Hoe hard rijdt de gemiddelde toerrijder?

[cubemeister]

@ biker-sander. Doen ze in Dalen iets in het water? ene K.Kroon heeft daar misschien ook baat bij gehad

[pipootje]

Ze stellen daar waarschijnlijk hun wieldiameter iets anders in op de fietscomputer
en er is daar nooit wind en als er wel wind is hebben ze hem mee

[janom]

LOL
feit is wel als iemand in zijn eentje 33 p/u haalt over 170 km bij gewoon hollands weer ( meer wind tegen dan mee) hij wat mij betreft een heeeeeeeeeeeeeel goede toerrijder is!
Die zou gemakkelijk moeten kunnen meerijden met de betere profs van NL op duurtraining.

[idske]

waarschijnlijk idd verkeerd afgesteld computertje

[zoefff_enweg__]

LOL

Die zou gemakkelijk moeten kunnen meerijden met de betere profs van NL op duurtraining.

nee, die rijdt 37 gemiddeld over 2OO km

[pipootje]

LOL

Die zou gemakkelijk moeten kunnen meerijden met de betere profs van NL op duurtraining.

nee, die rijdt 37 gemiddeld over 2OO km

Is dat echt zo ? en zo ja, is dat dan solo of in een groepje ?

Ik zou het wel leuk vinden om te weten wat ze nou echt doen qua gemidd. snelheid op zo'n trainingsrit. Met 37 gemidd. en die afstand moet je urenlang boven de 40 rijden denk ik zo en je zult toch ook de helft van het parcours tegenwind hebben.

[edwin01]

Een wielrenner denkt tijdens de duurtraining niet in km/u maar in uren in het zadel...
Ik heb een keer een stukje gelezen over Erik Dekker waarin hij schatte dat hij zo'n 30 per uur reed tijdens duurtrainingen.

[biker-sander]

Wielomtrek 2100...

[de zwarten]

Wat is slim en wat vind je leuk?

Als ik van A naar B moet, en die liggen 150km uit elkaar, rij ik ook liever 30 dan 25. Dat scheelt me een uur fietsen.

Als ik hersteltraining doe, rij ik liever 24 dan 25.

Als ik alleen rij, tegen de wind, en ik wil hard, haal ik niet meer dan 35.

Als ik in groep rij en het mag wat harder, haal ik wind tegen gemakkelijk 35, wind mee gemakkelijk 45.

Als ik lekker wil toeren, is het laatste waar ik aan denk de snelheid.

Als ik een wedstrijd rijd, is het allerlaatste waar ik aan denk de snelheid.

Wie het leuk vind om met een hoog gemiddelde zoveel mogelijk kilometers af te leggen, mag dat leuk vinden, maar het is uiteindelijk voor niets goed.

Ben je een wedstrijdrijder, dan is het niet efficiënt.
Ben je een toerder, dan rijd je veel te efficiënt om er nog van te genieten en is het eigenlijk niet meer toeren.
Ben je iemand die kickt op snelheid, dan heb je meer aan intervaltraining of rijden in de bergen.
Ben je een toerder met wedstrijdambities, dan zat je hier niet op te scheppen over je gemiddelde, maar was je allang aan het opscheppen over je wedstrijdresultaten.
Wil je gewoon domweg je energie kwijt of de roes van de endorphine, ga dan in de tuin werken of pak een endorphinepil.

[jorisb]

Als ik me goed herinner zat Michael Boogerd voor de AGR met Mart Smeets aan tafel en een van de andere gasten vertelde dat hij nog wel wat trainde en dan gemiddeldes reed van 37 a 38 km/u op 3 uur training. Daar zat Boogerd wel even van te kijken:" pfff dat halen veel profs nog niet eens tijdens een training"

[kaj1500]

Het volgende past wel mooi in dit draadje.
Copy/paste van wielertoerist.nl:

Hylarische column van Mathieu Heijboer Pijnlijk raak zo af en toe.

De toerfietser vs. de wedstrijdfietser; slechts één overeenkomst

Hoewel het nu weer meer dan een week geleden is dat ik op de fiets heb gezeten, zijn de pijnlijke bultjes op het zitvlak nu pas echt verdwenen. Dat komt omdat ik voor de operatie nog zoveel mogelijk getraind heb om straks bij mijn ‘reprise’ zo min mogelijk achterstand te hebben. Door het mooie weer vorige week was het geen opgave om de lange duurtrainingen af te haspelen. Alleen soms was het wel wat alleen, omdat de meeste collega’s gewoon aan het koersen waren. Maar met de komst van het mooie weer lost dit probleem zich vanzelf op. Want zodra in het voorjaar de zon gaat schijnen wordt de fiets van de toerfietser alias wielertoerist van stal gehaald. Met de fiets heb ik ook meteen de enige overeenkomst tussen de wedstrijdfietser en de toerfietser genoemd. Verder zijn er louter verschillen. Dat merkte ik vorige week ook, want toerfietsers zijn vaak gezellige mensen die zonder scrupules naast je komen fietsen om een praatje te maken. Dus tijdens de eenzame trainingen had ik toch dagelijks onverwacht gezelschap.

Allereerst is er de klederdracht. Waar de wedstrijdfietser pas bij tropische temperaturen overweegt om de beenstukken uit te doen (ik ken uitzonderingen, maar ik zal ze ter bescherming niet noemen), kiest de toerfietser steevast voor de korte broek en de korte mouwen. Logisch, zou je zeggen, want meestal beginnen toerfietsers pas te fietsen als de zon gaat schijnen en hebben ze in de winter alleen maar ‘gespind’. Echter, de serieuze toerfietser onderscheidt zich van de wedstrijdfietser door dikwijls op de fiets te springen zodra het ’s ochtends licht wordt. Ook hier zijn er natuurlijk uitzonderingen. Ik weet dat Roger de Vlaeminck naast zijn klassiekerperiodieke onthouding van seks en zijn taartjesdieet ook wel eens ging dauwtrappen, omdat hij meende dat de opoffering van het vroege opstaan hem uiteindelijk winst zou opleveren in de koersen. Maar de koude in de vroege uurtjes is voor de toerfietser duidelijk geen reden om iets warms aan te trekken. En ik heb geen idee waarom dat is.

Ten tweede hebben de wielertoeristen zo’n ander jargon dat het een wonder is dat zij dezelfde hobby als ik beoefenen. Hierbij enkele voorbeelden van vragen of opmerkingen van cyclosportievelingen waar ik tijdens een training op kan reageren: ‘Wat is nu een beetje jouw kruissnelheid?’, ‘Hoeveel bar stop jij in je wielen?’, ‘Hoe lang oefen jij nou op een dag?’, ‘Waar heb jij dat wielrenshirt gekocht?’, enzovoorts. Daarnaast heeft de toerder het altijd over trappers of (minstens even erg) pendalen.

Naast het verschil in taalgebruik zie ik bij de toerfietser ook altijd een obsessieve fixatie op de gemiddelde snelheid. Prestaties op welk parcours ook (of het nu de toerversie van de AGR is of slechts een rondje door de polder) worden afgemeten aan het gemiddelde. Tijdens een training vorige week nam het ongeloof in de ogen van mijn tijdelijke fietsvriend echt angstaanjagende vormen aan, nadat ik hem vertelde dat mijn gemiddelde trainingssnelheid ergens rond de 33km/u ligt. Aanvankelijk vreesde ik dat hij dat gemiddelde absurd laag vond voor een prof maar uiteindelijk bleek dat hij vooral verbaasd was dat ik niet mijn precieze gemiddelde (d.w.z. met cijfer achter de komma) kon noemen. Deze toerder was verder nog wel uitzonderlijk goed geïnformeerd want hij begreep zonder te vragen dat ik dat fietsen beroepsmatig deed. Meestal is de reactie, nadat ik heb uitgelegd dat ik prof ben: “Oh, dus je rijdt bij Rabobank?” Dan antwoord ik ontkennend en leg uit dat ik bij het Franse Cofidis rij. Dit doet negen van de tien keer geen belletje rinkelen en dan wijs ik ter verduidelijking op mijn shirt, mouwen, broek of beenstukken en dan hoor ik: “Nooit van gehoord”.

Wat me ook altijd opvalt is dat de toerder altijd vrolijk is. Altijd goed gemutst de weg op en nooit heb ik de indruk dat hij of zij ’s ochtends met tegenzin vertrokken is. Dit verbaast mij dan weer, maar het verschil zit ‘m waarschijnlijk in het feit dat een wielertoerist nooit móet fietsen. Het is in ieder geval erg aanstekelijk want ondanks de bovengenoemde verschillen zijn de rijdende ontmoetingen met collega-fietsers altijd zeer gezellig. Bij een kleine groep toerfietsers verdwijnt dit goede humeur echter als sneeuw voor de zon, wanneer er iemand in het verkeer in de weg rijdt. Deze kleine groep toerfietsers wordt gekenmerkt door een groot gebrek aan stuurmanskunst en zo mogelijk nog groter gebrek aan realiteitszin. Meestal hebben ze koersambities die ze nooit hebben waargemaakt en nooit zullen waarmaken. Het is werkelijk tenenkrommend om te zien hoe medeweggebruikers worden afgesnauwd of uitgescholden, omdat de denkbeeldige finish altijd nabij is. Of misschien omdat het gemiddelde naar 30,49 km/u dreigt te zakken. Het dieptepunt van dit gedrag was vorig jaar de situatie met twee Beverwijkse toerders die in Limburg een echtpaar aftuigden omdat ze hun auto niet snel genoeg aan de kant stuurden. Maar helaas zie ik ook nu nog te veel onnodige agressie. Maar dat schijnt weer een breed maatschappelijk probleem te zijn. Hoe dan ook, dat korte lontje is volgens mij echt niet nodig. Laat je goede humeur niet verpesten door een ander, maar knijp in Campanjola-rem en rijd om het obstakel heen of wacht gewoon even en neem een slok uit je drinkfles! De zon schijnt en ondanks alle verschillen doen we allebei wat we het leukst vinden.


Mathieu (27/05/2008)

[edwin01]

Wat is slim en wat vind je leuk?

Als ik van A naar B moet, en die liggen 150km uit elkaar, rij ik ook liever 30 dan 25. Dat scheelt me een uur fietsen.

Als ik hersteltraining doe, rij ik liever 24 dan 25.

Als ik alleen rij, tegen de wind, en ik wil hard, haal ik niet meer dan 35.

Als ik in groep rij en het mag wat harder, haal ik wind tegen gemakkelijk 35, wind mee gemakkelijk 45.

Als ik lekker wil toeren, is het laatste waar ik aan denk de snelheid.

Als ik een wedstrijd rijd, is het allerlaatste waar ik aan denk de snelheid.

Wie het leuk vind om met een hoog gemiddelde zoveel mogelijk kilometers af te leggen, mag dat leuk vinden, maar het is uiteindelijk voor niets goed.

Ben je een wedstrijdrijder, dan is het niet efficiënt.
Ben je een toerder, dan rijd je veel te efficiënt om er nog van te genieten en is het eigenlijk niet meer toeren.
Ben je iemand die kickt op snelheid, dan heb je meer aan intervaltraining of rijden in de bergen.
Ben je een toerder met wedstrijdambities, dan zat je hier niet op te scheppen over je gemiddelde, maar was je allang aan het opscheppen over je wedstrijdresultaten.
Wil je gewoon domweg je energie kwijt of de roes van de endorphine, ga dan in de tuin werken of pak een endorphinepil.

:D:D De spijker op zijn kop!!

En Kaj1500, wat een geweldig stukje...!