Sorry maar voor mij blijft Lance Armstrong een held
-
daniel1975
- Forum-lid HC
- Berichten: 40968
- Lid geworden op: 11 nov 2004 14:14
Joseba
27 dec 2020 17:56
Dat geldt denk ik over een tijdje ook voor een aantal topics op dit forum.
-
bankrenner
- Forum-lid
- Berichten: 173
- Lid geworden op: 05 mei 2015 11:10
Mart Smeets:
“Eind vorig jaar mailde ik Lance Armstrong voor een interview. Ik wil graag weten hoe hij in het leven staat en hoe hij terugkijkt op zijn carrière. En vermeldde dat een excuus ook wel op zijn plaats zou zijn. Hij repliceerde dat hij wel wilde praten, maar dan zonder microfoon of camera. Tja, dan houdt het op voor mij. Nog steeds vraag ik me af hoe het mogelijk was dat hij zo lang en zo overtuigend heeft kunnen liegen. Dan moet je ofwel héél slim zijn, ofwel héél dom. En in zijn geval is het ongetwijfeld het eerste. Zelfs de FBI kon in zijn eerste onderzoek niets bewijzen, maar zijn ploegmaats brachten hem ten val. Op een heel gemene manier. De speurders trokken onder meer naar George Hincapie. Hi George, nice house and car you have. Zou je dat allemaal willen houden? Of biecht je op dat je jarenlang de naald in de kont van jezelf en Lance hebt gestoken? Datzelfde manoeuvre hebben ze met Bobby Julich, Tyler Hamilton en Floyd Landis uitgevoerd. Met de vrijspraak als beloning doorbraken die coureurs de omerta.”
“Heel toevallig ben ik erachter gekomen waarom die kerels zich zo gepakt voelden door hun boss. Lance was met de vrouw van Hamilton naar bed was geweest. En zij was niet de enige rennersvrouw waarmee Lance iets gedaan had. Zo zou die goedige Levi Leipheimer op de telefoon van zijn vrouw amoureuze boodschappen van Lance hebben aangetroffen. Natuurlijk denken die gasten: Jij laat mijn vrouw alle kanten van de kamer zien, nu is het mijn moment. Ik kan dit niet bewijzen en schrijf duidelijk op dat het hearsay is (van horen zeggen, red.), maar deze informatie komt echt uit de inner circle van Lance. Armstrong is het ultieme alfamannetje uit de sportgeschiedenis.”
“Onze interviews waren gevechten met woorden, maar blijkbaar vertrouwde hij me. Lag het aan mijn kennis van de Amerikaanse sportcultuur? Bovendien kenden we mekaar al heel lang. Al in 1992 had de Amerikaanse ploegleider Jim Ocowicz me aan Lance voorgesteld: Mart, I want you to meet the next great cyclist. And Lance, this is a very important journalist. Na zijn wereldtitel van 1993 zocht ik hem thuis op in Austin. Hij en Steve Bauer trainden doorheen die eindeloze landschappen. Omdat de cameraman anders zijn werk niet kon doen, kroop ik voor de eerste en meteen ook de laatste keer achter het stuur van een wagen. Ik heb geen rijbewijs, vandaar. Armstrong wist dat en speelde voortdurend met mijn kl*ten. Mart, Mart... Look out, police! Na afloop van de training trokken we naar een lokale kroeg, met Bauer en de cameraman erbij. Vier kerels aan een tafel voor een portie ordinaire mannenlol, lallend over de tieten en de kont van de aanwezige dames. In die streken beoordeel je een vrouw op haar rondingen en hoe snel je ze in bed krijgt. Ik wist niet dat ik die platheid in me had, maar Armstrong en Bauer haalden dat in me naar boven.”
“Na zijn ziekte ben ik een keer of drie bij hem thuis geweest. Mijn vrouw was daarbij. Dan zei hij tegen haar: Karen, how can you love this guy? Dat was zijn humor. “Vergis je niet, vrienden waren we nooit. Maar ik vreesde hem niet. Kiss my ass, Lance. Who the fuck do you think you are? Hij heeft me een keer voorgesteld aan Sheryl Crow met de woorden: This is Mart, he knows more about music than about cycling. En ik repliceerde met Fuck you. Sheryl reageerde geschokt, maar het was uiteraard tegen hem bedoeld.”
“Ik wist dat hij de boel belazerde, maar ik kon het niet bewijzen. Nog steeds voel ik me gepakt door Armstrong. Dat had ik ook met Michael Boogerd. Niet door Thomas Dekker, die voor mij simpelweg een dom kieken is. Het Nederlandse publiek heeft mij in zijn val meegetrokken. Ik had moeten bewijzen hoe rot de koers was. Mijn Belgische, Franse of Duitse collega’s kregen die verwijten niet, hoor . Sommige Nederlandse journalisten meenden zelfs dat ik mee in het complot zat. Alsof ik die naald in Armstrongs kont stak. Ik ben een apparaat geweest in zijn propaganda-industrie. Als je weet wat sommigen naar binnen hebben gewerkt, daarmee kan je een olifant op een kabel over Niagara Falls sturen. Als ik mijn leven als sportjournalist onder één noemer zou moeten samenvatten, is het: naïef. Ik ben 40 jaar lang bedrogen geweest. En door Armstrong nog het meest.”
Lance blijft een "held"
“Eind vorig jaar mailde ik Lance Armstrong voor een interview. Ik wil graag weten hoe hij in het leven staat en hoe hij terugkijkt op zijn carrière. En vermeldde dat een excuus ook wel op zijn plaats zou zijn. Hij repliceerde dat hij wel wilde praten, maar dan zonder microfoon of camera. Tja, dan houdt het op voor mij. Nog steeds vraag ik me af hoe het mogelijk was dat hij zo lang en zo overtuigend heeft kunnen liegen. Dan moet je ofwel héél slim zijn, ofwel héél dom. En in zijn geval is het ongetwijfeld het eerste. Zelfs de FBI kon in zijn eerste onderzoek niets bewijzen, maar zijn ploegmaats brachten hem ten val. Op een heel gemene manier. De speurders trokken onder meer naar George Hincapie. Hi George, nice house and car you have. Zou je dat allemaal willen houden? Of biecht je op dat je jarenlang de naald in de kont van jezelf en Lance hebt gestoken? Datzelfde manoeuvre hebben ze met Bobby Julich, Tyler Hamilton en Floyd Landis uitgevoerd. Met de vrijspraak als beloning doorbraken die coureurs de omerta.”
“Heel toevallig ben ik erachter gekomen waarom die kerels zich zo gepakt voelden door hun boss. Lance was met de vrouw van Hamilton naar bed was geweest. En zij was niet de enige rennersvrouw waarmee Lance iets gedaan had. Zo zou die goedige Levi Leipheimer op de telefoon van zijn vrouw amoureuze boodschappen van Lance hebben aangetroffen. Natuurlijk denken die gasten: Jij laat mijn vrouw alle kanten van de kamer zien, nu is het mijn moment. Ik kan dit niet bewijzen en schrijf duidelijk op dat het hearsay is (van horen zeggen, red.), maar deze informatie komt echt uit de inner circle van Lance. Armstrong is het ultieme alfamannetje uit de sportgeschiedenis.”
“Onze interviews waren gevechten met woorden, maar blijkbaar vertrouwde hij me. Lag het aan mijn kennis van de Amerikaanse sportcultuur? Bovendien kenden we mekaar al heel lang. Al in 1992 had de Amerikaanse ploegleider Jim Ocowicz me aan Lance voorgesteld: Mart, I want you to meet the next great cyclist. And Lance, this is a very important journalist. Na zijn wereldtitel van 1993 zocht ik hem thuis op in Austin. Hij en Steve Bauer trainden doorheen die eindeloze landschappen. Omdat de cameraman anders zijn werk niet kon doen, kroop ik voor de eerste en meteen ook de laatste keer achter het stuur van een wagen. Ik heb geen rijbewijs, vandaar. Armstrong wist dat en speelde voortdurend met mijn kl*ten. Mart, Mart... Look out, police! Na afloop van de training trokken we naar een lokale kroeg, met Bauer en de cameraman erbij. Vier kerels aan een tafel voor een portie ordinaire mannenlol, lallend over de tieten en de kont van de aanwezige dames. In die streken beoordeel je een vrouw op haar rondingen en hoe snel je ze in bed krijgt. Ik wist niet dat ik die platheid in me had, maar Armstrong en Bauer haalden dat in me naar boven.”
“Na zijn ziekte ben ik een keer of drie bij hem thuis geweest. Mijn vrouw was daarbij. Dan zei hij tegen haar: Karen, how can you love this guy? Dat was zijn humor. “Vergis je niet, vrienden waren we nooit. Maar ik vreesde hem niet. Kiss my ass, Lance. Who the fuck do you think you are? Hij heeft me een keer voorgesteld aan Sheryl Crow met de woorden: This is Mart, he knows more about music than about cycling. En ik repliceerde met Fuck you. Sheryl reageerde geschokt, maar het was uiteraard tegen hem bedoeld.”
“Ik wist dat hij de boel belazerde, maar ik kon het niet bewijzen. Nog steeds voel ik me gepakt door Armstrong. Dat had ik ook met Michael Boogerd. Niet door Thomas Dekker, die voor mij simpelweg een dom kieken is. Het Nederlandse publiek heeft mij in zijn val meegetrokken. Ik had moeten bewijzen hoe rot de koers was. Mijn Belgische, Franse of Duitse collega’s kregen die verwijten niet, hoor . Sommige Nederlandse journalisten meenden zelfs dat ik mee in het complot zat. Alsof ik die naald in Armstrongs kont stak. Ik ben een apparaat geweest in zijn propaganda-industrie. Als je weet wat sommigen naar binnen hebben gewerkt, daarmee kan je een olifant op een kabel over Niagara Falls sturen. Als ik mijn leven als sportjournalist onder één noemer zou moeten samenvatten, is het: naïef. Ik ben 40 jaar lang bedrogen geweest. En door Armstrong nog het meest.”
Lance blijft een "held"
JPAR
24 sep 2021 14:29
Maar voor Mart geldt toch altijd al zijn eigen 'waarheid'?
Basso Astra - Wilier Gran Turismo - http://www.dvn.nl/
rob74
24 sep 2021 15:05
Een hele boterberg op z'n hoofd. Hetzelfde geldt voor Verbruggen. Wat een stelletje verschrikkelijk zalvers.Mart Smeets schreef: ↑24 sep 2021 13:43.....Als ik mijn leven als sportjournalist onder één noemer zou moeten samenvatten, is het: naïef.
Live fast; die young. mijn blog
nespresso
24 sep 2021 15:44
Is dat artikel van Smeets recent?
Anyway, ik denk dat we allemaal wel tot op zekere hoogte een beetje naïef zijn geweest. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat hij omwille van zijn eigen carriere (lees: toegang tot die sporters) de naïeverik heeft gespeeld.
Anyway, ik denk dat we allemaal wel tot op zekere hoogte een beetje naïef zijn geweest. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat hij omwille van zijn eigen carriere (lees: toegang tot die sporters) de naïeverik heeft gespeeld.
je zou zeggen dat hij toen minder seniel zou zijn dan nu...
Armstrong heeft wel een vrij aanwezige cluster B persoonlijkheid(stoornis) denk ik. Maar Mart Smeets doet er weinig voor onder zeg, als ik dit zo lees....
Maar, misschien is hij veranderd ?
