Vanmiddag met Louise samen mee gedaan aan een dameswedstrijd in de funklasse (officieel dan), namelijk de Ronde van Katendrecht. Dat leek mij wel grappig om eens te proberen en tot mijn verbazing wilde Louise nog mee ook. De verwachting was dat we er toch bij de eerste bocht af zouden liggen en dat we dan elkaar zouden helpen en aan het eind tegen elkaar sprinten om niet de allerlaatste te zijn.
Officieel was er een A en een B categorie maar er waren voornamelijk ploegen van vrouwenwielrennen, meiden die trainen voor wedstrijden en zo'n 20-25 jaar jonger zijn dan wij. Beetje jammer. Bij de mannen waren veel meer funklasse deelnemers, daar hadden we nog best aan mee kunnen doen, maar helaas mag dat niet omdat we een meisje zijn.
Dan maar het beste er van maken. Het begon er al mee dat we al aan de start stonden en nog geen flauw idee hadden hoe lang of hoeveel rondes we nou moesten fietsen. Gelukkig werd het ruimschoots op tijd om geroepen, namelijk toen we al langs kwamen scheuren, maar goed de knullige organisatie was ergens ook wel grappig en een beetje behorende bij de sfeer. 11 rondjes voor de A dames en 9 voor B.
De dames van de wedstrijdploeg uit Den Helder begonnen te morren dat ze voor zo'n pokkestukje helemaal uit Den Helder waren gekomen. Ik had ook liever gehad dat ze in Den Helder waren gebleven want dan was het tenminste een funklasse wedstrijd geweest.
We hielden het pelotonnetje in eerste instantie nog best even bij maar Louise opende met een schakelprobleem, de ketting deed moeilijk en wilde niet op of van het grote blad. Of zoiets, ze heeft het wel verteld maar ik weet het niet meer precies.
Ik zag voor mij het pelotonnetje een beetje door de eerste scherpe bocht schutteren en achter me Louise, aangezien we beloofd hadden bij elkaar te blijven hield ik dus wat in. We wilden proberen aan te haken als ze weer langs kwamen maar dat duurde nog best lang, ik vroeg me af of ze nog wel op het parcours zaten, inmiddels zag ik wel een hoop wandelaars en ander volk over het parcours dwalen...
Er zaten een paar echt heel gemene bochtjes in en ik zal eerlijk zijn, wij zijn beiden geen helden in het nemen van scherpe bochtjes, hoewel we later wel harder gingen maar toen was het natuurlijk al te laat. We hebben nog wel een andere dame opgeveegd en ingehaald, dus laatste en één na laatste waren we igg niet!
Ondertussen is het wel grappig al dat publiek, sommige mensen gaan zelfs aanwijzingen toeschreeuwen, een vrouw langs de kant riep dat we samen moesten werken! Ja! Dat wisten we al.
Zo'n 8 a 9 rondes verder (Louise en ik zijn het daar niet helemaal over eens) dus de laatste ronde leek mij na de bocht dan maar flink sprinten. Louise zat niet helemaal op te letten terwijl ik begon te stampen, ik keek nog om waar ze bleef maar ik zag een gapend gat, best wel kicken als je dan je naam hoort omroepen als je over de finish rijdt. Geen idee wat ze nou zeiden overigens.
Met zo'n spelersveld zijn wij natuurlijk kansloos, hopelijk worden er nog eens van dit soort dingen georganiseerd en dan écht voor funklasse fietsers.
Maar het was wel heel erg leuk. Het lijkt mij nog leuker als je ook nog iets van een peloton ziet maar voor een eerste keer vind ik het niet eens slecht;
we waren de oudsten
we hebben hem uitgereden
we zijn maar 1 keer gedubbeld en;
we waren niet eens de allerlaatsten.
Plus we hadden onze privé sportfotograaf/soigneur bij ons in de vorm van Henk, de man van Louise die eerde op de dag zelf ook in de achterste regionen van de heren funklasse was geëindigd.
(er komen dus misschien nog wat leuke actiefoto's)
