We hebben onze ijskoningin(nen), een wielercultuur die keihard pionierde en daarna volop meedeed met epo, een athletiekveld wat ook de nodige "verassingen" opleverde. Nederland is overduidelijk al jaren koploper in doping.
En voordat mensen in tegenweer schieten: Rabo wint drie, bijna vier, grote rondes met een doping programma dat tot in het management team reikt. Schaatsers gebruiken salbutamol alsof het niks is en verbazen zich over het amateurisme van de wielrenners. De Epo druipt overal vanaf.
Maar Ajax... nee, Ajax met al dat geld en begeleiding kon zich niet eens voorstellen dat Italianen doping namen. bij Ajax lezen ze namelijk geen kranten en kon men zich gewoonweg niet indenken dat die wonder drug voor marathonlopers wel eens heel effectief zou kunnen zijn voor voetballlers. Voetballerij is gewoon te netjes voor dat soort grappen.
![Rolling Eyes :roll:](./images/smilies/icon_rolleyes.gif)
Ik heb een heel andere mening: De revival van het Nederlands voetbal (net als onze opkomst/terugkeer in andere sporten) sinds 1988 is door dikke spuiten in de aderen ingeleid. Net als wielrennen weet iedere ploeg waar de "gratis" winst ligt. Want ja, talent dat heb je, maar om die talentjes te veranderen in kilometervreters en spierbundeltjes is er een onfeilbare methode.