Alpenbrevet 2019
Helemaal mijn idee.. Wahnsinn zoals in het verslag, komt aardig in de buurt gok ik haharob74 schreef: ↑26 aug 2019 07:37 Petje af voor de Platina rijders. Manmanman wat een afstand. Ik vind alles boven de 200km eigenlijk absurd, maar dit slaat echt alles. Tweehondederachtenzestig kilometer en zevenduizend hoogtemetersZelfs een tdf renner schrikt zich te peuris als hij dit in het routeboek ziet. Zo van,.... nee dat zal wel een vergissing zijn. Dat is een etappe van twee dagen.
Respect dat je zo kan indelen en kan blijven afzien!
Maar super knap dat jullie dit hebben gedaan! Ride
Toffe verslagen ook!
Hierbij ook een verslagje van mijn ervaringen tijdens het Alpenbrevet.
Het Alpenbrevet, tijd voor mijn tweede ultra wedstrijd ooit en dat in een tijdsbestek van 2 weken. In het begin van het jaar was het Alpenbrevet na de Marmotte Alpes begin juli mijn 2de echte hoofddoel voor 2019, maar ergens dit jaar vond ik het een goed idee om ook de ultra Tour des Stations te rijden. Echter niet meer zo na deze wedstrijd en de impact die deze wedstrijd op mijn lichaam had
.
Met de instelling om te zien waar het ship zou stranden en hopelijk nu wel eens te kunnen genieten van de Zwitserse pracht (tijdens de TdS was het namelijk bijna één en al regen of mist), vertrok ik vrijdag naar Zwitserland. Zalig mooi weer tijdens de reis, tot ergens na een lange tunnel in de buurt van Bern. Grijs, wind, koude en miezer werd er vanaf dan geserveerd. Bij het afhalen van mijn nummer in Andermatt besloot ik dan ook prompt om morgen met de Perfetto te starten. Zeker toen ik zag dat het vanaf 12 uur zou gaan regenen. Weer een hele dag kou lijden, daar had ik geen zin in.
's Morgens was het nog steeds koud, maar bleek er geen wolkje meer aan de lucht. Zelfs vanaf de voorspelde 12 uur, is er geen drup regen gevallen. Het weer in Zwitserland had me dus al voor de 2de keer bij mijn kl*ten. Uiteindelijk was de Perfetto tijdens het klimmen te warm, maar tijdens de afdalingen en tegen de avond was ik er toch blij mee., brrr!
De wedstrijd zelf dan, ik zou iedereen willen aanraden om hier te komen fietsen. Woorden kunnen het niet omschrijven. De eerste 120 km zijn werkelijk een prachtig natuurspektakel, welke al begint bij de afdaling vanuit Andermatt
Tijdens de start ben ik redelijk vooraan gaan staan, omdat ik vreesde dat ondanks de neutralisatie er toch wel gaten zouden vallen. En ja hoor, zo gebeurde ook. Tijdens het bochtenwerk heb ik me er maar niet door laten opjagen, maar op de rechte stukken kon ik door me gewoon plat te leggen toch een hoop groepjes terug inhalen. Ik snap niet waarom mensen hier remmen... Tijdens het klimmen zelf was het mijn plan om door de af en toe stevige wind in groepjes te rijden. Daardoor ging ik af en toe te diep, maar dacht ik meer energie te sparen, dan door alleen te rijden. In het begin van de 2de klim, de Grimselpas, begonnen echter de pijntjes van de Tour de Stations al terug op te spelen. Voldoende rust zal nu dus wel noodzakelijk zijn... Na de Grimsel volgde de Nufenenpas. Op papier lijkt deze klim nog te doen, maar met de wind, de afstand en de hoogte, bleek dit voor mij toch een monster te zijn! Vervolgens volgde een lange afdaling en bij de bevoorrading in Airolo zag ik net een groepje van 10 man vertrekken. Vlug iets in mijn zakken steken en proberen aan te sluiten. Dit bleek een goede zet! Er werd goed samengewerkt en de afdaling verliep vlot. Vlotter dan de 41km van de Lukmanierpas. Het eerste golvende gedeelte was spek voor mijn bek. Dit lijkt zoveel op mijn trainingsgebied (Haspengouw) dat ik me er meteen thuis voelde. De groep werd dan ook redelijk uitgedund. Vanaf km 200 bleef het echter terug continue stijgen en voelde ik dat het beste er af was. Ik probeerde zelf nog even bij de betere en lichtere klimmers aan te haken, maar koos al snel voor mijn eigen tempo. Zelfde verhaal met de aanloop en de effectieve klim van de Oberalp, al liepen mijn benen hier helemaal leeg. Het Franse busje met megafoon dat me al de hele dag voorbijreed, zorgde toch even voor weer wat afleiding. Hulde, dat zij werkelijk iedereen aanmoedigden!!!
In de afdaling van de Oberalp kon ik niet snel genoeg beneden zijn. Ik had er genoeg van en het werd ook terug erg koud. Het laatste ommetje rond Andermatt was er dan ook te veel aan en deed verschrikkelijk veel pijn aan mijn benen. Tot ik bij de laatste bocht richting finish ineens zag dat er 6 man in mijn wiel zat. Dit kon ik niet laten gebeuren en tot mijn verbazing zat er nog jus in mijn benen om de 300 meter vollenbak te sprinten. Uiteindelijk bolde ik met 12u05 officiële tijd over de finish. Niet zo'n goede prestatie als 2 weken ervoor, maar wel veel meer genoten!
Overigens proficiat aan alle finishers!!!
Oh ja, nog 2 belangrijke levenslessen voor wie ze horen wil. Doe u transport niet de dag voor de wedstrijd, dat kruipt echt in de benen & leg uw reep Toblerone niet in de auto, die smelt tot chocopasta
+ Relaxte sfeer onderweg tussen de deelnemers (samenrijden, op elkaar wachten,...)
+ Enthousiaste toeschouwers
++ Zeer mooi asfalt
++ Zeer mooie omgeving
+ Goede en voldoende bevoorrading met bars en gels
+ Goed genoten en dus in totaal 45min stilgestaan
- Souvenier truitje niet in meer in maat S + wel erg matige kwaliteit
- Geen sfeer bij afhalen nummer
- Leeg dorp bij aankomst
-- Geen voedsel bij aankomst, terwijl de prijs dat toch wel zou mogen toelaten
- Geen rangschikking
- Veel wegenwerken (rode lichten en lange stukken slechte gravel/kiezel)
https://www.strava.com/activities/2648042661
Het Alpenbrevet, tijd voor mijn tweede ultra wedstrijd ooit en dat in een tijdsbestek van 2 weken. In het begin van het jaar was het Alpenbrevet na de Marmotte Alpes begin juli mijn 2de echte hoofddoel voor 2019, maar ergens dit jaar vond ik het een goed idee om ook de ultra Tour des Stations te rijden. Echter niet meer zo na deze wedstrijd en de impact die deze wedstrijd op mijn lichaam had
. Met de instelling om te zien waar het ship zou stranden en hopelijk nu wel eens te kunnen genieten van de Zwitserse pracht (tijdens de TdS was het namelijk bijna één en al regen of mist), vertrok ik vrijdag naar Zwitserland. Zalig mooi weer tijdens de reis, tot ergens na een lange tunnel in de buurt van Bern. Grijs, wind, koude en miezer werd er vanaf dan geserveerd. Bij het afhalen van mijn nummer in Andermatt besloot ik dan ook prompt om morgen met de Perfetto te starten. Zeker toen ik zag dat het vanaf 12 uur zou gaan regenen. Weer een hele dag kou lijden, daar had ik geen zin in.
's Morgens was het nog steeds koud, maar bleek er geen wolkje meer aan de lucht. Zelfs vanaf de voorspelde 12 uur, is er geen drup regen gevallen. Het weer in Zwitserland had me dus al voor de 2de keer bij mijn kl*ten. Uiteindelijk was de Perfetto tijdens het klimmen te warm, maar tijdens de afdalingen en tegen de avond was ik er toch blij mee., brrr!
De wedstrijd zelf dan, ik zou iedereen willen aanraden om hier te komen fietsen. Woorden kunnen het niet omschrijven. De eerste 120 km zijn werkelijk een prachtig natuurspektakel, welke al begint bij de afdaling vanuit Andermatt
Tijdens de start ben ik redelijk vooraan gaan staan, omdat ik vreesde dat ondanks de neutralisatie er toch wel gaten zouden vallen. En ja hoor, zo gebeurde ook. Tijdens het bochtenwerk heb ik me er maar niet door laten opjagen, maar op de rechte stukken kon ik door me gewoon plat te leggen toch een hoop groepjes terug inhalen. Ik snap niet waarom mensen hier remmen... Tijdens het klimmen zelf was het mijn plan om door de af en toe stevige wind in groepjes te rijden. Daardoor ging ik af en toe te diep, maar dacht ik meer energie te sparen, dan door alleen te rijden. In het begin van de 2de klim, de Grimselpas, begonnen echter de pijntjes van de Tour de Stations al terug op te spelen. Voldoende rust zal nu dus wel noodzakelijk zijn... Na de Grimsel volgde de Nufenenpas. Op papier lijkt deze klim nog te doen, maar met de wind, de afstand en de hoogte, bleek dit voor mij toch een monster te zijn! Vervolgens volgde een lange afdaling en bij de bevoorrading in Airolo zag ik net een groepje van 10 man vertrekken. Vlug iets in mijn zakken steken en proberen aan te sluiten. Dit bleek een goede zet! Er werd goed samengewerkt en de afdaling verliep vlot. Vlotter dan de 41km van de Lukmanierpas. Het eerste golvende gedeelte was spek voor mijn bek. Dit lijkt zoveel op mijn trainingsgebied (Haspengouw) dat ik me er meteen thuis voelde. De groep werd dan ook redelijk uitgedund. Vanaf km 200 bleef het echter terug continue stijgen en voelde ik dat het beste er af was. Ik probeerde zelf nog even bij de betere en lichtere klimmers aan te haken, maar koos al snel voor mijn eigen tempo. Zelfde verhaal met de aanloop en de effectieve klim van de Oberalp, al liepen mijn benen hier helemaal leeg. Het Franse busje met megafoon dat me al de hele dag voorbijreed, zorgde toch even voor weer wat afleiding. Hulde, dat zij werkelijk iedereen aanmoedigden!!!
In de afdaling van de Oberalp kon ik niet snel genoeg beneden zijn. Ik had er genoeg van en het werd ook terug erg koud. Het laatste ommetje rond Andermatt was er dan ook te veel aan en deed verschrikkelijk veel pijn aan mijn benen. Tot ik bij de laatste bocht richting finish ineens zag dat er 6 man in mijn wiel zat. Dit kon ik niet laten gebeuren en tot mijn verbazing zat er nog jus in mijn benen om de 300 meter vollenbak te sprinten. Uiteindelijk bolde ik met 12u05 officiële tijd over de finish. Niet zo'n goede prestatie als 2 weken ervoor, maar wel veel meer genoten!
Overigens proficiat aan alle finishers!!!
Oh ja, nog 2 belangrijke levenslessen voor wie ze horen wil. Doe u transport niet de dag voor de wedstrijd, dat kruipt echt in de benen & leg uw reep Toblerone niet in de auto, die smelt tot chocopasta
+ Relaxte sfeer onderweg tussen de deelnemers (samenrijden, op elkaar wachten,...)
+ Enthousiaste toeschouwers
++ Zeer mooi asfalt
++ Zeer mooie omgeving
+ Goede en voldoende bevoorrading met bars en gels
+ Goed genoten en dus in totaal 45min stilgestaan
- Souvenier truitje niet in meer in maat S + wel erg matige kwaliteit
- Geen sfeer bij afhalen nummer
- Leeg dorp bij aankomst
-- Geen voedsel bij aankomst, terwijl de prijs dat toch wel zou mogen toelaten
- Geen rangschikking
- Veel wegenwerken (rode lichten en lange stukken slechte gravel/kiezel)
https://www.strava.com/activities/2648042661
havana
28 aug 2019 14:24
Nufenen komt wel boven de 10%, de rest niet of in ieder geval nit lang. Ik reed met een 32 achter, maar heb de Gold 2x gereden met een 30 wat ook prima ging.
nijkie
28 aug 2019 15:44
Wel nodig gehad de 32?Nogmaals respect voor de prestatie
Sensa GF White edition.
Canyon cf sl8.
Canyon cf sl8.
havana
28 aug 2019 16:41
Ik heb er heel veel op gereden ja, zeker omdat ik het rustig aan wilde doen. Was het met een 30 of een 28 ook gelukt? Ik denk het wel, maar dan draai je een zeer lage cadans. Ik vond het wel lekker dat ik meestal nog een lekker beentempo kon aanhouden.
csteenbe
28 aug 2019 17:59
Reed de Gold, op de Nufenen de 29 rest merendeel 26, rijdt liever op een lagere cadans en moest niet zo nodig.
YFood !!!