Fiets.nl

Jans schreef: ↑10 mar 2020 13:21 .......................................

Ach dat zullen sommigen ook van Mathieu van der Poel vinden.

Bij VdP is eerder de perceptie dat het een geweldig natuurtalent is en niet zoveel te maken heeft met trainingsvolume -of methodes.

Misschien heeft Brand wel gelijk, maar het klinkt niet erg 'neutraal' en objectief uit haar mond natuurlijk.

Vooral knullig dat ze zich tot een antwoord op die stelling heeft laten verleiden, want laat het maar aan de media over om daar een mooie kop boven te verzinnen.

Ze heeft inclusief nuances een valide punt. Maar nuances ‘verkopen’ nu eenmaal niet zo lekker dus die gaan snel overboord.

Het vrouwenwielrennen is natuurlijk nog lang niet op het niveau van de mannen. Ik gok dat de helft van het vrouwenpeleton nog geld bijlegt om te mogen koersen, i.p.v. dat ze er van kunnen leven. Op die manier wordt er ook wel met scheve ogen naar AvV gekeken die inmiddels wel een leuk salaris verdiend (haar populairiteit is -zelfs t.o.v. de mannen- ongekend als ik de Michelton Scott groupride op Zwift ook even als graadmeter neem). De stages van Annemiek in Spanje, Italie, Colombia en waar ze maar wil zijn niet voor iedereen weggelegd en heeft ze zoals ze zelf al aangeeft ook 'nodig' om zichzelf te motiveren.

Annemiek traint ook wel echt als een bezetene, maar dat doen alle mannen tegenwoordig ook. Ze heeft zich in een jaar of 6-7 vanuit het niets (pas op haar 25e begonnen met fietsen) opgetraint tot wereldtop. Enerzijds denk ik dat meerdere dames dat kunnen, anderzijds moet je als vrouw geld bijleggen om net zo te trainen en zich helemaal kapot te rijden en kan ik me voorstellen dat weinigen daar zin in hebben.

Haar grootste rivaal, Anna van der Breggen zit er anders in dan Annemiek. Anna wil niet continu op een berg zitten en dergelijke. Toch weet zij genoeg wedstrijden te winnen.

Ypuh, je schrijft het wel een beetje, maar Annemiek heeft de eerste jaren er bij moeten werken. Ze "verdiende" in het begin 100 euro per maand bij haar ploeg. Toen trainde ze ook voornamelijk in Nederland.
Alles wat ze bereikt heeft, is doordat ze er zelf altijd achteraan ging. En die zelfredzaamheid is ze niet kwijt geraakt.
Ze heeft voor zichzelf een leven gecreëerd waar ze heel gelukkig in lijkt. (Met zo af en toe een flinke dip)
Maar dat het voor jonge rensters niet meevalt is duidelijk. Er zijn te weinig klassen, maar ook dus te weinig dames die wedstrijden rijden.

EmPeHa schreef: ↑10 mar 2020 19:22 Haar grootste rivaal, Anna van der Breggen zit er anders in dan Annemiek. Anna wil niet continu op een berg zitten en dergelijke. Toch weet zij genoeg wedstrijden te winnen.

Dat is ook een beetje wat ik tussen neus en lippen probeer te zeggen. Volgens mij traint Annemiek zo hard omdat ze alle omstandigheden daarop ingericht heeft (vrijgezel, een gevarieerde trainingsomgeving, ploeg waar ze met de mannen op trainingskamp kan etc etc). Daarmee kon ze in 'slechts' 6-7 jaar de wereldtop bereiken.

In theorie kan iedereen dezelfde trainingsarbeid verrichten zonder ooit hun huis uit te gaan, maar dat is mentaal lastig vol te houden, helemaal als je er slechts €500 per maand voor krijgt.

Onder het motto 'Jij zit lekker in Colombia met je dikke salaris' denk ik dat ze wel de nodige jaloerse blikken krijgt, ook al heeft AvV door dezelfde zure appel moeten bijten als waar de meeste andere vrouwen nu ook voor staan.

En in de beginjaren van haar wielrenleven was ze de meesterknecht van Marianne Vos, die ook mede door Annemieks hulp aan haar mooie palmares is gekomen op de weg.
Na haar operatie aan de liesslagader is ze door haar arbeid gekomen waar ze nu is, dat ze daarvoor veel opofferingen heeft moeten doen, neemt ze voor lief.

“Lekker in Columbia zitten” kan overigens nog niet zo heel lang.

In het filmpje zag het er nu wel lekker uit.

Lekker is ook wel relatief denk ik. Hoorde laatst een podcast van ene Belg (volgens mij Benoot of Naesen) die zei: "Er zijn gewoon mensen die vrij nemen van hun werk en geld betalen om een week te fietsen op Mallorca of Tenerife".

Hij verklaarde ons nog net niet voor gek, maar het moge duidelijk zijn dat het vanuit zijn perspectief gewoon werk was.

ypuh schreef: ↑10 mar 2020 20:06
Hij verklaarde ons nog net niet voor gek, maar het moge duidelijk zijn dat het vanuit zijn perspectief gewoon werk was.

Nogal wiedes.., die mannen zijn al tich weken per jaar van huis voor koers, en dan pakken ze ook nog meerdere van dat soort trainingsstages erbij, wat part of the deal is om profrenner te zijn. Het is inderdaad werk.

Voor "ons" is zo'n weekje een extra vakantie met lekker veel buiten spelen. Anderen pakken een week wintersport, of een week in een landal bungelowpark, om even weg te zijn van het werk en de dagelijkse beslommeringen.

raven14 schreef: ↑10 mar 2020 16:45 Misschien heeft Brand wel gelijk, maar het klinkt niet erg 'neutraal' en objectief uit haar mond natuurlijk.

Klopt, maar dat is geen reden voor Brand om het niet uit te spreken (klaarblijkelijk).

Die enorme trainingsomvang is prima.., zij kan het aan, maar ze is ook pas laat begonnen met wielrennen (enige sportrelevante basis wat ze daarvoor gedaan heeft?). Wat vd Brand aanstipt, geldt natuurlijk vooral voor de jonge dames. Als je ergens tussen de 16 en pak m beet 22 bent, en je de ambitie hebt om de beste te worden, en het rolmodel is Annemiek van Vleuten. Dan is het wel een risico voor je gezondheid om haar methodiek te kopieren. Op een uitzondering nagelaten wellicht.
Dus de boodschap van Brand is meer dan terecht, op het gebied van voorbeeld/rolmodel naar de volgende generatie rensters toe.

Het stuk over niveau, en niveauverschil, en daarmee het imago van het algemene niveau van het damesrennen vind ik wat dunnetjes. Ja, Annemiek wint veel, maar lang niet alles. Wél vind ik dat de Nederlandse dames overall, heel erg veel winnen. Tegelijkertijd is het damesrennen gewoon nog een smalle sport (aan de top zeker). Er zijn veel landen/culturen, waar het dames sporten geen of weinig aandacht en ondersteuning krijgt. Dus minder participatie, en dus ook minder talenten die daadwerkelijk de sport oppakken. En degene die dat wel doen, zijn dan al snel eenlingen, of kleine groepjes. Waarbij het lastiger is om gezamelijk naar het mondiale niveau te klimmen. Het lukt wel bij de Italianen, Amerikanen, Australiers (?, baan)? Maar naar mijn gevoel is het bijvoorbeeld in Engeland en Duitsland alweer een stuk smaller.