Leuk geschreven!
Hardlopen
-
martinobongo2
- Forum-lid
- Berichten: 220
- Lid geworden op: 02 jan 2014 22:13
-
MarkVeenstra
- Forum-lid HC
- Berichten: 6272
- Lid geworden op: 13 jun 2013 15:05
- Locatie: Delft
MarkVeenstra
11 feb 2025 17:10
Kwam een schaatsmaat van me mee - uit een podcast waar hij te gast is geweest.
En kan me herinneren dat hij er eerder in een interview in een krant ook al iets over gezegd had, maar niet met zoveel woorden.
WIND allrounder custom build 2015
Canyon Ultimate AL 2013
Canyon Ultimate AL 2013
havana
11 feb 2025 18:32
Hij zat bij Tuitert in de podcast, daar zei hij inderdaad zoiets. Ook tijdens zijn voorbereiding liep hij regelmatig tegen blessures aan. Daarom was hij tijdens de Spelen ook minder dan een paar maanden daarvoor. Hij had dus nog harder gekund, in theorie.
Hoe is je marathon bevallen @havana?
Ik heb zaterdag ook mijn eerste gelopen, in Zeeuws-Vlaanderen. Paar jaar achter elkaar flink getraind voor een paar top 10 plaatsen in de sportklasse, ik was er even klaar mee en zag een winter Zwift niet meer zitten. Vanaf november gaan trainen voor de marathon, paar keer tegen een blessure aan gezeten in heupen en knieën maar door op tijd gas terug te nemen, goed te rekken en regelmatig core-oefeningen gelukkig door kunnen blijven trainen. Ik heb de Runna app gebruikt, de trainingen ietsje naar beneden aangepast omdat er wel heel veel interval-werk in zat. Gemiddeld vier keer in de week gelopen.
Ik kreeg er steeds meer lol in en heb de fiets de hele winter niet gemist, af en toe kwam ik tijdens het hardlopen wielrenners tegen in volledige winter-oufit en ik kon alleen maar denken: gelukkig hoef ik dat deze winter niet te doen.
Afgelopen zaterdag dus marathon Zeeuws-Vlaanderen, een natuurmarathon met 1/3 onverhard, nou dat onverharde heb ik gevoeld! Het doel was 3 uur 20 minuten en op basis van de trainingen zat dat er zeker in. Op dit tempo (4.44/km) ook gestart, het voelde prima en zeker niet te snel, maar de hartslag lag vanaf de start veel hoger dan in de trainingen, rond de 175 in plaats van de gewenste 165. Eerste 35 kilometer was tegenwind en het was erg warm, dat gecombineerd met de spanning verklaarde de hartslag wel, maar ik vond het toch spannend hoe dat ging uitwerken. Tot 30 kilometer ging het ondanks die hoge hartslag super goed, Maurten gelletjes gleden naar binnen (70 gr per uur) en ik zat zelfs aan versnellen te denken. Rond 31 kilometer kwam er een heel lang stuk met mul zand en toen bleken mijn bovenbenen bij het ploeteren door het zand ineens in stenen te veranderen en ging mijn hartslag boven mijn omslagpunt. Tempo noodgedwongen iets laten zakken en die eerste strook mul zand doorstaan, maar het idee van versnellen was redelijk naar de achtergrond gezakt zullen we maar zeggen. De wind viel weg doordat we in het bos liepen en er bleef nog meer mul zand komen, de hartslag zakte niet meer onder het omslagpunt en toen ik kippenvel kreeg toch maar even gaan wandelen om de hartslag iets naar beneden te krijgen. Ik had weinig zin om met oververhitting in elkaar te storten op een bospad. Mijn maag ging wat rommelen vanaf dat moment maar de gelletjes bleven binnen. Op zich heb ik mezelf redelijk kunnen herpakken, maar als je eenmaal een stukje hebt gewandeld zegt je brein dus kennelijk: "Dat wandelen was wel lekker, doe nog maar een keer". Geluisterd naar mijn brein, paar keer een stukje gewandeld, hartslag zakte op die momenten gelukkig weer maar het echte tempo was er wel uit. Nog even de stadswallen van finishplaats Hulst op, dat voelde steiler dan drie keer de Keutenberg bij elkaar en niet veel later genietend de laatste meters afgelegd, eindtijd 3.31.10. Verval in de tweede helft van ongeveer 12 minuten, valt me nog mee gezien dat wandelen en de stroken mul zand.
Tijdens de laatste vijf kilometer dacht ik: dit nooit meer. Inmiddels weet ik zeker dat ik hem volgend jaar weer ga doen. Mijn fiets gaat voorlopig gebruikt worden om af en toe een uurtje los te trappen, ik blijf hardlopen.
Ik heb zaterdag ook mijn eerste gelopen, in Zeeuws-Vlaanderen. Paar jaar achter elkaar flink getraind voor een paar top 10 plaatsen in de sportklasse, ik was er even klaar mee en zag een winter Zwift niet meer zitten. Vanaf november gaan trainen voor de marathon, paar keer tegen een blessure aan gezeten in heupen en knieën maar door op tijd gas terug te nemen, goed te rekken en regelmatig core-oefeningen gelukkig door kunnen blijven trainen. Ik heb de Runna app gebruikt, de trainingen ietsje naar beneden aangepast omdat er wel heel veel interval-werk in zat. Gemiddeld vier keer in de week gelopen.
Ik kreeg er steeds meer lol in en heb de fiets de hele winter niet gemist, af en toe kwam ik tijdens het hardlopen wielrenners tegen in volledige winter-oufit en ik kon alleen maar denken: gelukkig hoef ik dat deze winter niet te doen.
Afgelopen zaterdag dus marathon Zeeuws-Vlaanderen, een natuurmarathon met 1/3 onverhard, nou dat onverharde heb ik gevoeld! Het doel was 3 uur 20 minuten en op basis van de trainingen zat dat er zeker in. Op dit tempo (4.44/km) ook gestart, het voelde prima en zeker niet te snel, maar de hartslag lag vanaf de start veel hoger dan in de trainingen, rond de 175 in plaats van de gewenste 165. Eerste 35 kilometer was tegenwind en het was erg warm, dat gecombineerd met de spanning verklaarde de hartslag wel, maar ik vond het toch spannend hoe dat ging uitwerken. Tot 30 kilometer ging het ondanks die hoge hartslag super goed, Maurten gelletjes gleden naar binnen (70 gr per uur) en ik zat zelfs aan versnellen te denken. Rond 31 kilometer kwam er een heel lang stuk met mul zand en toen bleken mijn bovenbenen bij het ploeteren door het zand ineens in stenen te veranderen en ging mijn hartslag boven mijn omslagpunt. Tempo noodgedwongen iets laten zakken en die eerste strook mul zand doorstaan, maar het idee van versnellen was redelijk naar de achtergrond gezakt zullen we maar zeggen. De wind viel weg doordat we in het bos liepen en er bleef nog meer mul zand komen, de hartslag zakte niet meer onder het omslagpunt en toen ik kippenvel kreeg toch maar even gaan wandelen om de hartslag iets naar beneden te krijgen. Ik had weinig zin om met oververhitting in elkaar te storten op een bospad. Mijn maag ging wat rommelen vanaf dat moment maar de gelletjes bleven binnen. Op zich heb ik mezelf redelijk kunnen herpakken, maar als je eenmaal een stukje hebt gewandeld zegt je brein dus kennelijk: "Dat wandelen was wel lekker, doe nog maar een keer". Geluisterd naar mijn brein, paar keer een stukje gewandeld, hartslag zakte op die momenten gelukkig weer maar het echte tempo was er wel uit. Nog even de stadswallen van finishplaats Hulst op, dat voelde steiler dan drie keer de Keutenberg bij elkaar en niet veel later genietend de laatste meters afgelegd, eindtijd 3.31.10. Verval in de tweede helft van ongeveer 12 minuten, valt me nog mee gezien dat wandelen en de stroken mul zand.
Tijdens de laatste vijf kilometer dacht ik: dit nooit meer. Inmiddels weet ik zeker dat ik hem volgend jaar weer ga doen. Mijn fiets gaat voorlopig gebruikt worden om af en toe een uurtje los te trappen, ik blijf hardlopen.
havana
14 apr 2025 12:01
Chapeau voor je prestatie. Hele mooi tijd gezien het parcours zeker!
Zelf heb ik ook gefinisht! Doel was 3:30 maar zag al in de eerste kilometers dat mijn hartslag maar liefst 15 tot wel 20 slagen hoger lag dan
normaal. Ik had achteraf toen mn plan gewoon al moeten bijstellen, maar ja…
Toch eigenwijs 5:00 aangehouden wat redelijk lukte tot half marathon. Inhalen van mensen was af en toe wel heel lastig vanuit wave 4. Dat heeft wel de nodige energie gekost.
Daara moest ik temporiseren en vanaf 30 km werd het echt zwaar. Schade beperken. Op 38 km kwam i er enigszins doorheen.
3:45 gefinisht op mijn eerste marathon. Wat een sfeer, wat een publiek echt fantastisch. Over de tijd ben ik een klein beetje teleurgesteld, maar ook met een betere pacingstrategie was sneller gisteren gewoon niet mogelijk.
Mijn vrouw (toeschouwer en arts) heeft overigens nog iemand moeten reanimeren op km 40, heel bizar!! De man heeft het wel gehaald. Zij was dus mijn held van de dag!
Viel me sowieso op dat in de laatste kilometers iedereen paar honderd meter wel iemand tegen de boarding zat…
Het was het laatste puzzelstukje van het experiment "anders de winter doorkomen". Dat experiment is me heel erg goed bevallen was al geslaagd vóór de marathon. Geen meter indoor gefietst en bijna altijd buiten kunnen sporten. Wat mij betreft heel geslaagd. Denk dat ik het komende winter weer zo aanpak, maar dan met de ½ marathon (bijv. Lenteloop Amstelveen) als doel.
Zelf heb ik ook gefinisht! Doel was 3:30 maar zag al in de eerste kilometers dat mijn hartslag maar liefst 15 tot wel 20 slagen hoger lag dan
normaal. Ik had achteraf toen mn plan gewoon al moeten bijstellen, maar ja…
Toch eigenwijs 5:00 aangehouden wat redelijk lukte tot half marathon. Inhalen van mensen was af en toe wel heel lastig vanuit wave 4. Dat heeft wel de nodige energie gekost.
Daara moest ik temporiseren en vanaf 30 km werd het echt zwaar. Schade beperken. Op 38 km kwam i er enigszins doorheen.
3:45 gefinisht op mijn eerste marathon. Wat een sfeer, wat een publiek echt fantastisch. Over de tijd ben ik een klein beetje teleurgesteld, maar ook met een betere pacingstrategie was sneller gisteren gewoon niet mogelijk.
Mijn vrouw (toeschouwer en arts) heeft overigens nog iemand moeten reanimeren op km 40, heel bizar!! De man heeft het wel gehaald. Zij was dus mijn held van de dag!
Viel me sowieso op dat in de laatste kilometers iedereen paar honderd meter wel iemand tegen de boarding zat…
Het was het laatste puzzelstukje van het experiment "anders de winter doorkomen". Dat experiment is me heel erg goed bevallen was al geslaagd vóór de marathon. Geen meter indoor gefietst en bijna altijd buiten kunnen sporten. Wat mij betreft heel geslaagd. Denk dat ik het komende winter weer zo aanpak, maar dan met de ½ marathon (bijv. Lenteloop Amstelveen) als doel.
Die teleurstelling over de tijd kan ik met je mee voelen, maar als je dan ziet hoe sommige mensen over de streep komen en zeker als je hoort over reanimaties....
Dus: goed gedaan en heel gebleven!
Ik heb in de voorbereiding ook vaak gedacht dat een halve marathon makkelijker is qua voorbereiding en gedoe met taperen en voeding etc, maar het geeft toch wel meer een kick om te kunnen zeggen dat ik een hele heb uitgelopen. Ben er van overtuigd dat ik op asfalt en tien graden koeler 3:15-3:20 zou hebben gelopen op mijn eerste met een voorbereiding van krap zes maanden, dus stiekem zit er ergens in mijn hoofd een sub 3...
Maf eigenlijk, want ik kan nu niet normaal de trap op en af.
Dus: goed gedaan en heel gebleven!
Ik heb in de voorbereiding ook vaak gedacht dat een halve marathon makkelijker is qua voorbereiding en gedoe met taperen en voeding etc, maar het geeft toch wel meer een kick om te kunnen zeggen dat ik een hele heb uitgelopen. Ben er van overtuigd dat ik op asfalt en tien graden koeler 3:15-3:20 zou hebben gelopen op mijn eerste met een voorbereiding van krap zes maanden, dus stiekem zit er ergens in mijn hoofd een sub 3...
Maf eigenlijk, want ik kan nu niet normaal de trap op en af.
Allebei gefeliciteerd met de prestaties. Je eerste is altijd lastig, je weet niet wat je moet verwachten. Inderdaad, als je in het begin al qua hartslag te hoog zit, moet je tempo aanpassen. Maar dat is wel lastig. De beste marathon die ik liep was in Rotterdam toen het plots warm was en veel wind. Gas teruggenomen en daarna door een soort van slagveld naar de finish gelopen. De laatste 12km gesneuvelden inhalen, daar ging ik goed op. Was zeker geen PR, maar was wel goed opgebouwd bleek achteraf.
Marathons lopen is denk wel een leerproces en voor les 1 ben je in ieder geval geslaagd.
Marathons lopen is denk wel een leerproces en voor les 1 ben je in ieder geval geslaagd.
Time flies like an arrow; fruit flies like a banana.
raven14
14 apr 2025 13:06
Chapeau iedereen!
Mijn zoon heeft ook zijn eerste (misschien enige) marathon gelopen gisteren, in Leuven. Getraind vanaf een paar maanden op voorhand, maar gaandeweg vond hij er maar weinig plezier in (niet zozeer in het lopen op zich maar wel in de specieke trainingen die 'moesten'). Toch doorgezet en gestart gisteren.
Hij lag tot km35 op schema voor 2h58, maar toen kwam de man met de hamer langs en liet hij het lopen. Binnengehobbeld in 3h09, op een vrij zwaar parcours.
Bij mij liep het ook ongeveer zo in de helft van de 10 marathons die ik gelopen heb - en slechts 1x kon ik een negative split (van een paar seconden) lopen. Het is echt niet gemakkelijk en ik heb de marathon voor mijn gevoel eigenlijk nooit 'beheerst'.
Mijn zoon heeft ook zijn eerste (misschien enige) marathon gelopen gisteren, in Leuven. Getraind vanaf een paar maanden op voorhand, maar gaandeweg vond hij er maar weinig plezier in (niet zozeer in het lopen op zich maar wel in de specieke trainingen die 'moesten'). Toch doorgezet en gestart gisteren.
Hij lag tot km35 op schema voor 2h58, maar toen kwam de man met de hamer langs en liet hij het lopen. Binnengehobbeld in 3h09, op een vrij zwaar parcours.
Bij mij liep het ook ongeveer zo in de helft van de 10 marathons die ik gelopen heb - en slechts 1x kon ik een negative split (van een paar seconden) lopen. Het is echt niet gemakkelijk en ik heb de marathon voor mijn gevoel eigenlijk nooit 'beheerst'.
Heel herkenbaar allemaal... Gisteren heb ik voor de 4e keer in Rotterdam gelopen en mijn 5e marathon in totaal. Finishtijd was 2.48.02, maar mijn eerste keer was ook 3.16 dus er is veel ruimte voor verbetering ten opzichte van een eerste keer. Deze winter wat meer op de fiets getraind (zowel binnen als buiten) naast het hardlopen, om het duurvermogen verder te verbeteren, zonder de schokbelasting behorende bij het hardlopen, waardoor ik ook wat meer trainingsuren kon maken. Maar fietsen is absoluut geen vervanging en hetzelfde is andersom het geval.
Ook op het gebied van voeding heb ik veel aan het fietsen gehad. Ik merk dat bij leden van mijn hardloopgroep dit nogal eens onderschat wordt.
De sfeer in Rotterdam is waanzinnig en het is ook vrij normaal dat de hartslag wat hoger is als je zo'n evenement de eerste keer doet. Er is toch veel onrust op het parcours en een grote groep die het toch wat onderschat.
Geweldig om te lezen dat iemand zo adequaat heeft kunnen handelen en reanimatie heeft toegepast.
Ook op het gebied van voeding heb ik veel aan het fietsen gehad. Ik merk dat bij leden van mijn hardloopgroep dit nogal eens onderschat wordt.
De sfeer in Rotterdam is waanzinnig en het is ook vrij normaal dat de hartslag wat hoger is als je zo'n evenement de eerste keer doet. Er is toch veel onrust op het parcours en een grote groep die het toch wat onderschat.
Geweldig om te lezen dat iemand zo adequaat heeft kunnen handelen en reanimatie heeft toegepast.