245 km!? Wow Helen, hele prestatie.
Niet vandaag maar eigenlijk eergisteren gefietst. Ik zou vrienden gaan bezoeken in Diest (België) en had geen eens zin om uit te zoeken hoe de bussen rijden. Ik zou wel gaan fietsen. Vanaf Breda, want anders werd het wel een heel belachelijk eind en ik wilde ook nog een beetje aanspreekbaar zijn s'avonds in de kroeg.
Stoer plan. Dat je maanden geleden bedenkt. Dan visualiseer je namelijk een zonnige rit door een zomers Vlaams landschap...
Het is wel gelukt...ik kwam aan...zonder valpartijen en lekke banden. Ook heb ik genoten van de mooie rit door weer een prachtig landschap waar ik nog niet had gefietst. Maar een aantal dingen had ik niet helemaal goed ingeschat:
1. Het weer. Constante tegenwind en een aantal fikse plensbuien onderweg maakten het wel erg onaangenaam koud. Mét overschoenen en windstopper...eind mei dus.
2. Ik heb geen Garmin of anderszins GPS, dus ik had de route thuis opgezocht met een routeplanner, alle plaatsen waar ik doorheen moest komen opgeschreven. Fietsknooppunten genoteerd etc. Maar dan rijdt je bij Breda al de verkeerde kant de stad uit, want de plaats die je wilt wordt niet aangegeven. En dan vervolgens bij Turnhout nog eens. Zodoende werd een rit die 82.5 km had horen te zijn toch nog 124. Vooral dat gezoek en gepuzzel vond ik heel erg vermoeiend.
Gelukkig kwam ik bij Turnhout een paar wielrenners tegen, die hebben me een kilometer of 10 de goeie kant op geholpen. Rijdt je ineens bij een paar van die stoere Vlaamse renners in het wiel...
erg leuk, heel aardige kerels ook. "Kunt ge een stukske fietsen dan brengen we u wel terug op de goede weg?":)
3. Ik ging een paar dagen logeren, dus moest spullen mee. Fietsen met een zware rugzak is niet heel erg fijn. Na 90 kilometer voelde mijn linkerschouder alsof ie uit de kom lag en moest ik regelmatig even stoppen om los te schudden.
4. En dan heb je 115 km gefietst, Diest kwam in zicht. En bleek het achter een berg te liggen!
Was al compleet kapot kréég ik me nog een beklimming voor mijn kiezen...Het naar beneden zoeven het stadcentrum in is dan wel weer grappig.
Het was niet de langste tocht die ik tot nog toe heb gemaakt maar door alle randverschijnselen absoluut de zwaarste. Deste lekkerder was het comfortabele hotel (in een kloosterkasteel), de Vlaamse biertjes en de warme douche.
Ik snap dat het vergeleken met sommige ritten en vakanties die jullie maken niet zo veel voorstelt en Diest ligt nou ook weer niet op de Mont Ventoux, maar ik vond het een enorm avontuur en een hele belevenis. Smaakt naar meer.