Het eerste deel van de lus was nog redelijk zacht glooiend, maar toch al genoeg off-road. Volgende dorp ... Dranouter, wereldberoemd te België vanwege zijn Folk festival. Via allerhande veldwegen dan even de Franse grens over, om er Bailleul even een vriendelijke "Bonjour" te zeggen. De wegen in het landelijke Nord - Pas-de-Calais liggen zowaar nog slechter dan in Vlaanderen. Zelfs met een MTB moet je laveren tussen de putten (of zijn het kraters?).
Nieuwkerke is het volgende tussenpunt, mer daaropvolgend Ploegsteert. In Nederland zal dit dorp waarschijnlijk geen belletje doen rinkelen, maar in België wordt dit dorp voor eeuwig en een dag gelinkt aan "VDB", ofte Franck Vandenbroucke. Hij mag dan wel geboren zijn in Moeskroen, hij woonde in zijn jeugd hier. Hij is er ook te grave gedragen.
Wij hebben het graf niet bezocht, maar hebben wel even een minuutje gepauzeerd in de buurt. Net voorbij Ploegsteert kom je voorbij een op het eerste zicht vreemd monument. Maar de uitleg spreekt voor zichzelf. Hier werd tijdens WO I de oorlog even gestaakt tijdens Kerstmis om er tegen elkaar te voetballen. https://en.wikipedia.org/wiki/Christmas_truce
Ook hier namen we even de tijd om alles te lezen/bekijken. Via Mesen en Wulvergem de weg verder gezet naar Neuv-Eglise (via een stukje Steenwerck wat gelegen is te Frankrijk). Te Frans-Vlaanderen vindt je veel verfranste Vlaamse namen voor dorpen en gemeentes. Hier wordt door de oude bevolking ook nog steeds een mondje Vlaams gesproken. Zij het met heel veel dialect erin verweven.
Intussen waren we al een tijdje aan de tweede lus begonnen. De lussen hebben elk een eigen gekleurde pijl. Die 2de route passeerde opnieuw Kemmel, en jawel, een tweede keer de Kemmelberg, zij het van een andere kant. Maar het is en blijft een nijdige puist (piekt tot 23%, en dat op kasseien). Vervolgens kwamen de andere beklimmingen uit Gent-Wevelgem aan de beurt : Rode berg, Zwarte berg, Monteberg, Vidaigneberg (op deze laatste worden druiven gekweekt, wat voor ons land behoorlijk uniek is).
Deze laatste 2 behoren al tot lus 3, wat ervoor zorgt dat dit de zwaarste lus is. Te Westouter wacht ons nog de Sulferberg en de Scherpenberg. Off-road iets zwaarder dan op de weg. Even verder ben ik jammer genoeg nogal onzacht in contact gekomen met moeder Aarde. Bij een afdaling die zeker niet steil was merkte ik een diep spoor niet op, omdat het verborgen zat tussen het hoge gras. En wegens niet rechtdoor sturen blokkeerde mijn fiets in dat spoor, en werd ik over mijn fiets gegooid. Recht met mijn smoel op de grond. Gelukkig in het gras. Ik hield er wel een snee aan over op mijn neus (van mijn bril) en een paar pijnlijke ribben. Gelukkig valt het allemaal nog mee.
Dikkebus was de laatste halte op de rit. Maar de laatste kilometers werden nog lastig gemaakt vanwege de wind die pal op kop stond. En uiteraard moet je daar net vals plat trotseren. Te Kemmel nog een 3de keer de Kemmelberg getrotseerd. Na de rit nog wat nagenoten op een plaatselijke terras. Het zinnetje deed verdomd deugd.
108,7km in iets meer dan 6 uur biken.
Zaterdag staat de volgende MTB marathon op de agenda. Op naar Ronse voor hopelijk 125km fietsplezier (en ±2000 hoogtemeters).
https://www.strava.com/activities/579022781
