De eerste keer dat ik een ontmoeting had met de Eyserbosweg,
wist ik nog niet eens dat de Eyserbosweg bestond.
Ik keek omhoog, gooide mijn fiets, als beginnend toerfietser, in de berm ter hoogte van het bankje aan het begin van de klim, nam het bankje en sprak de legendarische woorden:
"daar ga ik niet tegenaan fietsen".
Nu jaren later, weet ik precies hoe ik deze ploert moet bedwingen.
In mijn ogen is parcourskennis dan ook een onderdeel, dat wel eens veel belangrijker is dan sommige denken.
Ook ooit wel eens mee gemaakt tijdens een atb tocht, dat ze als een gek langs kwamen net voor een bocht (dat ik dus wist), en vervolgens vlogen ze gewoon uit de bocht.
Parcourskennis is dus ook vanwege veiligheid en bijvoorbeeld lengte van een rit belangrijk.
Hoe denken jullie over het belang van parcourskennis, en wat daar bij hoort?
Hoe belangrijk is parcours kennis?
ponsteen
22 feb 2008 09:55
Voor mij is het met name mentaal heel belangrijk. In de zomer zet ik altijd de route van de dag uit (of het nu voor bergwandelen of -fietsen is). Ik weet hoe zwaar bepaalde delen van het parcours zijn en stel me daarop in. Mijn fiets- en wandelmaat weet dat allemaal niet, en heeft daarom de neiging om in het begin teveel te geven. De laatste zware col van de dag rij ik altijd anders.
Ook de kleine pukkels in Overijssel hebben enige kennis nodig. Zeker toen ik nog met 6 speed buiscommandeurs reed, was het uitermate belangrijk om op het juiste moment te schakelen. Te vroeg en je valt stil, te laat en je valt ook stil. Op de Sallandse Heuvelrug was het altijd de truc om met een grote versnelling het eerste deel te nemen, vervolgens aan het einde van de 'knik' van de klimmetjes schakelen, en dan het laatste deel. Ik heb toentertijd menigmaal mijn doorgaans sterkere broer kunnen bijhouden.
Ook de kleine pukkels in Overijssel hebben enige kennis nodig. Zeker toen ik nog met 6 speed buiscommandeurs reed, was het uitermate belangrijk om op het juiste moment te schakelen. Te vroeg en je valt stil, te laat en je valt ook stil. Op de Sallandse Heuvelrug was het altijd de truc om met een grote versnelling het eerste deel te nemen, vervolgens aan het einde van de 'knik' van de klimmetjes schakelen, en dan het laatste deel. Ik heb toentertijd menigmaal mijn doorgaans sterkere broer kunnen bijhouden.
rob74
22 feb 2008 10:45
parkoerskennis lijkt belangrijk, maar het is maar de vraag wat je met die kennis wil bereiken. Voor wedstrijdrenners is het zeer belangrijk. Je kunt er gewoon veel tijd mee winnen of juist met minder inspanning even snel zijn als een renner zonder de parkoerskennis. Het is daarom verstandig om alles van te voren te verkennen als je vooraan wil eindigen in een koers. Je moet weten hoe scherp de bochten lopen, waar de wind vandaan waait en hoe lang en hoe steil klimmetjes zijn zodat je weet wat je moet schakelen.
Voor ons fietsliefhebber maakt het allemaal niet zoveel uit. Voor een bocht die er gevaarlijk uitziet, rem je gewoon. Als je een steile wand ziet opdoemen, schakel je naar je kleine verzet. En als je moe bent, zoek je het dichtsbijzijnde cafe op.
Voor ons fietsliefhebber maakt het allemaal niet zoveel uit. Voor een bocht die er gevaarlijk uitziet, rem je gewoon. Als je een steile wand ziet opdoemen, schakel je naar je kleine verzet. En als je moe bent, zoek je het dichtsbijzijnde cafe op.
Live fast; die young. mijn blog
@Rob74
Ik ben het niet geheel met je eens. Ik ben zelf ook wedstrijdrenner bij de Junioren, rij jaarlijks minimaal 10 klassiekers, en ik ga ze echt niet allemaal verkennen hoor! Parcoursen verken ik nagenoeg nooit, ik kijk alleen wel in het routebook waar evt gevaarlijke punten zitten en voor mij moeilijke hindernissen zitten. ( bergen ben ik niet al te sterk in) Enige als ik kan verken ik de laatste paar km van de aankomst voor de spurt waar ik me maar al te graag in meng. En ondanks dat, eindig ik toch met enige regelmaat voorin de koers...
Ik ben het niet geheel met je eens. Ik ben zelf ook wedstrijdrenner bij de Junioren, rij jaarlijks minimaal 10 klassiekers, en ik ga ze echt niet allemaal verkennen hoor! Parcoursen verken ik nagenoeg nooit, ik kijk alleen wel in het routebook waar evt gevaarlijke punten zitten en voor mij moeilijke hindernissen zitten. ( bergen ben ik niet al te sterk in) Enige als ik kan verken ik de laatste paar km van de aankomst voor de spurt waar ik me maar al te graag in meng. En ondanks dat, eindig ik toch met enige regelmaat voorin de koers...
rob74
25 feb 2008 22:48
Maus
Voor amateur renners, die klassiekers en criteriums rijden is parkoers kennis idd ook weer niet zo heel belangrijk. Als je laatste paar kilometers maar weet, wat je er te wachten te staat. Mijn opmerkingen over het gehele parkoers verkennen heeft meer betrekking op profrenners. Je kunt namelijk geen ronde van Vlaanderen winnen als je voor het eerst overal al die klimmetjes en kasseien moet rijden. Het is in zo'n koers ook nog eens veel draaien keren. Als je Vlaanderen niet uitgebreid verkent, dan ga je hem nooit winnen.
Voor amateur renners, die klassiekers en criteriums rijden is parkoers kennis idd ook weer niet zo heel belangrijk. Als je laatste paar kilometers maar weet, wat je er te wachten te staat. Mijn opmerkingen over het gehele parkoers verkennen heeft meer betrekking op profrenners. Je kunt namelijk geen ronde van Vlaanderen winnen als je voor het eerst overal al die klimmetjes en kasseien moet rijden. Het is in zo'n koers ook nog eens veel draaien keren. Als je Vlaanderen niet uitgebreid verkent, dan ga je hem nooit winnen.
Live fast; die young. mijn blog
Voor op de weg hebben jullie wel gelijk, parcourkennis maakt uit, maar niet erg veel.
Als je echter het bos in gaat dan maakt het heel erg veel uit. De tijden die ik rijd op eenzelfde parcours worden de eerste 5 a 10 keer alleen maar beter, daarna heb je de rek er wel uit en ken je de ideale lijn.
Als je echter het bos in gaat dan maakt het heel erg veel uit. De tijden die ik rijd op eenzelfde parcours worden de eerste 5 a 10 keer alleen maar beter, daarna heb je de rek er wel uit en ken je de ideale lijn.
Klassiekers verkennen is idd redelijk ondoenlijk, maar als ik meedoe aan een criterium doe ik toch echt wel een goeie parcoursverkenning. Ik ben graag op de hoogte van vluchtheuvels, rare bochten, gaten in het wegdek enz enz enz.....
Als wedstrijdrijder in het verleden had ik graag wat meer parcourkennis gehad tijdens de klassiekers om daar mijn voordeel mee te kunnen doen. Als tourrijder vindt ik het juist heerlijk om niet al te veel te weten. Het is juist genieten om alles op je af te laten komen in plaats van te weten waar je precies allemaal nog langs moet!
No pain no gain, no guts no glory!
-
sjefjanssen
- Forum-lid
- Berichten: 450
- Lid geworden op: 29 feb 2008 22:44
Ik denk dat parcourkennis op de eerste plaats komt.Als je in de finale zit van een wedstrijd en je kent het parcours , heb je al een heel groot voordeel.
Het lijkt me dat parcourkennis vooral belangrijk is voor de profs, zodat ze weten waar ze een aanval kunnen plaatsten.
Dat het niet zaligmakend is blijkt wel uit het verhaal van Boogerd, die aangaf op een bepaalde plaats op de eerder genoemde Eyserbosweg aan te vallen (bij de 'gescheurde boom'), maar hij heeft de AGR daar niet altijd mee kunnen beslissen.
Voor een toerder lijkt me het veel belangrijker om niet vol van start te gaan, om zodoende iets over te hebben voor lastige stukken. Die hij of zij vervolgens het best op eigen tempo kan bedwingen.
Maar, toeggegeven, het scheelt natuurlijk wel enorm als je weet dat de Keuterberg direct na de bocht een procent of 387 omhoog gaat....!
Dat het niet zaligmakend is blijkt wel uit het verhaal van Boogerd, die aangaf op een bepaalde plaats op de eerder genoemde Eyserbosweg aan te vallen (bij de 'gescheurde boom'), maar hij heeft de AGR daar niet altijd mee kunnen beslissen.
Voor een toerder lijkt me het veel belangrijker om niet vol van start te gaan, om zodoende iets over te hebben voor lastige stukken. Die hij of zij vervolgens het best op eigen tempo kan bedwingen.
Maar, toeggegeven, het scheelt natuurlijk wel enorm als je weet dat de Keuterberg direct na de bocht een procent of 387 omhoog gaat....!
'I have too many bikes', said no cyclist ever.
Ook voor de toeristen is het nuttig.
Nu ik voor de tweede keer Mechelen Franchorchamps heb gedaan heb ik dat heel anders benaderd dan de eerste keer.
Dat kwam omdat ik wist waar de lastige klimmen zijn (bijvoorbeeld die naar de kerk in Limbourg) en waar je wat kunt sparen (langs de Lienne bijvoorbeeld). Het rijd toch een stuk meer ontspannen en bewuster. Je kunt ook eten beter plannen.
Nu ik voor de tweede keer Mechelen Franchorchamps heb gedaan heb ik dat heel anders benaderd dan de eerste keer.
Dat kwam omdat ik wist waar de lastige klimmen zijn (bijvoorbeeld die naar de kerk in Limbourg) en waar je wat kunt sparen (langs de Lienne bijvoorbeeld). Het rijd toch een stuk meer ontspannen en bewuster. Je kunt ook eten beter plannen.
