Dag 11: Krakend ijs op de fietspaden en falende Garmin
Ja! het was IJSKOUD vandaag.
Eerst even over de terugrit van gister nog.
Eigenlijk begon de kou gisteren al, op weg naar huis, was het rond de 1 a 2 graden en ik had het op de helft al vreselijk koud. Ik had de extra laag niet over mijn benen gedaan, geen overschoenen aan.
De eerste helft ging wel okay, maar ik begon het koud te krijgen. Ik dacht dat het veel warmer was.
De benen werden koud en mijn handen begonnen ook HEEL koud te worden. De vingertoppen werden zo koud dat ik op een gegeven moment om en om, mijn handen tussen de rugzak band en mijn borst deed om even iets op te warmen.
Aaaargh. Het maximum van de handschoenen is bereikt, met deze wind zal de gevoelstemperatuur lager liggen wellicht?
Gauw iets anders hier op verzinnen.
Dan na 2/3 van de rit, begon ik mijn tenen ook gruwelijk te voelen, heel, heel koud. Ik ben doorgefietst, de extra lange route, want dat was het plan.
Daar houd ik mij aan, hop hop!
Het was nog heel lang en het afkoelen gaat maar door, hoe langer je fietst, hoe lastiger het wordt. Op de laatste 5km kon ik niet eens meer mijn versnellingen bedienen, ik voelde het gewoon niet meer, ik kon alleen wat tegen die flappers duwen en hopen dat ie de juiste kant op schakelde.
Echt zwaar zwaar verkleumd kwam ik thuis. Ik moest mijn vriendin vragen mijn schoenen uit te doen, want ik voelde niets meer.
"Leuk he, fietsen!" zei ze glimlachend.
HmmmrrrnnGGGGrrrJA! Kreeg ik er uit.
Meer niet.
Ik ijsbeerde mij vervolgens warm in de huiskamer, want meteen onder de douche kan niet ivm wintervingers en -tenen.
Morgen mij beter wapenen, want dit is NIET voor herhaling vatbaar.
Deze ochtend, om half zes vertrokken, op de racefiets. Ik stap naar buiten, -4, brrrrr!
Ik weer naar binnen, even voor de zekerheid een extra jas mee in de tas.
Dan op weg.
KOLERE wat is het koud. Het fietspad ligt vol met ijs, en de plassen zijn bevroren.
Rustig warm draaien.
Vandaag heb ik motor handschoenen aan gedaan, kom maar op, nu moet het goed zijn. Ik kan nog aardig die versnellingen bedienen ook.
Rustig aan blijven fietsen, zeker met die dunne bandjes, want het is beheurlijk glad.
Dan kom ik er ineens achter, dat het Garmin achterlicht het niet doet. Ik ben al een paar kilometer op pad. Even stoppen.
Ik probeer hem aan te zetten maar de knop zit vast, ik krijg hem met geen mogelijkheid meer aan.
NEE! Dat MEEN JE NIET! Hoe kan dat zo makkelijk gaan, zand er tussen? Daar koop ik dat ding toch niet voor, om me zo te laten zitten? Bah.
Boos op Garmin. HEEL boos. En het ging net zo goed tussen ons, en nou dit.
Grommend besluit ik terug te fietsen. Ik ga naar binnen en pak de hondenhalsband en haal het luslampje er van af. De honden beginnen te joelen. Gaan we uit!?
NEE! blaf ik. Het is nog geen 6 uur ’s-ochtends en ik moet naar mijn werk.
Ik doe dat kleine lampje op knipperstand en bind het aan mijn fiets. Dan weer op pad.
Geen telefoon verbinding zegt mijn Garmin navi. Oh lekker, mijn mobiel ligt nog thuis, boven.
JA! Checklist. Ik weet het.
Weer terug. Met mijn fietsschoenen naar boven om mijn mobiel te halen.
Mag niet naar boven met mijn fietsschoenen, ik heb nu strafpunten te pakken.
Dan zit ik even later weer op de fiets. En gaan maar weer.
Verder verloopt het goed, maar wel voorzichtig fietsen. De plassen zijn volledig ijs, dus daar voorzichtig omheen en anders erover heen, even uit de pedalen klikkend. Leip.
In het bos naast mijn woonwijk zie ik meerdere reeen, ze lopen lekker rond want welke debiel is er nu al in het bos?
De handschoenen werken goed en met de overschoenen blijven de voeten warm. Na 28km beginnen de tenen wel wat af te gaan koelen.
Ook nu geldt, als je langer gaat fietsen, wordt het uiteindelijk toch koud.
Mijn vingers in elk geval niet, die oude motor handschoenen doen het super!
Als ik dan door Muiden fiets, tussen de panden door, dan voelt het warmer. Of lijkt dat maar zo?
Het zou mogelijk iets warmer kunnen zijn door minder wind en de panden die zelf ook verwarmd worden van binnen.
Ik overweeg om tegen een verkleumde vrouw die haar hondje uit laat om inmiddels 6:30 te roepen als ik langs fiets: “Lekker warm hier in Muiden zeg! Heerlijk even bijkomen!”
Ze zal dan denken dat ik een tik van de molen heb gehad.
Na Muiden, langs de snelweg is het fietspad flink wittig en ligt er aardig wat ijs, ik hoor het kraken onder mijn wielen en moet wat vaart minderen. -4 graden hier. Da’s koud!
Naast het fietspad zie ik een aantal molshopen. Aan de andere kant, liggen de zwanen de slapen in het WATER! Ja, ik denk daar zo eens over na.
Wat een respect heb ik voor de mollen en de zwanen. De mol zit ONDER de grond, in een hol. Wachtend op betere tijden.
En dan de zwanen, slapend in het ijskoude water.
Wat zeur ik nou?
Ik verlang naar het warme kantoor. In tegenstelling tot de dieren, kan ik straks wel naar binnen.
Ineens zit er een brommer achter me, dat hoor je helemaal niet met die snelweg nabij. Ik mis de Garmin radar eventjes.
Onderwijl check ik weer even het kneuterige lampje. Hee, hij is uit!
Lekker handig, dat ding heeft een protectie voor kroeg- en schoolgangers ofzo, die altijd die lampjes aan laten staan als ze al op hun mobiel kijkende naar binnen lopen.
Op zich goed, maar niet als je langer dan 1 uur in het donker fietst. Wat een mazzel dat die brommer rijder mij dan nog op tijd zag.
Dan de brug over het Amsterdam Rijnkanaal over, ook flink glad. We komen in de buurt.
Verderop een fietsersbrug over waar ik echt even voorzichtig moet doen, want die is van metaal in het midden.
Al met al kom ik na 36km fietsen aan. Ik drink wat uit de bidon, maar dat is echt gruwelijk koud. De vloeibare kou zakt al snijdend door mijn slokdarm en na 2 slokken doe ik de bidon terug.
Laat maar, ik drink binnen wel wat.
Dan lekker warme douche en een kop koffie. Vanmiddag zit week 2 er op.
Ja, als ik serieus bezig blijf, is een goede winterschoen aankoop wel gerechtvaardigd.