TL@ schreef:Ik heb er tijdens de Marmotte in 2013 toch 2 tegen de grond zien liggen met een kapot voorwiel. Van de eerste ben ik niet 100% wat er eerst was, de val of het kapot wiel. Van de tweede wel, hij reed een kleine 100m voor mij en onder het remmen was de binnenband ontploft, ik viel bijna van mijn fiets van verschieten,zo'n lawaai.
Dan kan je nog zeggen dat hij er teveel druk op had gezet en dat ie daarom ontploft is. Ik zou het (met mijn bijna 90kg) toch nooit aandurven (met gewone remmen, met mijn schijfremmen wel
![Smile :-)](./images/smilies/icon_e_smile.gif)
)
Moest ik 65kg wegen misschien wel.
Het punt is niet zo zeer druk maar temperatuur. De toename van druk valt allerzins mee, maar het butyl wordt gewoon zachter bij hoge temperaturen. De maximum werk temperatuur voor butyl is zo'n 120 graden Celsius. Ook bij aluminium velgen kan dit gebeuren, het verschil is echter dat de warmtegeleiding van aluminium gewoon beter is.
Het vergelijk met profs gaat natuurlijk niet op, zij kunnen in wedstrijd situatie, over gesloten wegen op het scherpst van de snede dalen. Als amateurs zitten we wel eens vast achter een auto, moeten we meer snelheid uit de fiets halen omdat we niet kunnen zien wat er na een bocht komt. Dit draagt allemaal bij aan meer warmte ontwikkeling. Vraag blijft of carbon hiervoor geschikt is. De meningen verschillen hier duidelijk in, ook omdat er zoveel factoren meetellen:
- Gewicht berijder.
- Type afdaling; hoge snelheid/veel weinig bochten/wegdek.
- Kan er vrij gedaald worden.
- Capaciteiten van de fietser, wordt er slepend geremd of af en toe kort en hard.
- Type velg en (binnen)band.
Als voorbeeld heb ik zelf wel eens in Nijmegen de Van Randwijkweg afgedaald, waarbij er redelijk wat geremd moest worden. Hier waren mijn velgen warm. Daarentegen ben ik eind augustus La Plance des Belles Filles afgereden. Na onder tot een volledige stop te zijn gekomen waren mijn velgen niet eens warm, terwijl de snelheden hoger lagen maar er gewoon minder geremd hoefde te worden.