Re: Standplaats: Eifel (Duitsland)
Geplaatst: 10 aug 2011 23:26
Standplaats Mützenich
Als voorbereiding op een Dolomietenweek maar weer 'ns naar de Eifel (en Ardennen) afgereisd. Standplaats Mützenich (op 2km van Monschau). Drie mooie ritten gemaakt, lekker getraind. Alles verliep prima, totdat ik — eenmaal weer thuis — een fotoverslagje wilde maken, m'n reistas uitpakte, en... het Fuji-cameraatje er per ongeluk uitviel. Een val van hooguit 30cm op een zachte mat. Niks aan de hand, zou je zeggen. Echter, bij het uploaden van de foto's verscheen de fijne mededeling dat er ‘no pictures’ op stonden... Da's lekker. Nou ja, goede reden om nog eens terug te gaan!
Ardennen
De 1e dag in de Ardennen gereden. Vanuit Kalterherberg de Belgische grens over via de doodstille, 10km-lange sluiproute — verboden voor gemotoriseerd verkeer (!) — naar Sourbrodt. Vervolgens een stevig rondje gereden, o.a. via de fraaie Bayehon-vallei, Bevercé, Trois-Ponts, Stavelot, Malmedy en Robertville. Onderweg werden uiteraard de nodige slopers meegepikt, waaronder de Côte de Ferme Libert (op het steilste stuk gemiddeld 300watt trappend), de Côte d'Amermont en de Stockeu. Totaal 120km en 2200hm.
Huppenberg
Op de 2e dag regende het 's morgens, en ben toen pas na de lunch op pad gegaan. De donkere wolken zagen er dreigend uit, dus voor alle zekerheid maar een rondje in de nabijheid uitgestippeld. Veelal over rustige boerenlandweggetjes en enkele steile klimmetjes, waaronder de venijnige Huppenberg. En even verderop nog een aardig sluipweggetje gevonden tussen Imgenbroich en de Hammer Mauer, die ik de volgende dag — tijdens de koninginnenrit — ook goed zou kunnen gebruiken (ter vervanging van een nogal saaie en drukke strook). Beetje pionieren, altijd leuk.
Ook m'n favoriete Widdauer Mauer ontbrak natuurlijk niet. De afsluitende klim vanuit Monschau naar Mützenich over de Schaufenberg (kasseien!) en de loeisteile Bergstraβe mocht er trouwens ook best wezen. Mooi compact rondje van toch nog 80km en 1350hm.
Brandenberg
De laatste dag zou het in ieder geval droog blijven, en dat is toch wel lekker als de koninginnenrit op het menu staat. Daarbij had ik 2 varianten in gedachten... eentje van 'n slordige 140km en eentje van 170km. De bedoeling was in ieder geval om eerst een deel van de Rursee-route (±60km) in tegengestelde richting te rijden. De Widdauer Mauer afdalen en vervolgens steil omhoog op de Grünentalstraβe is immers ook wel eens leuk! Na Hammer en Dedenborn kwam de Rursee in zicht. Dan vanuit Woffelsbach de fraaie sluiproute omhoog (5km lang, verboden voor auto's en motoren) via de Kirschberg naar Steckenborn. Na de lekkerlopende afdaling naar Heimbach volgde de lange en flink glooiende lus rond Nideggen over allerlei rustieke landweggetjes. Erg fraai.
De lastige klim van Obermaubach naar Brandenberg verliep nog altijd gladjes. En dat gold ook voor de lange en aantrekkelijke klim vanuit het Kalltal. Bovendien scheen het zonnetje volop. Dus besloot ik voor de 170km-variant te gaan, en kreeg daar zeker geen spijt van. Met name de afsluiter over het asfalttapijt (uitgerold over een oude spoorlijn) van Lammersdorf naar Roetgen (±9km vals plat omlaag) — naadloos aansluitend op een groene lus door de Haute Fagnes — was best leuk. Hoogtepuntje in dat grote, donkere bos is toch altijd de Wesertalsperre en het idyllische stuwmeer, zeker als het zonnetje z'n best doet (zoals op het oude plaatje hieronder). Terug bij af stond er 175km en bijna 2750hm op m'n teller. Lekker getraind!
Brandenberg-routes
De beide varianten ingetekend m.b.v. de BRT-site...
• Brandenberg-route 140km
• Brandenberg-route 170km
Rursee-route 2.0
Ook het genoemde sluipweggetje (nabij de Hammer Mauer) nog maar even toegevoegd aan de Rursee-route...
• Rursee-route 2.0
Als voorbereiding op een Dolomietenweek maar weer 'ns naar de Eifel (en Ardennen) afgereisd. Standplaats Mützenich (op 2km van Monschau). Drie mooie ritten gemaakt, lekker getraind. Alles verliep prima, totdat ik — eenmaal weer thuis — een fotoverslagje wilde maken, m'n reistas uitpakte, en... het Fuji-cameraatje er per ongeluk uitviel. Een val van hooguit 30cm op een zachte mat. Niks aan de hand, zou je zeggen. Echter, bij het uploaden van de foto's verscheen de fijne mededeling dat er ‘no pictures’ op stonden... Da's lekker. Nou ja, goede reden om nog eens terug te gaan!
Ardennen
De 1e dag in de Ardennen gereden. Vanuit Kalterherberg de Belgische grens over via de doodstille, 10km-lange sluiproute — verboden voor gemotoriseerd verkeer (!) — naar Sourbrodt. Vervolgens een stevig rondje gereden, o.a. via de fraaie Bayehon-vallei, Bevercé, Trois-Ponts, Stavelot, Malmedy en Robertville. Onderweg werden uiteraard de nodige slopers meegepikt, waaronder de Côte de Ferme Libert (op het steilste stuk gemiddeld 300watt trappend), de Côte d'Amermont en de Stockeu. Totaal 120km en 2200hm.
Huppenberg
Op de 2e dag regende het 's morgens, en ben toen pas na de lunch op pad gegaan. De donkere wolken zagen er dreigend uit, dus voor alle zekerheid maar een rondje in de nabijheid uitgestippeld. Veelal over rustige boerenlandweggetjes en enkele steile klimmetjes, waaronder de venijnige Huppenberg. En even verderop nog een aardig sluipweggetje gevonden tussen Imgenbroich en de Hammer Mauer, die ik de volgende dag — tijdens de koninginnenrit — ook goed zou kunnen gebruiken (ter vervanging van een nogal saaie en drukke strook). Beetje pionieren, altijd leuk.
Ook m'n favoriete Widdauer Mauer ontbrak natuurlijk niet. De afsluitende klim vanuit Monschau naar Mützenich over de Schaufenberg (kasseien!) en de loeisteile Bergstraβe mocht er trouwens ook best wezen. Mooi compact rondje van toch nog 80km en 1350hm.
Brandenberg
De laatste dag zou het in ieder geval droog blijven, en dat is toch wel lekker als de koninginnenrit op het menu staat. Daarbij had ik 2 varianten in gedachten... eentje van 'n slordige 140km en eentje van 170km. De bedoeling was in ieder geval om eerst een deel van de Rursee-route (±60km) in tegengestelde richting te rijden. De Widdauer Mauer afdalen en vervolgens steil omhoog op de Grünentalstraβe is immers ook wel eens leuk! Na Hammer en Dedenborn kwam de Rursee in zicht. Dan vanuit Woffelsbach de fraaie sluiproute omhoog (5km lang, verboden voor auto's en motoren) via de Kirschberg naar Steckenborn. Na de lekkerlopende afdaling naar Heimbach volgde de lange en flink glooiende lus rond Nideggen over allerlei rustieke landweggetjes. Erg fraai.
De lastige klim van Obermaubach naar Brandenberg verliep nog altijd gladjes. En dat gold ook voor de lange en aantrekkelijke klim vanuit het Kalltal. Bovendien scheen het zonnetje volop. Dus besloot ik voor de 170km-variant te gaan, en kreeg daar zeker geen spijt van. Met name de afsluiter over het asfalttapijt (uitgerold over een oude spoorlijn) van Lammersdorf naar Roetgen (±9km vals plat omlaag) — naadloos aansluitend op een groene lus door de Haute Fagnes — was best leuk. Hoogtepuntje in dat grote, donkere bos is toch altijd de Wesertalsperre en het idyllische stuwmeer, zeker als het zonnetje z'n best doet (zoals op het oude plaatje hieronder). Terug bij af stond er 175km en bijna 2750hm op m'n teller. Lekker getraind!
Brandenberg-routes
De beide varianten ingetekend m.b.v. de BRT-site...
• Brandenberg-route 140km
• Brandenberg-route 170km
Rursee-route 2.0
Ook het genoemde sluipweggetje (nabij de Hammer Mauer) nog maar even toegevoegd aan de Rursee-route...
• Rursee-route 2.0