Dag 10: Hagel, hoosbuien, wind, Guur!
Gisteravond, terug naar huis. Ik neem nu een langere route, 32km schoon aan de haak.
Ik vertrok in de regen, en na de eerste helft, was ik behoorlijk nat. Gadverdamme!
De overbroek van het hardlopen, dient prima voor extra warmte, dus dat is goed.
Echter, als het regent, is het een spons en koelt het je alleen maar enorm af, dus, niet meer aan doen met regen
Het bleef maar regenen en na de 2e helft voelde ik het water in mijn schoenen staan.
HUH! Hoe kan dat nou.
De overschoenen zitten over de schoenen, maar onder heb ik nog ventilatie gaten van de schoenen.
Het was zo nat op de weg, dat het daar flink naar binnen kwam zetten.
Morgen die overschoenen eens verder over de schoen heentrekken naar beneden. Kijken of dat helpt.
Zeiknat kwam ik aan. Echt alles was nat, 3 verwarmingen hingen vol met spullen om te drogen.
Mijn extra broek kon ik uitwringen.
Vanochtend, weer een betere routine in de ochtend.
Ik leg in principe ook alles klaar maar sommige dingen moeten toch nog uit de lader, doe ik soms in een ander vakje van mijn tas of moet ik van de verwarming trekken.
Maar het gaat steeds beter.
Dan, 7 uur sta ik buiten. We meten 2 graden Celsius.
Lekker! Regen en harde wind. Zoals ik nu al voor de zoveelste keer heb.
Ik voorzie de bike van het Garmin ecosysteem en ga op weg.
Ik neem weer de langere route, kom op bikkel! Fietsen met dat ding.
Op de gooimeerdijk staat een enorme WIND! Tegen! Ja, tuurlijk.
En dan gaat het hagelhozen, de weergoden gingen in utter retard modus.
De hagel sloeg in mijn gezicht dat het pijn deed.
En het was net, alsof iemand aan de rechter onderkant de wielen onder mijn fiets probeerde te trekken.
De fiets moest ik behoorlijk corrigeren om die rukwinden de baas te blijven.
Wat is die Gooimeerdijk dan ineens lang.
Vanochtend, de overschoenen goed over mijn schoenen heen gedaan, stukje voor die ventilatie gaten getrokken.
Dat heeft goed gewerkt, alles in de schoentjes bleef droog.
Overstukken over mijn benen gedaan, dat was prima.
Ik heb het hele stuk zo rustig mogelijk gefietst, dat heb ik mijzelf opgelegd.
Langs de A1 werd ik ingehaald door een mede wielrenner.
Laat dat zo Blurg! Houd je nu rustig.
Ok. Doen we.
En gedaan. Trots. Je kan het wel!
Doe je eigen ding, heel goed.
De regen is even verdwenen. Dat is prettig! We fietsen door.
In de Bijlmer begint het weer te plensen. Ik stel me voor hoe het is om straks lekker warm het kantoorgebouw in te stappen. Het duurt niet zo lang meer nu.
We fietsen verder, over de mooie fietspaden door de woon wijk.
Dat schiet best lekker op.
Je moet alleen oppassen voor de mensen die fully YOLO zomaar van een stoep ineens het fietspad oversteken, naar beneden kijken met een capuchon over je heen, VLAK voor je neus.
Geen zin meer in het leven. Ofzo.
Dan: aangekomen. Lekker!
Fitsje in de stalling en Doesen!
We zijn er weer. Koffie!