Fiets.nl

WdvB schreef: er waren ook verschillende renners die de neiging hadden om rechtdoor te rijden.... kwestie van beter insturen? eerder remmen en de bocht inhangen? durf? of een stel big apples?

Dat is gewoon een kwestie van te veel risico, te laat remmen en de cursus dalen vergeten.

Dat motorracen tussen de bedrijven door had wel tot resultaat dat Sanchez zomaar twee minuten dichtreed in de afdaling ,gisteren.
Daar is winst te halen is al meerdere keren bewezen deze tour.

Hij reed helemaal geen 2 minuten dicht, het gat was hooguit 40 seconde. Wat Smeets uitkraamde klopte niet.

amclassic-fan schreef:Hij reed helemaal geen 2 minuten dicht, het gat was hooguit 40 seconde. Wat Smeets uitkraamde klopte niet.

Wat wel blijft staan is dat er toch wel opvallend veel renners met motorfiets achtergrond in de afdaling verschil maken.
Dat moet de rest toch aan het denken zetten.
We maken gestroomlijnde fietsen ,testen in windtunnels om seconden te winnen doen hoogtestages om een minuutje bergop te winnen en laten het vervolgens lopen omdat we niet goed hebben leren sturen.

Sturen en afdalen is toch een vak apart,daar is winst ,of minder verlies mee te halen.
Steven Rooks kon het goed onder woorden brengen vrijdagavond in de avondetappe.
Je kunt het zelfs buiten het reguliere seizoen oefenen.

Zelf ondervind ik dat voordeel ook weleens ten opzichte van andere fietsers in een afdaling.
Dan denk je man laat je toch eens gaan in die bocht ,of kijk je om en constateer je waar blijft ie nou.
En dat is echt niet op een hoog niveau.

Als je eenmaal dat sturen hebt geleerd in je jonge jaren hou je daar altijd voordeel van.

Ik vraag me af of je het dalen buiten een wedstrijd kam oefenen, de snelheid ligt gewoon heel veel hoger dan tijdens training of tourtocht en de bochtensnelheid nadert de grens van wat de banden aankunnen. Een renner zou mijns inziens hartstikke gek zijn als hij die grenzen tijdens training ging proberen te zoeken.

ericpeters schreef:Ik vraag me af of je het dalen buiten een wedstrijd kam oefenen, de snelheid ligt gewoon heel veel hoger dan tijdens training of tourtocht en de bochtensnelheid nadert de grens van wat de banden aankunnen. Een renner zou mijns inziens hartstikke gek zijn als hij die grenzen tijdens training ging proberen te zoeken.

Lijkt mij dus wel, wat je traint is immers wat je leert. Dalen kun je leren, de ene heeft wat meer aanleg als de ander. Bochten techniek en het gevoel van snelheid kun je je eigen maken, en daar kun je zeker op trainen.

Dalen is voor minimaal 50% aanleg (maar waarschijnlijk nog meer). De rest vormt een mix van techniek (= te verbeteren/te trainen), juiste materiaal (en dat is voor ieder type renner anders) en mentale gesteldheid.
Aan de basis kun je dus niets veranderen en sommige mensen leren het echt nooit. Feit is wel dat grenzen zijn te verleggen en alleen al het gebruik van oordoppen kunnen bij sommige renners de maximale snelheden tijdens een afdeling (voor men gaat remmen) behoorlijk hoger leggen.
De reden waarom motorrijders vaak betere dalers zijn kun je in de motor gp zien. Daar is men bereid om echt tot de grens / tot het uitbreken van de motor te gaan en vallen wordt als een aanvaardbaar risico gezien. De corkscrew op Laguna Seca is zonder beetje het voorbeeld van een snelle afdaling zonder zicht waarbij de motor twee keer volledig gewichtloos wordt (kun je deze bochten zonder problemen nemen dan rijdt je ook voorop bij een afdaling in de Tour)

voor de geïnteresseerden de bocht in kwestie
http://www.youtube.com/watch?v=5juH533t2uU" onclick="window.open(this.href);return false; en een overzicht foto http://www.cameronbaird.com/in-motion/c ... 24_98.html" onclick="window.open(this.href);return false;
rossi stoner duel
http://www.youtube.com/watch?v=sfPM77Ts ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

csteenbe schreef:

ericpeters schreef:Ik vraag me af of je het dalen buiten een wedstrijd kam oefenen, de snelheid ligt gewoon heel veel hoger dan tijdens training of tourtocht en de bochtensnelheid nadert de grens van wat de banden aankunnen. Een renner zou mijns inziens hartstikke gek zijn als hij die grenzen tijdens training ging proberen te zoeken.

Lijkt mij dus wel, wat je traint is immers wat je leert. Dalen kun je leren, de ene heeft wat meer aanleg als de ander. Bochten techniek en het gevoel van snelheid kun je je eigen maken, en daar kun je zeker op trainen.

Als je het na jaren als profrenner nog steeds niet kan, dan wordt 't nooit meer gewerldig. Je kunt er vast en zeker nog wat aan verbeteren. Maar het probleem zit gewoon tussen de oren, als je bij droog weer al schrik voor een bepaalde afdaling hebt, dan wordt 't probleem alleen maar groter als 't regent. Wat bijvoorbeeld ook sterk mee speelt is hoe goed je in vorm bent, voor de meeste renners geldt dat als ze in topvorm zijn ze veel grotere risico's durven te nemen.

Het zit natuurlijk ook veel tussen de oren.
Maar iemand die het aangeleerd heeft en doorheeft hoe het moet moet heeft meer vertrouwen.
Zelfs als hij mindere momenten heeft is er in ieder geval in zijn hoofd de kennis dat hij weet hoe het moet.
Dat geeft hem/haar ook morele steun en rust.
En dus meer zelfvertrouwen
Ook motorrijders en skieers nemen vaak deel aan cursussen over dit soort technieken,dus zo gek is het toch niet.

Is ook niet gek, je kan verbetering boeken. En een hoop zouden zich al verbeteren als ze bv een PS3 hebben en gran turismo kopen. kan je goede lijnen leren rijden. Echter geld ook daarvoor het is een groot deel gevoel.

Als je het niet kan, maak je er ook niet te druk om. De een kan sprinten, de andere weer klimmen. Van een klimmer maak je ook geen sprinter en van een slechte daler ook nooit een goede.

Ga maar eens een vervolgcursus in je auto volgen, dan leer je wel hoe je bochten aan moet snijden, je gaat dan zelfs een paar dagen naar het limburge land om die heuvels aan te vallen. Diezelfde lijnen moet je ook met je fiets rijden, zo voorkom je dat je te vroeg een bocht uitkomt in een afdaling en erachter komt dat je te weinig asfalt overhoud. Zie Laurens ten dam.