zaten moesten na een kwartiertje lossen...ik verwachte ze nog wel een keer terug maar ze kwamen niet. Tot mijn verbazing had ik in de laatste twee rondes nog maar twee heren voor me (zoals al eerder gezegd, het niveau is niet echt hoog). Ik kwam wel steeds dichter bij en de hulptrainers die de rondes bij stonden te houden hadden reuze pret dat ze mij steeds verder op zagen kruipen, zeiden ze later.
Meneer Een was echt veel te snel maar meneer Twee besloop ik zo'n 30 meter voor de finish om echt op de laatste tien meter nog keihard langs te sprinten in de hoop dat hij dan niet door had dat ik nog kwam en niet meer kon versnellen, dat lukte ook nog. Wat vet was dat! En zo werd ik tweetje...bij de mannen..
en mijn longen uit mijn lijf gefietst...
het idiote is dat we daarna nog een rondje gingen uitfietsen en toen kwam ik ook prompt dat klimmetje bijna niet meer op...omdat het nu niet meer hoefde ofzo.
Maar wel goed voor het moraal
en erg leuk.
Ik ben benieuwd wat we volgende week gaan doen.