Fiets.nl

Wel of niet stijlvol, maar met kniestukken aan gaat t klimmen prima, voor als het al wat kouder gaat worden. En dalen is dan ook fijn, vind ik althans. Komt nog bij dat je kniestukken nog eens makkelijk over je schoenen heen uit kan trekken (als je bijv s ochtends vroeg met die dingen aan wilt beginnen, en na de eerste col ze uit wilt hebben).

Dat je benen meer kunnen hebben qua kou, zal best. Maar we zijn ook genoeg mensen die sneller last krijgen van knieen door ze niet warm genoeg te houden. Of botvliesontstekinkjes bij de schenen (zeker voor tieners in de groei nog wel eens een issue).

Le Grimpeur schreef:

Hanz Bé schreef:Ik ben net terug van een weekje daar. Beneden temp. rond 25 (wisselvallig weer). Boven koud, harde wind, één keer lichte mist, één keer dichte mist. Zeg maar Max. 10-20 meter zicht. Ik denk dat de temp. zo tussen de 5 en 10 graden lag...

M''n vrouw en ik hebben de afgelopen week regelmatig aan je gedacht (niet dat je daar iets aan had ), maar je hebt net wel de beroerdste week van de afgelopen zomer hier getroffen...

Leuk dat jullie aan ons gedacht hebben. 4 dagen voor vertrek besloot een collega alsnog mee te gaan. Behalve het sociale en sportieve aspect betekende dit ook dat m'n tentje in de kast ging, en we een mobil home boekten in Vaison la Romaine. Gezien het weer was dit een aangename upgrade... Overigens diverse mensen gesproken die vaak in de provence kwamen, maar dit weer in september nog niet kenden.
Toch hebben we lekker gefietst. Op de eerste dag eigenlijk de toprit. In het achterland van Bedoin en Malaucene richting Col de Suzette. Een route die ik elders in dit forum van je "geleend" heb. Echt prachtig.
En de beklimmingen, ach, met de kou, mist en wind leerden we de Ventoux ook eens van deze kant kennen. Maakt de beklimmingen weer wat heroischer

De laatste fietsdag zijn we door de Gorges du nesque naar Sault gefietst. Met de overweging vanuit Sault ook nog omhoog te fietsen. Maar vanaf het terras waar we de lunch gebruikten zagen we de Ventoux gehuld in donkere wolken, en besloten we hier vanaf te zien. Dus zijn we weer lekker terug gefietst door de Gorges. Zeker geen straf.

Natuurlijk was het mindere weer jammer, maar we hebben wel genoten van het fietsen én de omgeving. Ook weer bevestigd gekregen dat er daar zoveel meer is dan alleen die berg.

Afgelopen week ook geweest.
Op maandag even inrijden met 90km en 1118hm. Alleen wat kleine colletje's zoals Col de Lunel 401m, Col de Tartuiguile 399m en Col du Deves ( ik dacht 420m). Prachtig weer.
Op dinsdag met warm weer aan de Ventoux begonnen vanuit Malaucene. Ondanks een late start van het seizoen in juni zonder problemen naar boven gereden. Het trok al snel na aankomst dicht en boven was het frisjes. Maar verder prima omstandigheden voor de klim.
Op woendag 78km met 1465hm over de Col de Rousset 1254, Col du Proncel 1100m en Col de St Alexis 1221m en nog een paar km naar opnieuw Col du Rousset. Afdalen naar Die waar de auto stond. Het was de hele dag prachtig weer maar na een paar km in de auto begin het te regenen en onweren. Mooi op tijd terug.
Op donderdag twijfelachtig weer maar toch nog een kort rondje van 50 km met 711hm en 2 buitjes kunnen maken over Col du Colombier en Cote de Aleyrac. Het bleef regenen en onweren in de middag/avond/nacht.
Op vrijdag nog steeds slecht weer dus besloten naar huis te vertreken ipv op de geplande zaterdag.

Al met al een mooie afsluiting van een ultra kort seizoen.

En Mont Ventoux: tot in mei 2015! ( Gran Fondo Mont Ventoux)

Lees op deze pagina het verslag van mijn 54e klim naar de top.

Mooi verhaal!

Voor mij was het afgelopen zomer pas de eerste keer, maar zeker een speciale ervaring.
Het hele verhaal staat hier

knukkel schreef:...Voor mij was het afgelopen zomer pas de eerste keer, maar zeker een speciale ervaring...

Dat moet zeer zeker een speciale ervaring voor je geweest zijn. Geweldig, dat je na zo'n medische ingreep nog tot zo'n mooie prestatie in staat bent. Hulde!
Ik wens je nog vele mooie fietsjaren toe en hoop voor je dat je zo gezond en fit zult blijven.

Le Grimpeur schreef:Dat moet zeer zeker een speciale ervaring voor je geweest zijn. Geweldig, dat je na zo'n medische ingreep nog tot zo'n mooie prestatie in staat bent. Hulde!
Ik wens je nog vele mooie fietsjaren toe en hoop voor je dat je zo gezond en fit zult blijven.

Thanks!

Le Grimpeur schreef:Lees op deze pagina het verslag van mijn 54e klim naar de top.

54 keer MV. Toe maar. Een fietsmaat van mij is ook helemaal leip van die MV en ik begrijp er helemaal niks van. Tuurlijk, hij hoort op het lijstje en toen ik er was ben ik gelijk cinglé geworden. Niet geregistreerd trouwens, want dat interesseert me niet. Vond ik nog altijd een mooie ervaring, maar voor mij was het toch 'been there, done that'.

Maar wat is dat toch dat mensen compleet in de war raken van de MV? Als ik al mijn bijzondere hellingen ga noteren denk ik dat hij de top 20 niet haalt. Dat is meer weggelegd voor de Stelvio, Grimselpass, Manghen, Gavia, Izoard etc. Kortom, de hoge cols met de ruige natuur.

Wie o wie legt me de mystiek van de MV uit?

Dat ik zo vaak de Mont Ventoux op ga, komt alleen maar omdat ik graag zware beklimmingen doe en niet omdat het de Mont Ventoux is. Omdat ik een hekel heb aan onstabiel weer en aan het mij met een kampeermiddel regelmatig te moeten verplaatsen, blijf ik (blijven wij, want ik ben hier samen met m'n vrouw) vaak 'plakken' in de Provence en dan gebeurt het dus . Maar voor mij is het Casse Déserte in de zuidelijke klim van de Izoard nog steeds emotioneel het mooiste stuk ruige natuur dat ik in al mijn beklimmingen tegen ben gekomen (ik ken de Dolomieten helaas niet ). Daar werd ik telkens opnieuw weer 'stil' van als ik dat zag. Ook de grote cols in Zwitserland vind ik eigenlijk veel mooier dan de Mont Ventoux, wat niet wegneemt dat ik elke klim naar de top van de Ventoux toch wel weer een belevenis op zich vind. En als je er, zoals ik, al zo vaak omhoog bent geweest, gaan de 'getalletjes' ook een beetje een rol spelen. Ja, zo zit een mens, of zo zitten sommige mensen, nu eenmaal in elkaar .

Le Grimpeur schreef:Dat ik zo vaak de Mont Ventoux op ga, komt alleen maar omdat ik graag zware beklimmingen doe en niet omdat het de Mont Ventoux is. Omdat ik een hekel heb aan onstabiel weer en aan het mij met een kampeermiddel regelmatig te moeten verplaatsen, blijf ik (blijven wij, want ik ben hier samen met m'n vrouw) vaak 'plakken' in de Provence en dan gebeurt het dus . Maar voor mij is het Casse Déserte in de zuidelijke klim van de Izoard nog steeds emotioneel het mooiste stuk ruige natuur dat ik in al mijn beklimmingen tegen ben gekomen (ik ken de Dolomieten helaas niet ). Daar werd ik telkens opnieuw weer 'stil' van als ik dat zag. Ook de grote cols in Zwitserland vind ik eigenlijk veel mooier dan de Mont Ventoux, wat niet wegneemt dat ik elke klim naar de top van de Ventoux toch wel weer een belevenis op zich vind. En als je er, zoals ik, al zo vaak omhoog bent geweest, gaan de 'getalletjes' ook een beetje een rol spelen. Ja, zo zit een mens, of zo zitten sommige mensen, nu eenmaal in elkaar .

Tja, da's inderdaad meer een praktische reden dan een emotionele. Niet waar ik naar op zoek ben. Maar wellicht zoek ik wel iets dat er niet is hoor

Is er wellicht iemand anders voor wie deze berg een bijna magische aantrekkingskracht heeft en die nauwelijks iets anders wil beklimmen?

Ik wilde hem graag ooit doen en omdat ik in de buurt was kwam het ook mooi uit.
Op voorhand heeft hij wel iets magisch vind ik, puur vanwege de naam, faam en de verhalen. Dat kan iemand ontkennen. Ook toen ik hem beklom had ik wel het idee dat ik door een stukje wielerhistorie reed en heb daar ook zeker bewust van genoten. Ik geloof meteen dat er qua omgeving mooiere klimmen zijn, maar ik hou van wielerromantiek en sommige dingen moet je ook niet rationeel willen beredeneren. Daarom staat deze toch wel hoog op het lijstje bij iedereen denk ik.
Maar ik ga volgend jaar zeker eens wat andere klassiekers proberen

knukkel schreef:Voor mij was het afgelopen zomer pas de eerste keer, maar zeker een speciale ervaring.
Het hele verhaal staat hier

Mooi verhaal hoor, en top prestatie! En meteen een waarschuwing om niet alleen met je zomershirtje naar boven te gaan