op z'n minst even snel als Voigt
Zoniet is hij gelost.in het geval dat je hier benoemt is een SRM nutteloos omdat je in deze situatie je vermogen aanpast aan je concurrent/medevluchter. Deels heb je gelijk. Maar is de werkelijke koerssituatie lichtjes anders: een sluwe renner zal in zo'n duo-ontsnapping proberen zijn eigen tempo op te leggen aan zijn medevluchter, en anderzijds zal de medevluchter niet graag alleen komen te zitten op verre afstand van de meet, bv. op La Redoute op 35km van het einde (hetzelfde geldt voor een vluchtersgroepje die nog 2 cols van de slotbeklimming verwijderd is).In de laatste 5 kilometer naar de meet in LBL duwde Vino vrij constant 400 à 450 watt (op het klimmetje naar Ans). Laat ik een veronderstelling maken. Stel dat Vino weet dat hij én explosiever is én de sterkere is in de sprint, maar dat zijn sprint afgebot zal worden als hij even tevoren een of meerdere aanvallen van Voigt moet counteren aan 600watt. Dan zou hij er bijvoorbeeld kunnen voor opteren om bij zo'n aanval meteen een tegenreactie (explosieve demarrage) te plaatsen en naar de meet te soleren; komt zo'n aanval er niet, dan rekent hij af in de sprint. Dat laatste is gebeurd: Vino duwde in de sprint nog 1050 watt en z'n hartslag steeg tot 183bpm.
Op bepaalde momenten weet je gewoon wat je kan aanrichten met wattage. Zo duwde ik onlangs op het einde van een ploegtraining -als testje- op een klimmetje een bepaald vermogen, waarvan ik gewoon wist dat niemand van de ploeg zou kunnen volgen (in watt/kg uitgedrukt); ik heb pas op het einde van de klim, na 2km, omgekeken en iedereen had idd mijn wielen moeten lossen. Ik denk niet dat ik die 2km zo mooi gelijkmatig had kunnen indelen zonder vermogensmeting: op hartslag of snelheid was ik misschien te hard eraan begonnen en mezelf tegengekomen onderweg.
Maar goed, in het algemeen, als je in koers met hartslagmeters of gewone fietscomputertjes rijdt, waarom dan niet met SRM? Die SRM is tegenwoordig nauwelijks zwaarder en biedt interessante analysemogelijkheden achteraf.Armstrong had steeds de gewoonte zijn eerste seizoenskoersen (Milaan-SanRemo, Parijs-Nice...) met SRM af te werken, om heel nauwkeurig te kunnen vastleggen waar er nog werk aan de winkel was. Gisteren reed Allan Davis naar de zege in de Tour Down Under, met een SRM'etje:
