Fiets.nl

Als ik je foto's zie, zou ik bijna niet meer naar Frankrijk willen . Maar ja, mijn roots liggen dan ook op de Veluwe .

Donderdag met z'n zessen een mooi race-rondje (90km) langs de kust (richting Huisduinen) gereden. Op de heenweg tegen de wind in, in een carrouselletje. Moet zeggen dat dat best wel fijn rijdt. Bovendien waaier je je op die manier niet uit over de hele breedte van een dijk of weg. Wel zo handig.

Gisteren een alternatief mtb-rondje op Texel (70km), en vandaag... Zie Texel-topic.

monsieurpinot schreef:

Ikon schreef:ik durf mijn strava linkjes haast niet meer te plaatsen als ik zie wat hier allemaal gepresteerd word,chapeau

stravalinkjes alleen voldoen ook niet een mooi verhaal of foto overtreft alle hoge gemiddelde snelheden.

Fototje maken is voor mij een probleem,ik probeer alleen te stoppen in uiterste noodzaak

Le Grimpeur schreef:Als ik je foto's zie, zou ik bijna niet meer naar Frankrijk willen . Maar ja, mijn roots liggen dan ook op de Veluwe .

Ik zal volgende week een fotootje posten vanaf 'jouw' berg hoor

Net als bluv107 ook de Tecklenburg Rundfahrt. Ingeschreven voor de 160km en die ook uit gereden. Uiteindelijk 157km gereden met ongeveer 2300hm. Na aanvankelijk wat gedruppel en gemiezer in de ochtend, regende het in de middag gestaag door. Bij de terugreis brak 10km ten westen van Ibbenbueren het zonnetje door.
De route was wat anders van opzet dan voorgaande jaren. De beklimming via de Steinstrasse in Tecklenburg zat nu in het begin (na ruim 30km) en de beklimming van de Larchenweg (25%) zat na ongeveer 130km. Helaas was de klim naar de cementfabriek vanuit Lienen nu een afdaling vanwege wegwerkzaamheden in Bad Iburg.
Door het slechte weer hebben volgens mij veel deelnemers de route ingekort. Op de oostelijke lus van de route was het opvallend rustig. Af en toe zelfs helemaal alleen gereden. Er werd vanwege de regen gedisciplineerd door de deelnemers gereden en rustig gedaald.
Het klimmen ging na een week fietsen op Gran Canaria heel behoorlijk. De laatste 10km was de brandstof op. Door de zware omstandigheden voel ik de benen nu behoorlijk.
Morgen de fiets poetsen, want die ziet er niet meer uit.
Chapeau voor de organisatie en de vele verkeersregelaars die ervoor zorgden dat we de kruisingen veilig konden oversteken!
En we reden - bluv107 - inderdaad door een prachtig gebied.

Ook de 160km van de tecklenburg rundfahrt gereden. Wat een baggerweer, had de zomerfiets in de auto liggen, fietsmaatje opgehaald, terug naar huis, zomerfiets omgeruild voor winterfiets (1.5kg zwaarder). Goede keus achteraf, fiets zit onder de bagger, ketting weer helemasl vol zand, remblokken gehalveerd. En als toetje, 15km voor het eind breekt me'n speedplay plaatje af (moertjes door het plastic heen, zie foto's)



En deze



Was het vorige week zondag een stuk beter weer (op dezelfde route):


Baggerfiets van vandaag:

Hoorde later van een tragisch treinongeluk op de route; bekende van me was met zijn fietsmaten ter plekke voordat de massaal uitgerukte hulpdiensten arriveerden. Voor twee mensen kwam de hulp te laat.

Dat is slecht nieuws.

Vanmorgen (ook zaterdag 16 mei) een rondje door Stanley Park gedaan. Ik word zo blij van groen!

Schaamteloze crosspost uit het "Waalse Pijl topic"

Om 8 uur spraken afgesproken bij de start. Op dit uur is het nog behoorlijk fris is in de Ardennen maar gelukkig wel droog. De meeste deelnemers kiezen voor lang-lang, geen slechte keuze wat mij betreft. Het valt ons op dat het behoorlijk rustig is, en dat blijkt achteraf ook te kloppen. Dit jaar komen slechts 4000 deelnemers aan de start, ongeveer de helft van vorig jaar. Dat zal vooral met de weersvoorspelling te maken hebben. Het gezelschap bestond dit jaar uit mijzelf, forumleden DaPoker, csteenbe en Magoo. Daarbij had DaPoker nog een fietsmaatje M. meegenomen. Gezamenlijk begonnen we, met behulp van de Garmins, aan de oude route die in onze ogen mooier is dan de nieuwe.

De eerste hindernis is de Maquisard. Een fijn inkomertje, waar lekker wat gekeuveld wordt dus niet al te hard gereden. Na een snelle afdaling volgt direct al La Redoute. Ook hier laat ik me niet verleiden en rijd ik rustig omhoog. Bovenop de top waarschuw ik M, die behoorlijk hard van start is gegaan, voor het drieluik. "Rustig aan want het is echt nog ver en het moeilijkste komt nog". Daarna volgt de Chambralles. Ieder jaar ontspint zich weer de bekende discussie: is deze klim nu zwaarder dan de Redoute of niet? Volgens Csteenbe wel, de rest vindt van niet. Wederom op het gemakje rijden we naar boven, behalve dan DaPoker, want die kan zich niet zo goed inhouden en bolt op een lekker tempo omhoog. Na de Chambralles volgt een prachtige hoogvlakte die werkelijk prachtig is. Vlak voor de eerste bevoorrading komen we weer op de route.

Na het bijvullen van de bidons (weer perfect geregeld zoals we van Golazo gewend zijn) volgt de Roche à Frêne. Een klim die niet zo best loopt, je hebt nergens rustpunten en het is sowieso niet fijn om direct na een stop te moeten klimmen. Maar goed, ook hier komt een einde aan. De volgende hindernis is op papier één van de makkelijkste hindernissen: de l'Ancienne Barrière. Een lopertje die op een goede dag op het buitenblad genomen kan worden. Vandaag hebben we allemaal moeite het juiste ritme te vinden. Op de top besluiten we na 5 minuten wachten dat M. het verder alleen zal moeten doen (op eigen verzoek van M. overigens). Snel afdalen en richting de volgende helling: de Côte St. Jacques. Een steil begin, daarna kun je tempo maken. Ik had er niet veel vertrouwen in na de vorige klim maar het loopt eigenlijk prima.

Na de St. Jacques volgt een tussenstuk. Op papier bevinden zich daar geen klimmetjes. Maar schijnt bedriegt. De weg gaat constant heen en weer en overal krijg je "gratis" hoogtemeters voorgeschoteld. Nu rijd ik deze tocht inmiddels voor de 6e keer dit ik wéét hoe belangrijk het is om te doseren en te sparen. Al snel komen we bij de volgende stop, aan de voet van Ville du Bois. Met het oog op de weersvoorspelling (en de agenda van Magoo) stoppen we maar kort en rijden snel door richting Recht. Aanvankelijk lijkt het erop alsof onze eigen DaPoker het kopwerk hier moet doen maar als snel vormt zich een trein met een vreselijke tempobeul in een Vini Fantini outfit voorop (overigens één van de weinige profoutfits die we zagen). Binnen no time zijn we het Duitstalige deel van België en nog weer iets later arriveren we bij het "voorspel" van de Stockeu. Hier kiezen we ons eigen tempo en maken ons op voor het gevreesde drieluik.

Allereerst de Stockeu. Toch duidelijk de lastigste van het stel wat mij betreft. Eigenlijk heeft het niet heel veel met fietsen te maken vind ik, maar ja. Ik kom boven, en kan aardige hartslagen rijden dus dat stemt me wel tevreden. Daarna de Wanne. Normaal vind ik dat de makkelijkste, maar ik moet nu toch m'n best doen om Csteenbe (alias opa) bij te houden. De afdaling van de Wanne is een waar geitenpad geworden, dus het is oppassen geblazen. Dat deert onze DaPoker uiteraard niet, die gooit zich als een idioot omlaag.

Samen met DaPoker rijd ik naar de voet van de de Thier de Coo. Het eerste stuk vind ik nog wel meevallen (mits je op tijd schakelt). Het slotstuk, d.w.z. door het bos, is een ander paar mouwen. Een enkeling moet de tocht te voet voortzetten. Ook hier bereiken we de top, hij loopt eigenlijk best redelijk.

Nu kunnen de stal ruiken. Voor de slotklim (de Rosier) moeten we nog de Haute Levée over. Ik heb geen zin meer en laat Csteenbe en DaPoker lekker voor me uit rijden. Er lijkt geen einde te komen aan deze klim. Uiteraard komt er wel degelijk een einde aan en kunnen we eindsprint inzetten naar de voet van de Rosier. Lekker doorjakkeren op het buitenblad en héél veel mensen inhalen. Op de Rosier gaat iedereen weer z'n eigen weg. Csteenbe en Magoo gaan op 't gemakje omhoog, DaPoker heeft geen zin meer en bij mij loopt het wel weer dus ik rijd voorop.

Bovenop wilde ik met het oog op de kou sowieso al mijn regenjasje aandoen (zodat ik lekker warm naar de auto kon bollen), maar het inmiddels ook begonnen met regenen. In de miezerregen dalen we af, toch goed dat we niet voor de langste afstand zijn gegaan want dan was het echt afzien geworden. Verkleumd komen we aan de finish. Ook dit jaar weer heerlijk gefietst en ja, gesloopt. Een prima dagje weer, in fijn gezelschap. Perfecte organisatie van Golazo weer, afgezien van sommige seingevers die af en toe echt stonden te klungelen.

171 km / 3200 hm.

Walter G schreef:
Vanmorgen (ook zaterdag 16 mei) een rondje door Stanley Park gedaan. Ik word zo blij van groen!

Ah, mijn vaste rondje als ik weer eens in Vancouver ben (eens in de 2 jaar gemiddeld) Hoewel ik dan meestal in het weekend mijn vrije tijd heb en het dan in Stanley Park dus erg druk kan zijn. Ik rijd liever op de wegen in het park dan op de Seawall in verband met het lekker door kunnen rijden (maar dan zit je weer met tourbussen).

@bigfloor: Afgaande op je verhaal van de fietswissel hebben wij op de Amtsweg en de Holperdolperstrasse een stukje samen gefietst. Ik reed in een zwart Castelli-shirt.

hans905 schreef:

Walter G schreef:
Vanmorgen (ook zaterdag 16 mei) een rondje door Stanley Park gedaan. Ik word zo blij van groen!

Ah, mijn vaste rondje als ik weer eens in Vancouver ben (eens in de 2 jaar gemiddeld) Hoewel ik dan meestal in het weekend mijn vrije tijd heb en het dan in Stanley Park dus erg druk kan zijn. Ik rijd liever op de wegen in het park dan op de Seawall in verband met het lekker door kunnen rijden (maar dan zit je weer met tourbussen).

Het was gisteren op beide erg druk. Ontzettend veel wielrenners op de weg in het park (het leek de Cauberg wel!), maar ook op de Seawall, waar ik als toerist reed, was het soms filerijden. Veel pannenkoeken op de Seawall, dat wel. Ontzettend mooi rondje!