Je maat voor de rechter slepen ?
Geplaatst: 16 feb 2009 22:52
Je fietsmaat voor de rechter slepen, omdat hij je niet waarschuwde ? Het is waar. Helaas. Ruim drie jaar geleden ben ik tegen een fietspaaltje in de gemeente Noordenveld aangereden. Het paaltje stond niet aan het begin van het fietspad, zoals je zou verwachten, maar zomaar pardoes was het er na een haakse bocht, na een meter of 25.
Tussen het veel te hoge gras. Amper zichtbaar. Geen waarschuwing, niets. Mijn dochter en een vriend reden voor me. Het fietspad is smal, zo'n 1,80 meter. Rijd je achter iemand dan zie je geen barst. Zowel mijn dochter als mijn maat konden op het laatste moment het paaltje ontwijken, ik knalde er bovenop.
Resultaat: gebroken rechterbovenarm, die zich in mijn borstkas had gedrukt met drie gebroken ribben als gevolg, een ingeklapte long en een whiplash.
Ik heb de gemeente Noordenveld aansprakelijk gesteld. Als reden voor het plaatsen van het paaltje gaf men op dat het geplaatst was om autoverkeer tegen te gaan. Niet om de wielrenners te beschermen, maar om te voorkomen dat autosluipverkeer van een parallel aan het fietspad lopend zandpad (!) het asfalt van het fietspad zou beschadigen.
Let wel: het fietspad loopt door een bosrijke omgeving, waar geen kip woont en waar je geen auto's verwacht, laat staan autowerende gevaarlijke obstakels op een ongewone plaats. Het zandpad wordt amper gebruikt door auto's, misschien twee per week.
Jaarlijks knallen volgens de cijfers van het CBS zo'n 4000 fietsers (alleen de geregistreerde) met verschillende verwondingen als gevolg tegen zo'n paaltje. Behoorlijk gevaarlijk dus.
Dan denk je dat de gemeente Noordenveld door de rechter op zijn nummer gezet wordt. Niets was minder waar. Verbijsterend.
De rechter bepaalde dat ik volledig verantwoordelijk was voor de gevolgen omdat ik achter mijn voorgangers aanreed en omdat het een 'gewoonte onder fietsers was elkaar te waarschuwen' en mijn voorgangers dit niet gedaan hadden, zodat het ongeval niet de veroorzaker van de malheur aangerekend kon worden, de gemeente Noordenveld, maar mijzelve en mijn dochter en vriend.
Ik vind dit te gek voor woorden, de wereld op zijn kop. Zonder enige verantwoording af te leggen voor reden of gevolgen mag een wegbeheerder van de rechter nu de meest gevaarzettende obstakels op een te smal fietspad plaatsen met een bewezen risico op het veroorzaken van ernstig letsel.
Het wordt nog gekker. De advocaat die mij in hoger beroep bijstaat meldde doodleuk dat de uitspraak van de rechter juridisch gezien de weg opent om en mijn dochter en mijn vriend aansprakelijk te stellen voor mijn letselschade, immers zij hadden mij moeten waarschuwen. Zij dus voor de rechter dagen. Je moet van de pot gerukt zijn om zoiets te doen. Als we het over vervagende normen en waarden mogen hebben dan is dit het toppunt.
De zaak loopt dus nog in hoger beroep tegen de gemeente Noordenveld, maar met een heerlijk fietsjaar in het vooruitzicht moet iedereen die met meer dan twee man op stap gaat rekening houden met de gevolgen van het vonnis van de Asser rechtbank bij monde van rechter Lennaerts.
Domweg is deze uitspraak het resultaat van technocratisch peuteren van juristen aan een wet. De werkelijkheid en daarmee de zorgplicht van de wegbeheerder tellen niet meer. En zo lang we geen actie ondernemen in zulk soort zaken, Joop Atsma (CDA) neemt dit mee in zijn nota over fietsen en fietsveiligheid, mijn dank, zijn we ineens vogelvrij geworden en zijn je fietsmaten ineens volledig verantwoordelijk voor jouw veiligheid. Knettergek.
Tussen het veel te hoge gras. Amper zichtbaar. Geen waarschuwing, niets. Mijn dochter en een vriend reden voor me. Het fietspad is smal, zo'n 1,80 meter. Rijd je achter iemand dan zie je geen barst. Zowel mijn dochter als mijn maat konden op het laatste moment het paaltje ontwijken, ik knalde er bovenop.
Resultaat: gebroken rechterbovenarm, die zich in mijn borstkas had gedrukt met drie gebroken ribben als gevolg, een ingeklapte long en een whiplash.
Ik heb de gemeente Noordenveld aansprakelijk gesteld. Als reden voor het plaatsen van het paaltje gaf men op dat het geplaatst was om autoverkeer tegen te gaan. Niet om de wielrenners te beschermen, maar om te voorkomen dat autosluipverkeer van een parallel aan het fietspad lopend zandpad (!) het asfalt van het fietspad zou beschadigen.
Let wel: het fietspad loopt door een bosrijke omgeving, waar geen kip woont en waar je geen auto's verwacht, laat staan autowerende gevaarlijke obstakels op een ongewone plaats. Het zandpad wordt amper gebruikt door auto's, misschien twee per week.
Jaarlijks knallen volgens de cijfers van het CBS zo'n 4000 fietsers (alleen de geregistreerde) met verschillende verwondingen als gevolg tegen zo'n paaltje. Behoorlijk gevaarlijk dus.
Dan denk je dat de gemeente Noordenveld door de rechter op zijn nummer gezet wordt. Niets was minder waar. Verbijsterend.
De rechter bepaalde dat ik volledig verantwoordelijk was voor de gevolgen omdat ik achter mijn voorgangers aanreed en omdat het een 'gewoonte onder fietsers was elkaar te waarschuwen' en mijn voorgangers dit niet gedaan hadden, zodat het ongeval niet de veroorzaker van de malheur aangerekend kon worden, de gemeente Noordenveld, maar mijzelve en mijn dochter en vriend.
Ik vind dit te gek voor woorden, de wereld op zijn kop. Zonder enige verantwoording af te leggen voor reden of gevolgen mag een wegbeheerder van de rechter nu de meest gevaarzettende obstakels op een te smal fietspad plaatsen met een bewezen risico op het veroorzaken van ernstig letsel.
Het wordt nog gekker. De advocaat die mij in hoger beroep bijstaat meldde doodleuk dat de uitspraak van de rechter juridisch gezien de weg opent om en mijn dochter en mijn vriend aansprakelijk te stellen voor mijn letselschade, immers zij hadden mij moeten waarschuwen. Zij dus voor de rechter dagen. Je moet van de pot gerukt zijn om zoiets te doen. Als we het over vervagende normen en waarden mogen hebben dan is dit het toppunt.
De zaak loopt dus nog in hoger beroep tegen de gemeente Noordenveld, maar met een heerlijk fietsjaar in het vooruitzicht moet iedereen die met meer dan twee man op stap gaat rekening houden met de gevolgen van het vonnis van de Asser rechtbank bij monde van rechter Lennaerts.
Domweg is deze uitspraak het resultaat van technocratisch peuteren van juristen aan een wet. De werkelijkheid en daarmee de zorgplicht van de wegbeheerder tellen niet meer. En zo lang we geen actie ondernemen in zulk soort zaken, Joop Atsma (CDA) neemt dit mee in zijn nota over fietsen en fietsveiligheid, mijn dank, zijn we ineens vogelvrij geworden en zijn je fietsmaten ineens volledig verantwoordelijk voor jouw veiligheid. Knettergek.