Hieronder een tabel voor hersteltijd voor een goed getrainde wielrenner. Je kan hier een trainingstype bepalen aan de hand van de hoeveelheid tijd in elke zone. De tijd doorgebracht in elke zone die het beste overeenkomt met die in de tabel, bepaalt het type training en dus hersteltijd.
Aan de hand van deze tabel houdt ik ongeveer bij hoe intens mijn training was en of ik dus meer of minder hersteltijd moet hebben dan gepland.
[img=
http://img132.imageshack.us/img132/1050 ... ijdjm2.jpg]
De zones:
zone 5: herstel, -70% HsO
Zone 4: extensieve duur, 70-85% HsO
zone 3: intensieve duur, 85-95% HsO
zone 2: intensief, 95-100% HsO
zone 1: zeer intensief, +100% HsO
Bij een te korte hersteltijd ontstaat, zoals hierboven goed weergegeven in de grafieken, overtraining.
Het probleem is dat overtraining moeilijk te constateren is of toe te geven.
Stel je rijd een koers niet goed, dan ga je harder trainen. Het gaat nog steeds niet goed dus nog harder trainen. Dan moet je lichaam eigenlijk al rust hebben. Het gaat nog steeds niet goed, dus nog een schepje erop. en dan is het al te laat: de neerwaartse spiraal is begonnen.
Om overtraining tegen te gaan is het meten van de rustpols (ochtend) en het bijhouden van het gewicht (op vaste tijdstippen), heel belangrijk. Als er in die 2 opeens rare verschillen gaan ontstaan moet je aan de rem trekken.
Daarnaast is een logboek met gegevens zoals de dagbesteding, gevoel bij training, etc erg belangrijk.
Overtraining hoeft niet eens te ontstaan doordat je ineens heel veel traint. Het kan best voorkomen dat je lichaam minder aan kan door ziekte, stress of door een zware baan. Alle factoren die invloed kunnen hebben op het herstel moeten worden meegenomen.
We zijn geen profs en moeten dan ook niet zo gaan leven. Als je elke dag alleen maar hoeft te fietsen kan je direct na een training op bed gaan liggen, dan herstel je heel snel. Moet je daarna echter nog een gezin onderhouden, dan is het een ander verhaal......
Het is beter ondertraind te zijn, dan overtraind!