coulthard
06 jan 2008 18:22
Inderdaad leuk om te lezen wat ongeveer 2 jaar geleden plaats vond.
Toen zat ik net 3 jaar op de fiets, inmiddels heb ik 2 jaar meer ervaring.
De discussie monde helaas uit in een wat persoonlijk gevecht, waarin 2 kemphanen (onnodig) hun gelijk probeerden te halen.
Ik ben nog steeds van mening dat de indoor test zijn nut heeft. Zeker doordat ik nu al 5 jaar bij dezelfde arts en centrum loop. Hierdoor kan ik mijn progressie goed meten. Daarin valt te concluderen dat mijn omslagpunt steeds constant blijft, heel iets daalt. Maar dat mijn maximum van 215 naar nu 210 gegaan is. Wellicht niet heel veel, maar toch wel volgens de verwachting.
OFF TOPIC, maar een terugblikkende verklaring:
Ik sprak destijds al over vermogens van 400 watt, dat was wellicht iets teveel van het goede, maar zeker niet uit de richting. Inmiddels kan ik wel met zekerheid vaststellen dat die waarde zo ongeveer zal kloppen, en waarschijnlijk nog iets hoger zal liggen. En dat is niet arrogantie, grootmoedigheid of om op te scheppen, maar een vaststelling. Of iemand het daarmee eens is of niet, intresseert mij weinig. Wellicht dat ik dit jaar kan gaan aantonen dat ik wel of dergelijke vermogens beschik d.m.v. praktijk voorbeelden.
2005 (dus voor de discussie met CASRAN) was voor mij een leerzaam en goed jaar voor iemand die zijn 3e seizoen als wielrenner meemaakte. Ik heb veel klassiekers gereden en veel in de aanval. Ik heb redelijk wat uitslagen gereden, maar niet op de gewenste wedstrijden, of wellicht niet genoeg.
In 2006 was ik slimmer, maar niet direct veel sterker, althans niet volgens mijn gevoel. Ik was toen al in de picture, maar wist de verwachte progressie niet door te zetten. De kleine koersen waren mijn ding. Klassiekers kwam ik te kort. Op het einde van het jaar pushte ik mezelf teveel en raakte bijna weer overtraind. Gelukkig had ik mijn ervaring van mijn eerste jaar meegenomen en op tijd gas terug genomen.
Vorig jaar was een verloren jaar en koerste ik alleen in September. Maar ik had meer kennis en ervaring. In een maand tijd reed ik in die paar wedstrijden 2x podium en 6x top 10 (incl. podium). Totaal onverwacht, maar wel verklaarbaar (kom ik zo op terug).
ON TOPIC:
Hoewel ik nog steeds geen veldtest heb afgelegd, is mijn mening dat het gewoon een test is als ieder ander. Ik ben er inmiddels achter dat het blindstaren op testen niet de manier is. Als je weet hoe je lichaam werkt, dan is de hartslagmeter de controle op jouw gevoel. Als die toch iets anders zegt kan je gaan nadenken waarom. Ga je nu blindelings die hartslagwaarden hanteren, dan je het naar mijn mening fout. Ook al is het gebasseerd op een veldtest.
Dankzij mijn HAC4+ ben ik eens stuk wijzer geworden en heb ik mijn lichaam tot in elk detail leren kennen. Uit de analyses van koersen kan ik heel goed halen wat mijn hartslag allemaal wel niet doet.
Wat ik even snel terug las is dat CASRAN zich hele tijd basseerde op het feit dat lab testen de prullenbak in kunnen, omdat niet alle personen met een omslagpunt van 180 dezelfde waarden op basis van % moeten hanteren. En daar heeft/had hij gelijk in. Iedereen is anders en zo moet je het benaderen. Maar je moet ergens beginnen.
Als je het omslagpunt weet ben je al een heel eind. Immers is een d1, of zelfs d2 training niet zo specifiek dat het op die paar hartslagen aankomt. Door gewoon veel te trainen, hierover na te gaan denken en nadien te bedenken of de hartslag die je hanteerde overeen kwam met het beoogde trainingsdoel, kan je de zones gaan aanpassen naar je eigen ervaring. Immers gaat het niet om de zone, maar wat je wilt bereiken door in een bepaalde zone te gaan trainen. Wat is het doel, en welke hartslagen ga ik daarvoor hanteren.
Sinds enkele jaren is de trainingsleer flink vooruit gegaan en ook nog eens toegankelijk geworden voor een breder publiek. Je moet er alleen wel naar op zoek gaan. Met name het afgelopen jaar ben ik een stuk wijzer geworden. Helaas vervallen veel mensen in oude methoden. Continue bij leren dat is de enige manier. Immers is niemand ooit uitgeleerd.
Ik weet nu heel goed hoe de VO2 getraind wordt. Wat het aerobe omslagpunt is. De maximale steady state (het omslagpunt noemen we dit). Hoe je kracht kunt winnen en dit omzetten in de fietsbeweging. Maar ik weet zeker nog niet alles. en juist daardoor kan ik steeds progressie blijven boeken.
Tuurlijk basseer ik een bult kennis op basis van eigen ervaring en zal niet iedereen baad hebben bij mijn aanpak. Maar de basis is hetzelfde. Wielrennen is een duursport, waarbij kracht op de intensieve momenten een grote rol speelt. Immers: vermogen = snelheid (van de pedalen) x kracht.
Niemand gaat mij tegen spreken als ik zeg dat de duurtraining de basis is van het wielrennen. Maar een koers of tourtocht wordt niet gereden in de duurzone. En eigenlijk is dat wel vreemd, tenzij je weet waarom.......
De juiste dingen trainen op de juiste momenten. Dat is mijn geheim.
Wielrennen is een duursport. In al zijn facetten, dus ook op langere termijn. Lab testen, veldtesten, theorie, weegt allemaal niet op tegen ervaring. Al had ik 5 jaar geleden alles geweten wat ik nu wist, had ik toen nog steeds geen koers uit gereden.
Het is een samenspel tussen theorie, ervaring en het kunnen luisteren naar eigen lichaam.
Dan even terug komend op wat ik eerder zei, de verklaring voor mijn resultaten van afgelopen jaar:
Wielrennen is niet alleen fysieke sport, daar ben ik afgelopen jaar wel achter gekomen. Ik heb dingen meegemaakt die ik niemand toe wens. Maar nu ben ik blij deze ervaringen te hebben gehad. Twee jaar geleden was ik nog in de waan prof. te kunnen worden. Die droom (nachtmerrie) heb ik inmiddels opgegeven. Ik heb simpelweg te weinig talent en ben te laat begonnen. Wellicht dat ik ooit in een continentale ploeg tereg kom, maar daar houdt het ook mee op. Je moet het doen met wat (door de lieve heer) is meegegeven. Daar het maximale uithalen moet je doel zijn. Kijk niet naar anderen, maar naar jezelf.
Ik heb me nu gerealiseerd dat er meer in het leven is dan fietsen, veel meer. Ik ben de kleinere dingen in het leven veel meer gaan waarderen. Wielrennen is nu een onderdeel van mij, maar niet mijn streven. Genieten, dat is het enige wat je kan doen. Veel mensen vergeten dat, en fietsen hunzelf voorbij.
Afzien is ook maar relatief. Zo is het ook op training en in een koers. Ik weet een heleboel van het wielrennen, maar zeker niet alles. Ik ben nu, in tegenstelling tot toen, veel beter alles te relativeren. Hoewel ik nog geen koers gereden heb dit jaar, weet ik dat ik nu al harder rijd dan ik ooit heb gedaan. en al kom ik bij de eerste wedstrijd zwaar ten val, ik weet voor mezelf al genoeg (en hoef dat aan niemand te bewijzen).
SAMENVATTING EN CONCLUSIES
Het is een lang verhaal geworden en waarchijnlijk niet echt interresant voor de meeste om te lezen. Wellicht was het meer een soort reflectie op mezelf, iets wat af en toe ook gebeuren moet.
Ik heb geprobeerd enkele zinnige dingen te zeggen over, dan toch on topic, het omslagpunt, en hoe deze te bepalen.
Geen lichaam is hetzelfde en dat geldt ook voor je hartslagzones. Luisteren naar je lichaam is het meest verstandige wat ik je qua fysiek kan meegeven.
Maar relatieveren en altijd jezelf blijven reflecteren is wellicht mijn meest belangrijke boodschap. Het gaat erom dat je naar je eigen prestaties en kunnen kijkt, wat de rest eromheen doet is voor het wielrennen niet interresant.
Trainen met je hoofd
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
